Closing Time | Alleen de allenigen

Allenigen zijn niet sneu, maar de maatschappij is nog steeds sterk ingericht op samenstelletjes. Populaire muziek ook. Daar gaat het nog altijd over ‘happy together’. Over het alleen zijn wordt enkel gesmartlapt als een relatie aan diggelen ligt. Als het al over ‘happy alone’ gaat, is het bluffen dat iemand geen last heeft van het feit dat partner de relatie heeft verbroken. Zo van, ‘je doet maar, ik red me wel’. Vanouds is de boodschap vaak: ben je eenmaal een samenstel, houd dat vast! Zoals in ‘Only the lonely’ van Frank Sinatra dat weergaloos gecoverd is door Iggy Pop. For when it's gone you'll know the loneliness The heartbreak only the lonely know https://www.youtube.com/watch?v=emcSWOI0yrg Niet te verwarren met 'Ony the l;onely' van Roy Orbison. Hij zong dat alleen de alleenzamen het gevoel herkennen waar hij last van heeft als zijn lief hem verlaat. There goes my baby / There goes my heart / They're gone forever  / so far apart But only the lonely / Know why / I cry / Only the lonely Bestaat er eigenlijk wel een liedje dat de het allenig zijn verheerlijkt? (En nee, niet met ‘Laat mij maar alleen’ op de proppen komen, want dat ademt toch een negatief soort sikkeneurigheid …)

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Handle with care

, door

Trump mag het ‘I won’t back down’ van Tom Petty niet gebruiken ter meerdere eer gen glorie van zichzelf. Volstrekt logisch want dat nummer beoogt heel iets anders dan waar Trump voor staat.

Nu kunnen we dat nummer vanavond wel voor u opvoeren, maar ’Handle with care’ lijkt ons toepasselijker in deze tijden.

Het origineel is van The  Traveling Wilburys, bijeen geraapt door George Harrison en Jeff Lynne. Het bandje bestond verder uit…

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Sweet dreams baby

, door

Wat later dan gewoonlijk gaan we wat mainstreamen. Om u reeds nu een goede nacht te wensen. Sweet dreams baby, van Roy Orbison. Met medewerking van Bruce Springsteen, Tom Waits, Elvis Costello, Bonnie Raitt, K.D. Lang en nog wat zo bekendheden. Doet het altijd goed, zo’n line up, gezellig aan het jammen…..

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.