Closing Time | Alleen de allenigen

Allenigen zijn niet sneu, maar de maatschappij is nog steeds sterk ingericht op samenstelletjes. Populaire muziek ook. Daar gaat het nog altijd over ‘happy together’. Over het alleen zijn wordt enkel gesmartlapt als een relatie aan diggelen ligt. Als het al over ‘happy alone’ gaat, is het bluffen dat iemand geen last heeft van het feit dat partner de relatie heeft verbroken. Zo van, ‘je doet maar, ik red me wel’. Vanouds is de boodschap vaak: ben je eenmaal een samenstel, houd dat vast! Zoals in ‘Only the lonely’ van Frank Sinatra dat weergaloos gecoverd is door Iggy Pop. For when it's gone you'll know the loneliness The heartbreak only the lonely know https://www.youtube.com/watch?v=emcSWOI0yrg Niet te verwarren met 'Ony the l;onely' van Roy Orbison. Hij zong dat alleen de alleenzamen het gevoel herkennen waar hij last van heeft als zijn lief hem verlaat. There goes my baby / There goes my heart / They're gone forever  / so far apart But only the lonely / Know why / I cry / Only the lonely Bestaat er eigenlijk wel een liedje dat de het allenig zijn verheerlijkt? (En nee, niet met ‘Laat mij maar alleen’ op de proppen komen, want dat ademt toch een negatief soort sikkeneurigheid …)

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Handle with care

Trump mag het ‘I won’t back down’ van Tom Petty niet gebruiken ter meerdere eer gen glorie van zichzelf. Volstrekt logisch want dat nummer beoogt heel iets anders dan waar Trump voor staat.

Nu kunnen we dat nummer vanavond wel voor u opvoeren, maar ’Handle with care’ lijkt ons toepasselijker in deze tijden.

Het origineel is van The  Traveling Wilburys, bijeen geraapt door George Harrison en Jeff Lynne. Het bandje bestond verder uit…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Sweet dreams baby

Wat later dan gewoonlijk gaan we wat mainstreamen. Om u reeds nu een goede nacht te wensen. Sweet dreams baby, van Roy Orbison. Met medewerking van Bruce Springsteen, Tom Waits, Elvis Costello, Bonnie Raitt, K.D. Lang en nog wat zo bekendheden. Doet het altijd goed, zo’n line up, gezellig aan het jammen…..

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.