Politiek Kwartier | Rutte op ramkoers

Rutte heeft geen tijd voor experimenten. Hij ligt op ramkoers om met zijn marktwerking de kredietmaatschappij te laten groeien. Alternatieven lijken er nauwelijks te zijn. Begrip voor de Grieken valt nog ver te zoeken. Terwijl hen door de EU wars van ieder democratisch proces een programma door de strot wordt gedouwd dat heel de Griekse samenleving down the drain jaagt, worden zij door het NOS Journaal afgeschilderd als onrealistische gekkies die eindelijk een keer normaal moeten gaan doen. Wie echter naar het programma van Syriza kijkt ziet een partij die niets anders voorstaat dan de sociale voorzieningen zoals die hier in West Europa al decennialang geregeld zijn, met een gezond pacifistisch randje. Het Spaanse "Podemos" wordt in de media afgeschilderd als Syriza II. Het is een mooie tweede editie. Waar Syriza nog haar basis heeft in de oude communistische beweging en zich gedraagt als klassieke sociaal-democraten, pleit de in het sociale verzet en de universitaire wereld gewortelde Podemos voor een nieuwe verzorgingsstaat, en schuwt niet een term als het basisinkomen te gebruiken. Beide partijen stellen een ander economisch beleid van de EU voor, waarbij opvallend is dat ze beide wel uitgesproken voor de EU zijn. Zij willen dat in Brussel democratischer wordt, zodat politici gedwongen worden eerst te denken aan de bevolking, en daarna pas aan de banken. Dat spreekt die lui daar in het Zuiden klaarblijkelijk aan. Waarom hebben wij eigenlijk niet zo een partij?

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Kabinet Stiekem

COLUMN - Officieel heet dit kabinet Rutte-Asscher, in de volksmond Rutte II. Kabinet Stiekem dekt de lading beter.

Onder het motto ‘Openbaar tenzij’ gaat de overheid informatie actiever openbaar maken. Hoe dat ‘tenzij’ in zijn werk gaat hebben we de laatste weken mogen ervaren.

Een staatssecretaris vertrekt omdat hij problemen bij de Belastingdienst verzwijgt, een ander mag blijven ondanks het achterhouden van rapporten over ProRail en ontgassing door binnenvaartschepen. De minister die in eerste instantie verzwijgt dat miljoenen telefoontjes zijn onderschept, zal wel in functie mogen blijven omdat hij wegens de staatsveiligheid geen volledige openbaarheid hoeft te betrachten.

De case Weekers bewijst dat tamelijk lang onvolledige informatie kan worden verstrekt of achter gehouden. Die tactiek heeft niet het eeuwige leven. Na de toeslagenfraude door Bulgaren en het onvolledig informeren van de Kamer over de oldtimerregeling, was nu de maat vol. Drie keer is scheepsrecht.

Staatssecretaris Mansveld moet nu, na de ProRail-kwestie en de ontgassing door binnenvaartschepen, geen enkel stukje informatie meer onder de pet houden, anders is ze het volgende slachtoffer van de stiekeme cultuur van dit kabinet.

Minister Plasterk heeft ook moeite met het verstrekken van juiste gegevens. Hij beweerde vorig jaar dat er draagvlak ‘van onderop’ is voor de fusie van de provincies Flevoland, Utrecht en Noord-Holland. Flevoland ontkende dat ten stelligste . Een lijst van topverdieners moest hij corrigeren nadat RTL Nieuws hem daar op wees. Over de bezuinigingen op de AIVD onthield hij de Tweede Kamer de gevraagde informatie. Een kwetsbare minister dus.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Plasterk bungelt aan zijden draadje? UPDATE: Plasterk wist dat verklaring NSA hypothese was

NIEUWS - UPDATE 7/2/2014 13:39: NRC bericht dat Plasterk wist dat de verklaring die hij gaf een hypothese was.

Voorlopig stilzwijgen na topoverleg over Plasterk en Hennis.

In Den Haag is opnieuw topoverleg geweest tussen de bewindslieden van VVD en PvdA over de uitspraken van de ministers van Defensie en Binnenlandse Zaken over de veiligheidsdiensten. Dat bevestigen Haagse bronnen.
(…..)
Er werd in de wandelgangen zelfs gesproken over een Kamerdebat nog vanavond, om de minister en de AIVD niet  te lang te laten ‘bungelen’.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Rutte op een roze olifant

COLUMN - Waarin Klokwerk Rutte’s participatiesamenleving bij de slurf neemt en stelt dat het dier niet kan overleven zonder verzorgingsstaat.

Ruim twee weken geleden vergeleek Rutte een visie nog met een olifant die het uitzicht belemmert. Ten onrechte stelde hij daarmee een visie gelijk aan dogmatisch idealisme.

Zeker valt het kabinet gebrek aan visie te verwijten. Maar die olifant, die staat er wel degelijk. In de troonrede werd hij meerdere keren bij naam genoemd. Rutte’s olifant heet “participatiesamenleving”.

Het woord gonsde daarna rond op twitter en politieke zwaargewichten als Femke Halsema en Wouter Bos namen meteen afstand van de term, die ze ook al van Balkenende kenden. Maar is dat zo terecht?

Met de term “participatiesamenleving” verwijst Rutte naar het beeld van een samenleving van leuke blije burgers die hun schouders eronder zetten en opkomen voor elkaar, en als het kan te trots zijn om afhankelijk te zijn van collectieve voorzieningen.

Op zich is dat een prachtig ideaal, waar ook ondergetekende in gelooft. Maar laten we met dit prachtige idealisme wel realistisch blijven. Mensen zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk. Er is in het leven een fundamentele ongelijkheid.

Lichamelijk ongemak, daar heeft niemand om gevraagd. Ook het hebben van een geestelijke beperking is niet iets waar mensen zelf voor kiezen. Noch kiezen ze voor het hebben van buren of familieleden met beperkingen. Toch zetten al deze zaken mensen op achterstand ten opzichte van hen die hier niet mee te maken hebben. En meestal buiten hun eigen schuld.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Politiek Kwartier | Antilliaanse diplomatie

COLUMN - Waarin Klokwerk stelt dat diplomatie toch iets anders is dan om de waarheid heen blijven draaien.

Kijk die Rutte eens genereus zijn! Als de Antilliaanse eilanden ons Koninkrijk willen verlaten, dan mogen ze dat van ‘m.

Alexander Pechtold echter stond direct op zijn achterste poten. Hoe haalt de premier het in zijn hoofd! Rutte zou populistisch en weinig diplomatiek zijn. En ook in de media is de associatie van Rutte’s uitspraken met eerdere uitspraken van Brinkman snel gelegd.

Maar dat lijkt mij onterecht. Rutte drukte zich niet uit in beledigende termen. Geen flauwe suggestie de eilanden op marktplaats te zetten, geen bewering dat het niets dan corrupte boevennesten zouden zijn. Een wereld van verschil. Daarbij zei Rutte niet dat hij zélf de eilanden liever kwijt dan rijk is – hij benadrukt enkel de eigen keuze.

‘Stel dat hij dit over Limburg had gezegd,’ foeterde Pechtold, ‘dan was het huis te klein geweest.’

Geen juiste vergelijking. Want de uitspraak van Rutte komt niet uit de Nederlandse lucht vallen. De suggestie van een Antilliaanse exit is bepaald niet aan Nederlandse populisten voorbehouden. Juist Antilliaanse politici dreigen hier regelmatig mee. En waarom zou een Nederlandse premier daar dan niet op in mogen gaan?

Patiëntenkoepel GGZ spant rechtzaak aan.

NIEUWS - Het kabinet Rutte-II is nog niet eens geïnstalleerd en er hangt al een rechtszaak aan hun broek. Landelijk Platform GGZ, de patiëntenkoepel voor mensen die gebruik maken van geestelijke gezondheidszorg, is not amused dat de eigen bijdrage in de GGZ weer op het programma staat. ‘Hier snap ik niets van!’ aldus Marjan ter Avest, directeur van de koepel, in de Volkskrant.

Foto: Deutsche Bundesbank (cc)

Europese samenwerking: brug of de polsstok

ANALYSE - Deze week evalueert de Tweede Kamer de Europese samenwerking in het jaarlijkse debat ‘De staat van de Unie’. Een voorbeschouwing.

Eens per jaar bespreken leden van de Tweede Kamer met de Nederlandse leden van het Europarlement de toestand in de Europese Unie. Vooraf publiceert de regering een discussiegrondslag waarin ze haar voornemens voor het komend jaar kenbaar maakt. Bruggen slaan in Europa heet het stuk dat minister Timmermans een paar weken geleden in Buitenhof mocht toelichten. De quote die toen het nieuws haalde ging over de voorzitter van de Europese Raad, Herman van Rompuy die volgens Timmermans met “zijn” hervormingsplannen te ver voor de troepen uit dreigde te gaan lopen. Dat kon Van Rompuy, de week erop te gast in Buitenhof , natuurlijk niet over zijn kant laten gaan. Terecht merkte hij op dat hij tot niets in staat is zonder de 27 regeringsleiders. De Raad  is de baas, niet hij. Daarmee legde hij de bal weer terug bij de Nederlandse regering, een-zevenentwintigste deel van zijn opdrachtgever. En zo gaf hij tegelijkertijd opnieuw voeding aan de oplopende frustratie over Europa bij de burgers die ondertussen meer dan genoeg hebben van dit spelletje van het heen en weer schuiven van de verantwoordelijkheid zonder dat er hen iets wordt gevraagd.

Foto: -JvL- (cc)

Nederland geen behoefte aan ‘politieke’ Eerste Kamer

ACHTERGROND - Rutte zal voor vrijwel al zijn plannen een meerderheid moeten zoeken in de Eerste Kamer. Maar de Eerste Kamer hoort eigenlijk helemaal geen politiek standpunt in te nemen, betoogt Markus Haverland.

De regeringscoalitie heeft geen meerderheid in de Eerste Kamer. Voor elk beleidsvoorstel heeft het Kabinet de goedkeuring van tenminste een grote of twee kleinere oppositiepartijen in de Eerste Kamer nodig.

Een reeks senatoren heeft al duidelijk gemaakt dat het kabinet er niet van uit kan gaan dat de Eerste Kamer zo maar goedkeuring aan haar beleidsplannen gaat verlenen. Sterker nog, senator Noten, nota bene lid van de PvdA, heeft in NRC Handelsblad erop gewezen dat een fractie in de Eerste Kamer ‘een regering nooit aan een meerderheid [zal] helpen als haar partijgenoten in de Tweede Kamer tegen het betreffende wetsvoorstel hebben gestemd.’

Uit deze “ijzeren wet van Noten” volgt dat de regeringscoalitie voor elk beleidsvoorstel ook in de Tweede Kamer de goedkeuring van een grote oppositiepartij nodig heeft. De eigen meerderheid van 79 zetels is niet voldoende, uitgaande van fractiediscipline gaat het om ten minste 92 zetels (VVD, PvdA CDA), meer dan 60 procent. Hierdoor wordt de regering minder slagvaardig en de toewijzing van verantwoordelijkheid wordt moelijker, omdat de grens tussen regering en oppositie vervaagt.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: mooste (cc)

Formeren boven een bord Chinees

OPINIE - De Tweede Kamer zou het initiatief nemen voor de formatie, maar het regeerakkoord werd weer ouderwets in de achterkamertjes beklonken. 

De formatie van Rutte I ging door roeien en ruiten omdat Rutte zijn formatieadvies nog tijdens de consultatieronde bijstelde en Lubbers de fractievoorzitters van de formatietafel wegstuurde om zelf een list te verzinnen. De koningin kreeg de schuld en de Tweede Kamer zou voortaan ‘het initiatief’ nemen. Er werd een bordkartonnen sponsorbord besteld en Verbeet verzamelde telefoonnummers om de fractievoorzitters op een lijn te krijgen.

Maar inmiddels begint het er op te lijken dat tijdens de formatie van Rutte II geen club zo irrelevant geweest is als de Tweede Kamer zelf.

Uit de reconstructies valt op te maken dat Rutte en Samsom al lang voor de verkiezingen een draaiboek hadden klaarliggen voor het geval zij samen zouden gaan formeren. De verkenner/informateurs waren al aangezocht. Toen het zo ver kwam, zetten Samsom en Rutte er vaart achter en lag het concept-regeerakkoord er in feite al voordat Henk Krol bij de verkenner had kunnen pleiten voor de bejaardenbelangen of Pechtold had uitgevist wat het woord ‘tenminste’ precies betekende. Allemaal overbodig, want Samsom en Rutte hadden met een paar blikjes bier aan de keukentafel van Loek Hermans reeds bedacht hoe het moest gaan lopen. Nog voor de informatieopdracht door de Tweede Kamer verstrekt was, werden de beoogde secondanten in het Torentje al op de hoogte gesteld van wat het ging worden.

Foto: Margo Akermark (cc)

Rutte II moet huiswerk over doen

ANALYSE - Het debat over de regeringsverklaring is uitgesteld tot dinsdag 13 november. Aanleiding tot het uitstel is de paniek over de zorgpremie. Dat is slechts één maatregel uit een snel in elkaar geflanst en rammelend regeerakkoord. De Tweede Kamer zou Rutte II op moet dragen het hele huiswerk over te doen.

Rutte en Samson waren snel. Ze hebben elkaar wel het ‘vertrouwen’, maar niet ‘de ruimte en voldoende tijd’ gegeven die ze in het regeerakkoord noemen als ‘belangrijke randvoorwaarden’ om ‘Nederland uit de crisis te laten komen.’ Nu wordt Rutte II gedwongen de tijd te nemen niet alleen het vertrouwen van de Tweede Kamer, maar ook van een groeiend aantal ongeruste maatschappelijke organisaties en burgers te winnen.

Regeerakkoord creëert wantrouwen

Het aantal alarmerende koopkrachtplaatjes, cijfers over banenverlies en kritische reacties over onduidelijkheden in het regeerakkoord neemt met de dag toe. Is het wantrouwen van de samenleving in Rutte II terecht?

Nee, kan het antwoord zijn. Een regeerakkoord formuleert slechts algemene uitgangspunten. Als Rutte verklaart dat iedereen offers moet brengen, maar dat de regering het akkoord rechtvaardig zal uitwerken, dan zou dat voldoende moeten zijn. De regering kan aan het werk en de debatten volgen wel al onderdelen daadwerkelijk aan de orde komen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende