NGO’s onder druk? De effecten van overheidsrestricties en repressie op transnationaal activisme

Een gastbijdrage van Luc Fransen, eerder verschenen op Stuk Rood Vlees. Sinds de jaren ’90 is er groeiende aandacht voor de invloed die non-gouvernementele organisaties (NGO’s) uitoefenen op nationale en internationale politiek, met name als ze over grenzen heen met elkaar samenwerken. Via publieke campagnes, protesten en lobbywerk droegen transnationale netwerken van mensenrechtenorganisaties, vrouwenrechtenorganisaties, arbeidsrechtenorganisaties en milieu-organisaties bij aan tal van politieke veranderingen: in verdragsteksten van internationale organisaties, in nationale wetgeving, en in beleid van overheden en bedrijven overal ter wereld. In de laatste tien jaar merken NGO’s steeds vaker dat nationale overheden zich openlijk en actief inzetten om hen het werken moeilijker te maken, en met name het samenwerken van NGO’s over grenzen heen te frustreren.

Nieuw rapport: wereldwijde ‘war on drugs’ doet meer kwaad dan goed

Dit keer van de London School of Economics (pdf). Het voorwoord:

It is time to end the ‘war on drugs’ and massively redirect resources towards effective evidence-based policies underpinned by rigorous economic analysis.

The pursuit of a militarised and enforcement-led global ‘war on drugs’ strategy has produced enormous negative outcomes and collateral damage. These include mass incarceration in the US, highly repressive policies in Asia, vast corruption and political destabilisation in Afghanistan and West Africa, immense violence in Latin America, an HIV epidemic in Russia, an acute global shortage of pain medication and the propagation of systematic human rights abuses around the world.

The strategy has failed based on its own terms. Evidence shows that drug prices have been declining while purity has been increasing. This has been despite drastic increases in global enforcement spending. Continuing to spend vast resources on punitive enforcement-led policies, generally at the expense of proven public health policies, can no longer be justified.

The United Nations has for too long tried to enforce a repressive, ‘one-size-fits-all’ approach. It must now take the lead in advocating a new cooperative international framework based on the fundamental acceptance that different policies will work for different countries and regions.

This new global drug strategy should be based on principles of public health, harm reduction, illicit market impact reduction, expanded access to essential medicines, minimisation of problematic consumption, rigorously monitored regulatory experimentation and an unwavering commitment to principles of human rights.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Wall in Palestine (cc)

Leven in tijden van zelfopgelegde repressie

OPINIE - Ergens vorige eeuw heeft een eerdere generatie gepoogd zich met veel gedoe te bevrijden van de knellende maatschappelijke banden. Een tijdje groeide de vrijheid. Maar al snel werd deze beperkte vrijheid misbruikt voor politiek gewin. Anderen zouden die vrijheid afpakken als je niet op partij X stemde zodat ze maatregelen konden nemen. En maatregelen namen ze. Maar de vrijheid werd er niet beter op.

En nu zijn we zover dat we roepen om meer maatregelen om de vrijheid in te perken, terwijl de politici achter de meute moeten aanhollen.

Het probleem is alleen dat we denken dat we de vrijheid van anderen gaan beperken om die van onszelf te beschermen. Maar niets is minder waar.

We zien nieuwe religies als een bedreiging en wensen de uitingen te beperken. Een hoofddoek is ongepast en onwenselijk. De politiek past zich aan. En nu krijgt u straks geen uitkering meer als u geen ‘gepaste’ kleding draagt.

Terroristen zijn een groot gevaar en we moeten alles op alles zetten om ze te pakken te krijgen voor ze iets kunnen doen. Vergaande digitale surveillance zetten we in om zo vroeg mogelijk te zien of iemand van het strakke pad afdwaalt. Maar intussen houden we iedereen in de gaten, ook de “onschuldigen”. En zal iedere afwijking geregistreerd worden en tot in lengte der dagen opgeslagen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Een rechtse agenda

COLUMN - De Nederlandse politiek bedient al meer dan tien jaar lang bijna uitsluitend de kwade rechtse kiezer. Het resultaat is een samenleving die langzaam aan steeds minder veilig en rechtvaardig wordt. 

Daar kreeg ik tijdens zijn persconferentie nog bijna medelijden met Wilders. Voor het eerst in zijn leven zei Geert namelijk écht de waarheid: dat hij al tien jaar lang niets anders zei dan toen iedereen over hem viel.

Na de eerste dagen werd de anti-Wilders hetze dan ook in meerdere stukken vergeleken met Bijltjesdag. Terecht wezen velen erop dat die dappere verontwaardigde media juist degenen waren die Wilders al tien jaar lang bijna kritiekloos een podium bieden.

Ondertussen waren er echter toch weer die nog durfden te beweren dat Wilders de enige is die zou luisteren naar de ‘boze kiezer’. Een hardnekkige fabel.

Om te beginnen zou iedereen onderhand toch een keer moeten beseffen dat Wilders helemaal nergens naar luistert. Niet naar zijn partijgenoten, niet naar zijn kiezers, en niet naar redelijkheid.

Maar belangrijker: de Nederlandse politiek staat al meer dan tien jaar vrijwel uitsluitend in dienst van de kwade rechtse kiezer.

De straffen in Nederland zijn fors omhoog gegaan, gevangenissen zijn versoberd. Kraken is verboden en het politieapparaat wordt voornamelijk ingezet als vervolginstituut van wietkwekers. Er is flink gesnoeid in het cultuurbudget en ontwikkelingssamenwerking. Werklozen worden tot dwangarbeid verplicht. In de EU is Nederland van een onkritische meeloper verworden tot een angstig landje dat met samengeknepen billen iedere verbetering zo lang mogelijk blokkeert.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Foto des Tages | Parel kapotgeslagen


De overheid van Bahrein heeft zojuist het Pearl Monument vernietigd om samenscholingen bij dit symbool van eenheid te voorkomen. Bahrein is ondertussen een verdeelde samenleving geworden: “Shias allemaal antiregering, bang voor politie. Sunni’s juist voor regering en voor politie”, aldus GPD tweet.
update: en nu de video van het neerhalen van het Pearl Monument.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Mensenrechtenrevolutie

[qvdd]

Vijftig jaar sinds de kaars van Amnesty een licht begon te werpen op repressie, staat de mensenrechtenrevolutie op de drempel van historische verandering. […] Mensen wijzen angst af. Moedige mensen, merendeels geleid door jongeren, staan op en spreken zich uit, hoewel ze zich geconfronteerd zien met kogels, mishandelingen, traangas en tanks.

Amnesty International heeft hoop dat repressieve regimes snel tot het verleden behoren, maar roept de internationale gemeenschap op er alles aan doen om ervoor te zorgen dat 2011 niet de geschiedenisboeken ingaat als het jaar waarin de hoop op betere naleving van de mensenrechten ijdel bleek.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bahreins blogger Mahmood opgepakt

Vannacht is de populaire Bahreinse blogger Mahmood Al Yousif van zijn bed gelicht en gearresteerd. Sargasso volgt Mahmood al sinds 2003. Mahmood is een moslim die moskee en staat graag gescheiden houdt. Mahmood weet wat er in de wereld te koop is, hij is getrouwd met een Schotse en voor zaken reist hij regelmatig naar Europa en Amerika. Hij brak internationaal door met foto’s van (lokale) pitspoezen op de Formula 1 in Bahrein en zijn persoonlijke reddingsactie van een echte poes uit een benarde situatie. Maar Mahmood is ook niet te beroerd zich te roeren in fundamentelere kwesties en dat bracht hem al vaker ‘in contact’ met de autoriteiten. Zo trekt hij de rechtspraak door mullah’s in twijfel. Tijdens de Deense cartoonrellen en de daarop volgende Arabische boycot pleitte hij voor een scheiding tussen business en religie. De overheid zette zijn website op zwart, maar kwam hier op terug toen het schrok van de internationale reactie. Tijdens de vorige (minder succesvolle) Arabische Lente uitte hij kritiek op de demonstrerende sjiietische Al-Wefaq partij die zich volgens hem sektarisch gedroeg en te veel op Iran leunde. Maar hij hield ook zijn mond niet over de in zijn ogen overdreven positieve ontvangst van ex-Guantanamo gevangenen die terugkeerden naar Bahrein. Mahmood is iemand die zich niet in een hokje laat duwen, ook letterlijk niet: zijn zoon twitterde een paar uur terug dat hij contact heeft gehad met zijn gearresteerde vader, volgens zijn zoon behandelen ze hem als gast en hoeven we ons geen zorgen te maken. Laten we hopen dat hij ook nu weer ongeschonden uit deze nieuwe aanvaring met de autoriteiten komt. Internationale aandacht heeft zich in het verleden al bewezen als probaat preventiemiddel voor erger, de rest kan de slimme Mahmood heel goed zelf oplossen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Afschaffen, bestrijden, aanpakken, verbieden

partijen langs de meetlat van repressie versus spontaniteitLijstjes en grafiekjes prikken politieke praatjes mooi door. Uit het fraaie overzicht van Steeph over het stemgedrag van partijen over privacygevoelige onderwerpen, blijkt dat bij D66 tussen woord en daad een flink gat gaapt. De privacybarometer maakt in één klap inzichtelijk dat je voor privacybescherming niet bij het CDA moet zijn.

Nu is er ook een overzicht van hoe verschillende partijen met veiligheid omgaan, vaak de bron van veel privacy-problemen. In het hoofdstuk De Politieke Strijd Om Veiligheid in het boek Omstreden ruimte: over de organisatie van spontaniteit en veiligheid (Jaarboek TSS, Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken) heeft een aantal auteurs zich vastgebeten in de verkiezingsprogramma’s sinds 1946.

Ondanks dat de Nederlandse burger zich steeds veiliger voelt en ook steeds veiliger is, is openbare orde inmiddels hét verkiezingsthema geworden. De VVD begon zich eind jaren zeventig als eerste op te profileren. De middenpartijen volgden in de jaren tachtig. Onder de partijen bestaat consensus dat veiligheid een groot goed is dat door de overheid gegarandeerd moet worden.

Daarna lopen de lijnen uiteen. De onderzoekers brengen de partijen onder in twee groepen, die de links-rechts verdeling achter zich laat. De eerste groep is van de strict fathers ‘die een wereld vol gevaren waarneemt en de orde wil handhaven door krachtig in te grijpen, ons allemaal dwingende regels op te leggen en ons onmiddellijk willen straffen bij een overtreding’. De andere groep is die van de nurturing parent ‘die uitgaat van de goede wil van iedereen en die mensen wil stimuleren de eigen verantwoordelijkheid waar te maken door ruimte te scheppen voor spontane  ontwikkeling en zelfregulering.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Repressie

[qvdd]

“De nieuwe vormen van repressie kosten veel geld, maar leiden niet tot structurele verbeteringen.”

Directeur Ida Haisma van het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV) breekt nog maar eens een lans voor de ‘softe’ aanpak van potentieel criminele jongeren. Hard aanpakken bekt lekker, maar werken doet het niet. Of wel?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Volgende