Kaats Late Night Review – SNL deel 2: Dream on

Ik kreeg het helaas pas mee toen ik de Saturday Night Live (SNL) van afgelopen weekend terugkeek: Kanye Ye West ging toch nog behoorlijk los – of nat – aan het eind van zijn optreden vorige week. In mijn eerdere ‘Kaats Late Night Review’ merkte ik verbaasd op, dat zijn optreden me nogal meeviel. Yeah right, dream on! Want het niet geplande sluitstuk wordt door de SNL-redactie wijselijk niet uitgezonden in de online-aflevering, en werd naar ik begrijp zelfs afgebroken tijdens de live-uitzending. My bad, want het was me een uitglijder, die ook breed uitgemeten werd in de Amerikaanse media. Nou ja, voor Kanye Ye (sorry, ik kan er niet aan wennen) is het allemaal heel normaal, en ik had op voorhand ook wel verwacht dat hij iets dergelijks zou doen; een speech houden ter verdediging van zijn goede Oranje Vriend in het Witte Huis, inclusief opmerkingen als: “If I was concerned about racism,” Mr. West said, “I would’ve moved out of America a long time ago.” He said Democrats were responsible for a plan to take “fathers out the home and promote welfare.” (quote uit The New York Times). En natuurlijk maakte hij zijn aspiraties voor het presidentschap in 2020 nog maar een keer duidelijk. Ook zei hij dat hem meermaals was gevraagd zijn MAGA-cap (petje met de slogan Make America Great Again) af te zetten door de crew van SNL.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kaats Late Night Review: Saturday Night Live

RECENSIE - Live from New York: It’s Saturday Night Live!

Saturday Night Live is terug. En hoe! Waren we vorig seizoen misschien toch een klein beetje moe van Alec Baldwins Trump-imitaties geworden, deze eerste aflevering slaat de spijker weer op zijn kop. Op die van SCOTUS in spé Brett Kavanaugh welteverstaan. Het is natuurlijk ook mooi meegenomen dat die zich bij zijn hoorzitting nogal uhm, apart gedragen heeft, zullen we maar zeggen. De openingssketch is echt fenomenaal, met Matt Damon als Kavanaugh. En niet alleen zijn gedrag wordt op de hak genomen, ook de hele gang van zaken is één grote klucht. Het is een sketch van 13 minuten, die echter geen seconde verveelt.

Het thema loopt zo’n beetje als een rode draad door de voorstelling. Het komt terug in een zogenaamde frat party die zich afspeelt in de jaren ’80 en in het vaste item Weekend Update, waar het nieuws van de week wordt doorgenomen. Met in dat laatste weer een sterk optreden van Kate McKinnon als Justice Ruth Bader Ginsberg. Wat mij betreft één van de beste Amerikaanse comedians van het moment en zeker de beste bij SNL.

De andere sketches zijn eigenlijk vooral opvulling, maar over het algemeen redelijk grappig. Je moet soms wel de Amerikaanse cultuur een beetje kennen om te snappen wat de clou is, maar ik vermoed dat mensen die dat niet doen, er sowieso geen lol aan zullen beleven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Brian Wilson

Brian Wilson behoeft geen introductie: het artistieke brein achter de Beach Boys, die zijn leven lang al worstelt met een haperend gehoor en daardoor ongebruikelijke muzikale keuzes heeft gemaakt, die steeds weer goed uitpakten. Een man die tevens worstelt met mentale problemen en enkele jaren niet in staat was tot een normaal sociaal leven, eindeloos verblijvend in zijn bed.

Dat weerhield hem er niet van de draak met zichzelf te steken. In het filmpje van Surfin’ U.S.A. dat u hierboven aantreft, wordt hij letterlijk van het bed gelicht en de rest moet u zelf maar zien, zoals u ook zelf het aantal verwijzingen naar Wilsons liedjes maar moet tellen.

Bern Your Enthusiasm

Zelfs als je de Amerikaanse verkiezingen nu al zat bent is dit filmpje pretty good. Prettyyy, prettyyy, prettyyyy, pretty good …

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.