De willekeur viert hoogtij in gedoogland

Gisteravond was met dank aan het mediagenieke gymnasiummeisje Sahar het debat over Afghaanse meisjes en de vraag of zij al dan niet terug moeten. Leers zei over het door zijn departement ontwikkelde beleid eergisteren het volgende: “Dan ik wil ik ook kijken of ik op een integere, zuivere manier beleid heb, waar in pincipe elk meisje voor in aanmerking kan komen als dat aan de orde is. Dat beleid heb ik ontwikkeld en dat ga ik morgen in de Kamer verdedigen.” Dit nieuw ontwikkelde beleid gaat over verwestering en meer specifiek over te verwesterde meisjes uit Afghanistan die ouder zijn dan tien jaar en hier al meer dan acht jaar zijn. Wat dat verwesterd zijn nou precies inhoudt is mij totaal niet duidelijk. Iemand suggesties? Een dikke laag make-up? Een kort rokje? Een Nederlands vriendje? Juichend langs de weg met een oranje hoofddoek op Koninginnedag met pul bier in de hand? Of is dat dan weer niet verwesterd genoeg en een oranje Bavaria-jurkje wel? Wie het weet mag het zeggen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sahar’s thuis

Three cheers for Gerd Leers. Het slimme Afgaanse meisje Sahar mag blijven en haar familie ook. Na enige aarzeling stemt zelfs de PVV in, al is de voorspelbare “frame” dat de regering de linkse rotzooi moet opruimen. Daar kun je, gegeven de situatie maar het beste over lachen: de PVV merkt dat het lastig is verantwoordelijkheid te dragen en heeft daar zelfs electoraal al last van.

Maar als je een slagje dieper kijkt: welke linkse rotzooi precies? Voor een beetje advokaat is het kennelijk mogelijk procedures rond de verblijfsstatus meer dan tien jaar te rekken. De wettelijke grondslagen daarvoor zijn in het parlement met brede steun gelegd. Dus of de politieke verantwoordelijkheid voor die realiteit exclusief bij links moet worden gelegd?

Als links de exclusieve verdediger is van mensenrechten misschien wel. Maar ook CDA en VVD hebben toch wel iets met mensenrechten? Misschien was het listig van Leers om met een ambtsbericht te komen, waarin de spanning tussen de xenofobie en de vrouwvriendelijkheid werd uiteengezet en geëxploiteerd. Van mij mag het: de wereld is ingewikkeld.

Maar het moet ook, in de redenering van Havel, omdat de beleving van “thuis” een existentiële basiservaring is, waar ieder mens recht op heeft. Het “thuis” kun je zien als een verzameling concentrische cirkels, met het “ik” in het centrum. Mijn thuis is het huis waarin ik woon, het dorp of de stad waar ik geboren ben of de meeste tijd verblijf. Mijn thuis is mijn familie, de wereld van mijn vrienden, het sociale en intellectuele milieu waarin ik leef, mijn beroep, mijn bedrijf. Mijn thuis is ook het land waarin ik leef, de taal die ik spreek, het geestelijke klimaat dat in die taal zijn uitdrukking vindt. (Vaclav Havel, “On Home”, NYReview of Books, p. 49, december 5, 1991)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.