Hallo hier is weer uw gemarginaliseerde margelogger drs Boobelino de Soto op Donderdag Wetenschapsdag! Met schokkend nieuws voor ouders met drie of meer genetisch verwante statussymbolen. Grote gezinnen zijn in, het geeft de ouders status. Wie de buitenwereld wil laten zien hoe geslaagd ie in het leven is neemt tenminste drie maar bij voorkeur nog meer kinderen. Geen wonder dat in Blaricum en Wassenaar de SUV's voor de scholen leegstromen met boventallige Oilily-kroost. De extra hulp voor de drukke ouders wordt moeiteloos ingevlogen vanuit de Filipijnen, lang leve de globalisatie! Kinderen nemen: gewoon omdat het kan! Maar dat is nu voorbij. Want vermaledijde wetenschappers hebben met onderzoek aangetoond dat het nemen van veel kinderen duidt op kneuzige ouders. Seksende kakkerlakken en fruitvliegjes kwamen eraan te pas, maar om het resultaat kan niemand heen. Onbewust maken dieren meer nakomelingen als ze het voorgevoel hebben dat deze nakomelingen van slechte kwaliteit zijn door kneuzige eigenschappen van de partner of henzelf. Floep! Weg status, weg geslaagd image... Volgens de biologen past dit in het idee van de compensatiehypothese. Deze stelt dat (aanstaande) ouders meer investeren in hun nakomelingen, als die kwalitatief minder goed zijn doordat pa of ma beperkt waren in hun partnerkeuze. (Noorderlog) Update: de bewuste Noorderlog blogger heeft gemeld dat het gaat op het volgende artikel: #07-06622: “The hypothesis of reproductive compensation and its assumptions about mate preferences and offspring viability,” by Patricia Adair Gowaty, Wyatt W. Anderson, Cynthia K. Bluhm, Lee C. Drickamer, Yong-Kyu Kim, and Allen J. Moore.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Het gemiddelde verlies aan levensverwachting als gevolg van een ongunstige voedingssamenstelling bedraagt voor de bevolking van 40 jaar en ouder 1,2 jaar. Voor overgewicht is dat 0,8 jaar.”
Het Nicis, een instituut dat onderzoek verricht naar de sociaal-economische ontwikkeling van de grote steden, heeft eens goed onderzocht waar een “goede balans ligt tussen het streven naar een gezonde voeding en naar veilig voedsel” en concludeert dat in 2015 één op de vijf kinderen te dik zal zijn. Om een aanvaardbaar wetenschappelijk peil te behouden, en geen klacht van het Meldpunt Discriminatie aan de onderzoeksbroek te krijgen, werd over allochten het volgende geconcludeerd: “De prevalentie van obesitas onder Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse mannen en vrouwen is hoger dan bij autochtone groepen.”
Een jaartje kortere levensverwachting vind ik niet zo schokkend, dus wat zou de voornaamste drijfveer van de overheid zijn om het obesitasprobleem aan te pakken? Wil men een fitness-schisma tussen bevolkingsgroepen voorkomen of maakt de overheid zich oprecht zorgen over de kwaliteit van een onbeweegelijk leven? Of zouden het toch esthetische bezwaren zijn?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.