Guantanamo, the sequel

We zijn het bijna al weer vergeten dat de Verenigde Staten zelf heeft geconstateerd dat de CIA in Guantanamo gevangen vasthoudt en martelt. Zonder aanklacht of eerlijk proces. Een gezicht van die martelingen is Mohamedou Ould Slahi. Begin jaren negentig vocht hij tegen de Russen in Afghanistan, maar er zijn geen aanwijzingen dat hij er sindsdien is geweest. In 2010 zijn aanklachten tegen hem door een Amerikaanse rechter al geseponeerd, maar tegelijk heeft zijn vrijlating "geen prioriteit". De komende week komt zijn sterk gecensureerde dagboek naar buiten. Het gaat over het leven in Guantanamo, over de martelingen. Alle "bekentenissen" als gevolg daarvan bleken ondubbelzinnig vals te zijn. Slahi made a number of false confessions in an attempt to end the torment, telling interrogators he planned to blow up the CN Tower in Toronto. Asked if he was telling the truth, he replied: “I don’t care as long as you are pleased. So if you want to buy, I am selling." Slahi zit nu al 13 jaar vast en is fors gemarteld. Geen aanwijzing dat hij terrorist is. Geen uitzicht op vrijlating. Het boek geeft een menselijk gezicht aan de martelpraktijken die Amerika inzet in het bestrijden van "terrorisme". En wij ons maar afvragen hoe het komt dat "terroristen" zo een haat ontwikkelen tegen de "vrije democratische wereld". Oh ja, en Nederland is onderdeel van deze coalitie van "the willing".

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.