Politkovskaya wint postuum prijs persvrijheid

Vandaag op de Dag van de Persvrijheid heeft de Russische journaliste Anna Politkovskaya postuum de UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize toegekend gekregen. Haar moord in oktober 2006 was de dertiende contractmoord van een journalist in Rusland sinds 2000 aldus het Comité voor de Bescherming van Journalisten (CJP). Politkovskaya schreef over de vergeten oorlog in Tsjetsjenië iets wat het regime van Poetin haar niet in dank afnam. Ronald Koven van het Comité voor de Bescherming van Journalisten (WPFC) zei naar aanleiding van de uitreiking: "Glasnost is niet meer dan een herinnering in Rusland. De regering-Poetin heeft de vrijheid van meningsuiting die het publiek had verworven onder Gorbatjsov en Jeltsin grotendeels vernietigd. De moord op Politkovskaya is mogelijk bedoeld als boodschap aan andere verslaggevers die de moed hebben om dingen te onderzoeken die de overheid het liefst verborgen houdt" (Mondiaal Nieuws). In januari verschenen er hier twee postjes over de link tussen de vermoorde Politkovskaya en Litvinenko. In maart droeg bovengetekende blogger bij aan de herdenkingspublicatie voor de vermoorde IKON-journalist Koos Koster. Ondertussen zit de Egyptische blogger Kareem nog steeds vast.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bij de dood van Boris Jeltsin (2)

‘De mortuis nihil nisi bene’. Gerespecteerde politici, journalisten en BR-en (Bekende Russen) staan in de rij bij de Christus de Verlosser kerk om hun laatste eer te betuigen aan Jeltsin, die de merkwaardige geuzennaam ‘de eerste democratische president van Rusland’ post-mortus meekrijgt.

Gelukkig frist Martin Wolf in de ‘Financial Times’ en de ‘Moscow Times’ uw geheugen op. Vanzelfsprekend verdient de man alle eer voor het ‘uit-elkaar-schoffelen’ van de Sovjet Unie, maar op het pad naar de vrijheid heeft hij drie kardinale fouten gemaakt. De oorlog in Tsjetjenie, het weggeven van de staatsrijkdommen en ‘last but not least’ de benoeming van Poetin als zijn opvolger.

Zoals vermeld lag Jeltsin opgebaard in de ‘Christus de Verlosser’ kerk, de grootste Russisch-orthodoxe kerk in de wereld met een roemruchte geschiedenis. Nog niet lang geleden was de kerk een zwembad, en Stalin droomde ervan op die plaats een gebouw neer te zetten dat het Empire State Building zou overtreffen. Overdag waren er weinig belangstellenden, maar in de nacht werd dat ruimschoots goedgemaakt. Het volk (met rode of witte bloemen in even nummers) stond ruim vier uur in de kou om de laatste eer te bewijzen.


funeral Yeltsin(foto New York Times)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boris Jeltsin (Б.Н.Е́льцин) 1931 – 2007

Boris Jeltsin

Gorbatsjov: ,,Laten we als mannen onder elkaar praten. Jij wijzigt voortdurend je politiek, je wijkt af van alles wat we hebben afgesproken. In dat geval verliezen de Staatsraad en de Economische Unie (van de republieken) hun zin. Dan stap ik op. Neem jij de teugels dan maar in handen, als je dat zo graag wilt, regeer maar in je eentje. Ik doe niet mee met dat gelazer. Dan zeg ik gewoon: vrienden, leiders van de 15 republieken, ik heb jullie naar de onafhankelijkheid geleid, nu hebben jullie de Unie kennelijk niet meer nodig. Welaan, leef maar door zoals het jullie goeddunkt, stuur mij dan maar weg.’’

Een uniek artikel uit het NRC, waarin men bij wijze van uitzondering Russische boeken recenseert, staat nu online. Lees ‘Boris, wat heb je gedaan?’

Uw correspondent in Moskou hoorde de eerste glazen reeds klinken ten ere van de vandaag overleden Jeltsin. Sargasso zal proberen de komende dagen een aantal impressies in beeld te brengen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende