Sepp Blatter treedt af
Wie heeft de afgelopen dagen een hartig woordje met de man gesproken?
FIFA-baas Sepp Blatter, zo las ik, koerste langs de randen van de dood vanwege de stress die onze ontdekking van zijn malversaties ontketende. Dat is iets om over na te denken. Je hoort wel vaker - meestal van advocaten - dat fraudeurs al genoeg gestraft zijn door de publieke ontdekking van hun handen in de snoeppot. De schok van de betrapping is bijkans een vorm van marteling. Het trieste lot van de zakkenvuller is dat hij zich slechts een kruimelaar waant in de wereld waarin hij zich begeeft. Een tonnetje in een miljoenenorganisatie, een paar miljoen in een miljardenbedrijf. Eerst is hij onderbedeeld en als hij daar dan wat aan doet, wordt het hem nagedragen. De stress was er altijd al, door de ontdekking verandert alleen de oorzaak.
Wie heeft de afgelopen dagen een hartig woordje met de man gesproken?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - FIFA-voorzitter Sepp Blatter heeft het helemaal gehad met de internationale media. Hij hekelt de negatieve berichtgeving over de Afrika Cup en vooral de rol van de westerse media daarin. Die besteden volgens hem alleen nog maar over aandacht aan de abominabele omstandigheden waaronder het toernooi plaatsvindt en de ongeregeldheden tijdens de halve finale tussen Ghana en gastland Equatoriaal-Guinea. De negativiteit overheerst. Onterecht volgens Blatter. Hij vindt het een prachtig toernooi, dat ook nog eens goed is georganiseerd. ‘We become slaves to the media who have already given an opinion’ aldus de FIFA-bobo.
Dat is de voorzitter van de Confederation of African Football (CAF), Issa Hayatou, het roerend met hem eens. ‘When something bad happens in Europe, they say it’s an error. When something happens in Africa, they begin talking about corruption.’ Dat Congo de strijd om de derde plaats tegen het gastland liever aan zich voorbij liet gaan uit angst voor gewelddadigheden is natuurlijk ook allemaal de schuld van de westerse pers. Welkom in de wereld van twee machtige voetbalmannen wiens vingerwijzen en zelfbeklag prima passen in het door hen zelf geschapen beeld van de werkelijkheid.
De FIFA is natuurlijk helemaal geen slaaf van de westerse media en als iemand het kolonialisme nieuw leven heeft ingeblazen is het Sepp Blatter wel. Hij heeft de afgelopen jaren vooral in Azië en Afrika kwistig gestrooid met de voetbalmiljoenen van de voetbalbond. Hele continenten hangen inmiddels aan de subsidietiet van de FIFA. En niet voor niets. Voor wat hoort wat in de geldzieke wereld van het voetbal.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.