Quote van de Dag: Vooruitkijken

[qvdd] For a President who insists that we must "Look Forward, Not Backward" -- when it comes to investigating war crimes by high-level Bush officials -- this anti-whistleblower assault reflects not only an obsession on preserving and bolstering the National Security State's secrecy regime, but also an intense fixation on the past.  And increasingly extremist weapons -- now including trolling through reporters' banking and phone records -- are being wielded to achieve it. Glenn Greenwald: The DOJ's creeping war on whistle-blowers Tijdens zijn campagne beloofde Obama wat te doen voor de bescherming van klokkenluiders. Plechtige woorden zelfs: Protect Whistleblowers: Often the best source of information about waste, fraud, and abuse in government is an existing government employee committed to public integrity and willing to speak out. Such acts of courage and patriotism, which can sometimes save lives and often save taxpayer dollars, should be encouraged rather than stifled. We need to empower federal employees as watchdogs of wrongdoing and partners in performance. Barack Obama will strengthen whistleblower laws to protect federal workers who expose waste, fraud, and abuse of authority in government. Obama will ensure that federal agencies expedite the process for reviewing whistleblower claims and whistleblowers have full access to courts and due process. Sinds Obama President is geworden is alle hoop op verandering vervlogen. Hoop was zijn belangrijkste campagnebelofte maar Obama wil regeren, en regeren is vooruit kijken. Er komt dus geen onderzoek naar de misdaden van zijn voorganger – waaronder liegen een oorlog te verantwoorden. In de jaren 70 werd een president nog voor afgezet als hij had gelogen, maar al in de jaren 80 bleek dat een President dit ongestraft kon doen (Reagan, Iran-Contra). De leugens van Bush en Cheney zijn niet eens onderzocht. Nu heeft de regering Obama besloten om klokkenluider James Risen te gaan vervolgen die, het is niet te geloven, zijn “misdaad” pleegde tijdens de regering Bush. Niet alleen dat, door Bush werd afgezien van vervolging, maar Obama heeft besloten Risen toch weer aan te klagen voor het lekken van vertrouwelijke informatie. Een andere klokkenluider Bradley Manning, de bron van de diplomatieke post van de Amerikanen die is gelekt via WikiLeaks zit sinds mei 2010 nog steeds in isolatie – een vorm van marteling – en wacht op zijn proces. De publicatie van deze diplomatieke post is de spreekwoordelijke strohalm geweest de rug brak van de kameel, wie had dat gedacht?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De grote Kwakzalver

, door

Deze week zou Ronald Reagan honderd jaar oud zijn geworden. De Amerikaanse media pakken flink uit; evenals als rechtse ideologen, die zijn voorbeeld graag in ere houden.

‘De Grote Communicator’ werd hij genoemd. Deze Amerikaanse president wist zijn boodschap meesterlijk te verkopen aan het Amerikaanse volk, en als American icon blijft hij onverminderd populair.

Reagan is dan ook de posterboy voor de rechts-conservatieve kijk op de wereld: een wereld waarin het Westen zich moet verzetten tegen vijandige, demonische krachten. Die wordt niet meer gesymboliseerd door het Kremlin, maar door Bin Laden en de totalitaire islam. Kapitalisme is goed, want zorgt voor welvaart en vrijheid, en de overheid maakt meer kapot dan je lief is. Hé, wie vindt er nu niet dat hij teveel belasting betaalt en dat politici zemelende baantjesjagers zijn en beroepsbestuurders incompetente belastingverspillers? De PvdA en de Democraten, die zijn de vijand van het volk!

Toch is lang niet iedereen overtuigd dat “The Gipper” werkelijk zo’n goede president was. Mark Sumner, pulpfictie-auteur en daarmee meer dan gekwalificeerd om te oordelen over deze icoon van de Amerikaanse pop-culture, noemt Reagan onverbloemd een populistische charlatan. Hij voerde nauwelijks wat uit in het Witte Huis, verleidde de Amerikanen tot het uitleveren van hun wapens aan hun klassenvijanden, en zelfs zijn eigen vice-president geloofde niet in zijn ‘voodoo economics’.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lekker teabaggen bij de buren

, door

Gisteren bij de rechtse buren een leuk nieuw initiatief, een Nederlandse Tea Party op 29 mei aanstaande in Den Haag. Initiatiefnemer van deze briljante strategische zet van wanhopig rechts in den lande is mevrouw Cindy Schneider. Cindy is conservatief-liberaal en daarom logischerwijs fan van Fox News, Bart-Jan Spruyt, Rush Limbaugh, Sarah Palin en niet te vergeten The Great Communicator himself.

Bij de buren mag Cindy uit de Doeken wat zij nou precies beoogt met een Nederlandse variant van die oergezellige Theefeestjes aan de overkant van de grote plas. Vooral en bovenal maakt zij zich zorgen over de oplopende staatsschuld. Het zij gezegd hierin staat zij niet alleen. Hoewel ze eigenlijk niet wil ‘stelen van AOW-ers’ wordt ze er in de comments op gewezen dat dat best een dure grap is, dus die verhoging van de AOW-leeftijd komt er vast wel als het aan de Tea Party ligt. Iets met luisteren naar de achterban. De Tea Party is trouwens ‘absoluut partijloos’, hoewel Cindy zelf wel lid is van de VVD.

Het is wel aardig om te constateren dat Cindy groot Reagan en Reagonomics fan is. Zij wordt er door een supporter in de comments nog wel fijntjes op gewezen dat de overheidstekorten onder Reagan de pan uit rezen, maar zij riposteert keurig met het feit dat het Cato Insitute daar heel anders over denkt. Nu kan ik wel vinden dat het Cato Institute nogal selectief met haar feiten om gaat, maar ik kan ook het Cato Insitute zelf aan het woord laten over dit onderwerp:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Galerij der Groten 8/8: Reagan

, door

In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.

reagan-heroDe man die na de schandalen van Nixon en de impasse van Ford wederom vorm gaf aan de Republikeinse Partij—en na de teleurstelling van Carter Amerika haar trots teruggaf—was Ronald Reagan (1911-2004). Gedurende zijn twee ambtstermijnen als president (1981-1989) propageerde Reagan een vrijemarkteconomie en onwrikbare weerstand tegen communisme overzees.

Na de recessie van de jaren zeventig herstelde de Amerikaanse economie zich sterk onder Reaganomics. De overheid werd afgeslankt terwijl ondernemerschap werd aangemoedigd door lagere belastingen en vermindering van regelzucht. “De overheid is niet de oplossing van ons probleem,” sprak Reagan tijdens zijn inauguratierede, “de overheid is het probleem.” Gedurende de jaren zestig en zeventig was de markt dusdanig vervuild geraakt door regulatie en sociale wetgeving dat het land geteisterd werd door stagflatie. Na zijn aantreden hief Reagan onmiddellijk de prijsregulering van olie op waardoor een einde kwam aan de brandstoftekorten van de voorgaande jaren en voerde hij een verlaging van de inkomensbelasting door met maar liefst een kwart.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

In de schaduw van zijn voorgangers

, door

Een interessante reeks artikelen bij de Internationale Herald Tribue: in “Obama at 100 Days: How Does He Compare?” vergelijken vijf auteurs de nieuwe president Barack Obama met vijf van zijn voorgangers, te weten Franklin D. Roosevelt, John F. Kennedy, Lyndon B. Johnson, Richard Nixon en Ronald Reagan.

Obama heeft het niet zo zwaar als Roosevelt destijds maar beide hebben veel in gemeen volgens Jean Edward Smith, Roosevelt-biograaf: beiden zijn in staat geweest het denken van Amerikanen over hun overheid te veranderen. Tot aan de Depressie van de jaren dertig werd overheidsbemoeienis veelal gewantrouwd en dit argwaan werd door Ronald Reagan gedurende de jaren tachtig nieuw leven ingeblazen. Niettemin lijkt Obama er nu in te slagen de kritiek dat hij Amerika tot het socialisme bekeerd (Roosevelt ondervond soortgelijke beschuldigingen) van zich af te slaan.

Ook met Reagan is Obama echter vergelijkbaar, schrijft Louis Cannon. Beiden hebben groots retorisch talent; beiden worden als ideologen gezien; tegenpolen zelfs. In werkelijkheid was Reagan veel pragmatischer dan tegenwoordig vaak wordt aangenomen. Zo weerstond hij druk vanuit zijn eigen partij om de sociale zekerheid verder af te bouwen. Reagan begreep dat Amerikanen overwegend conservatief zijn en liefst zo weinig mogelijk verandering zien. Obama lijkt tot dusver ook niet zo een grote veranderaar: liever bouwt hij voort op bestaande structuren en regelgeving. Met Reagan deelt de nieuwe president echter ook een minder aantrekkelijke eigenschap: beiden hebben de staatsschuld aanzienlijk laten oplopen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een Ronald Reagan van links

, door
Peter Sodann kondigt zijn vorige kandidatuur aan (Foto: Wikimedia/Ronald Friedmann)

In de afgelopen jaren is in Duitsland een partij opgekomen die eenvoudigweg wordt aangeduid als de ‘Linkspartei’, of ook wel ‘Die Linke‘. Het is een coalitie tussen de voormalige communisten uit de DDR, en de afvallige linkervleugel van de SPD geleid door Oskar Lafontaine, en kan worden vergeleken met onze SP. De partij slaagt erin grote beroering te veroorzaken. Ze haalt stemmen weg bij de SPD, en zorgt daarmee voor een algemene verlinksing van de Duitse politiek.

Nu de volgende stunt. Er komen verkiezingen aan voor het bondspresidentschap, een grotendeels ceremoniele functie. Er leek geen geschikte kandidaat te zijn onder de Linksen, en dus schuiven ze Peter Sodann naar voren. Sodann is 72, en was een belangrijk, maar loyaal, theateracteur in de voormalige DDR, waar hij een vast acteur was in Bertolt Brecht’s theatergroep het ‘Berliner Ensemble’. Nu is de gemiddelde Duitser natuurlijk nog nooit naar een stuk van deze groep groep geweest, maar Sodann is desondanks bekend. Na de val van de Muur speelde hij namelijk een aantal seizoenen de hoofdrol in de krimi ‘Tatort‘. En nu heeft hij zijn linkse roots herontdekt, en is hij presidentskandidaat. Het zou fascinerend zijn om een extreem-linkse versie van Ronald Reagan aan de macht te zien in Duitsland. Maar helaas, of gelukkig: Die Linke heeft geen kans deze verkiezing te winnen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige