Terwijl 'schurkenstaat' Noord-Korea in ruil voor energie lijkt te willen afzien van het verder ontwikkelen van kernwapens (France24) maakt Rusland duidelijk dat ze wel wat zien in assymmetrische oorlogsvoering. Net als Noord-Korea kan Rusland het defensiebudget van de Verenigde Staten namelijk niet bijbenen. Ook al gaat Rusland de komende acht jaar 145 miljard euro investeren in modernisering van haar leger is het Russische defensiebudget maar een twintigste van dat van de VS. Minister van Defensie Ivanov ziet daarom wel wat in assymetrische oorlogsvoering. Rusland kan de kloof met het Amerikaanse kernarsenaal ‘asymmetrisch’ dichten door relatief goedkope raketten voor korte en middellange afstand op Europa te richten. (NRC). De Russische media maken zich namelijk grote zorgen om de Amerikaanse radarstations in Tsjechië en Polen t.b.v. een raketschild. "Doe Maar de musical" komt zo te zien net op tijd...
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In deze post werd er uitgegaan van een link tussen de vermoorde Russische journaliste Politkovskaya en de Russische ex-spion Litvinenko. Maar zeker wat betreft Litvinenko: Zou het Kremlin zo stom zijn om zo’n dikke rode pijl van zijn lijk naar Moskou te laten lopen? Het blijft lastig (sommigen zeggen: ‘Onmogelijk!’) deze twee zaken in het Westen uit te leggen.
Hoe dan een objectief oordeel te vormen? Door het radicale tegendeel te lezen en er uw eigen conclusies uit te trekken. Hier daarom een oude column uit ‘The eXile’ (het ongenuanceerde Amerikanen-blaadje. Eigenlijk gaat het om de vraag waar de Amerikaanse Politikovskaya blijft, maar er zitten een aantal interessante observaties in wat de media betreft.
Unlike Putin, the Western media wasted no time in seizing Politkovskaya’s corpse for their own purposes, parading it around and milking it for every ounce it was worth.
Dit is deel III van een drieluik over democratie in Azerbajdzjan – een verhaal opgetekend aan de hand van krantenartikelen. De quotes zijn afkomstig van Coen van Zwol, correspondent van het NRC Handelsblad in Moskou – naar wie vriendelijke dank uitgaat.
We schrijven bijna een jaar later. Ik vlieg terug naar Baku voor een aantal conferenties over ‘energy-security’, en wil een paar oude vrienden opzoeken, en kijken hoe een dergelijke ‘democratie’ zich ontwikkeld.
Baku is veranderd. Plots staan er potsierlijke hotels, en men heeft een nieuwe muntsoort ingevoerd die verdacht veel op de euro lijkt. Hoogbouw lijkt het nieuwe adagium, en de infrastructuur is enorm verbeterd. Wat mijn vrienden en kennissen betreft hoef ik me weinig illusies te maken. Murad is terug in London. Rashid zit ergens in de bergen, Emin woont in Moskou, een andere Rashid zit in New York.
Tijdens een conferentie in datzelfde Hyatt hotel krijg ik een aanvaring met Tahir Taghi-Zadeh, de directeur van het ‘Pers en Informatie departement’ op het ministerie van Buitenlandse Zaken. In de pauze leggen we ons conflict iets bij, en hij nodigt me uit voor koffie.
Tahir is een goedlachse man die het naar eigen zeggen altijd op prijs stelt om ‘open and frank’ met buitenlanders over de situatie in zijn land te praten. Hij legt uit dat de renovatie in het gebouw de vernieuwing van BuZa goed illustreert. Vroeger was het zijn werk uit te pluizen wat de media schreven over Azerbajdzjan, en dat eventueel bij te sturen. Nu brengt hij het grootste deel van zijn tijd door op seminars en conferenties, en geeft hij journalisten ‘betrouwbare’ informatie over de status-quo in Azerbajdzjan. Hijzelf en grote delen van zijn departement komen voort uit het voormalige amassadepersoneel in Washington. Ze praten naar hartelust en drinken koffie uit grote mokken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.