Veel kinderen duidt op kneuzige ouders

Hallo hier is weer uw gemarginaliseerde margelogger drs Boobelino de Soto op Donderdag Wetenschapsdag! Met schokkend nieuws voor ouders met drie of meer genetisch verwante statussymbolen. Grote gezinnen zijn in, het geeft de ouders status. Wie de buitenwereld wil laten zien hoe geslaagd ie in het leven is neemt tenminste drie maar bij voorkeur nog meer kinderen. Geen wonder dat in Blaricum en Wassenaar de SUV's voor de scholen leegstromen met boventallige Oilily-kroost. De extra hulp voor de drukke ouders wordt moeiteloos ingevlogen vanuit de Filipijnen, lang leve de globalisatie! Kinderen nemen: gewoon omdat het kan! Maar dat is nu voorbij. Want vermaledijde wetenschappers hebben met onderzoek aangetoond dat het nemen van veel kinderen duidt op kneuzige ouders. Seksende kakkerlakken en fruitvliegjes kwamen eraan te pas, maar om het resultaat kan niemand heen. Onbewust maken dieren meer nakomelingen als ze het voorgevoel hebben dat deze nakomelingen van slechte kwaliteit zijn door kneuzige eigenschappen van de partner of henzelf. Floep! Weg status, weg geslaagd image... Volgens de biologen past dit in het idee van de compensatiehypothese. Deze stelt dat (aanstaande) ouders meer investeren in hun nakomelingen, als die kwalitatief minder goed zijn doordat pa of ma beperkt waren in hun partnerkeuze. (Noorderlog) Update: de bewuste Noorderlog blogger heeft gemeld dat het gaat op het volgende artikel: #07-06622: “The hypothesis of reproductive compensation and its assumptions about mate preferences and offspring viability,” by Patricia Adair Gowaty, Wyatt W. Anderson, Cynthia K. Bluhm, Lee C. Drickamer, Yong-Kyu Kim, and Allen J. Moore.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Obesitasprevalentie

, door

“Het gemiddelde verlies aan levensverwachting als gevolg van een ongunstige voedingssamenstelling bedraagt voor de bevolking van 40 jaar en ouder 1,2 jaar. Voor overgewicht is dat 0,8 jaar.”

Go LargeHet Nicis, een instituut dat onderzoek verricht naar de sociaal-economische ontwikkeling van de grote steden, heeft eens goed onderzocht waar een “goede balans ligt tussen het streven naar een gezonde voeding en naar veilig voedsel” en concludeert dat in 2015 één op de vijf kinderen te dik zal zijn. Om een aanvaardbaar wetenschappelijk peil te behouden, en geen klacht van het Meldpunt Discriminatie aan de onderzoeksbroek te krijgen, werd over allochten het volgende geconcludeerd: “De prevalentie van obesitas onder Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse mannen en vrouwen is hoger dan bij autochtone groepen.”

Een jaartje kortere levensverwachting vind ik niet zo schokkend, dus wat zou de voornaamste drijfveer van de overheid zijn om het obesitasprobleem aan te pakken? Wil men een fitness-schisma tussen bevolkingsgroepen voorkomen of maakt de overheid zich oprecht zorgen over de kwaliteit van een onbeweegelijk leven? Of zouden het toch esthetische bezwaren zijn?

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende