Het dieet van Tom Watkins uit Rauwer is misschien niet helemaal gezond. Maar kinderen die dagelijks een zak chips en twee energiedrankjes wegwerken, ook niet. Of ik dan helemaal geen mening had over de documentaire "Rauwer" over die arme Tom Watkins en zijn moeder, die fanatieke foodfundamentaliste, zo wordt mij meermaals per dag gevraagd. Ja, daar heb ik een mening over. Om maar meteen duidelijkheid te scheppen: nee, ik vind de moeder van Tom geen monster en Tom niet per definitie zielig. En nee, ik zou het als vader van Tom zeker niet net zo doen.
NIEUWS - Tom Watkins (uit de veelbesproken documentaire ‘Rauwer’) gaat vanaf januari 2013 toch weer naar school. Kinderombudsman Marc Dullaert heeft als mediator opgetreden en is met alle partijen tot een compromis gekomen. Tom gaat naar de Wereldschool, zodat hij ook lessen in Groot-Brittannië (waar zijn vader en broer wonen) kan volgen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
COLUMN - Waarin de auteur kijkt naar Rauwer, een documentaire over Francis die haar zoontje Tom uitsluitend rauw voedsel laat eten. Daardoor raakt Tom ondervoed en wordt Francis beschuldigd van kindermishandeling.
Elke keer als Francis op Google gaat zoeken naar de gevaren waaraan de voedselindustrie ons blootstelt, ziet ze haar eigen gelijk bevestigd. Het is de paradox van deze tijd. Hoe meer informatie er beschikbaar is, hoe eenvoudiger het wordt om je wereldbeeld dicht te timmeren.
Ze heeft overal antwoord op. Pindakaas? ‘In alle pinda’s zit een schimmel. Behalve in de wild jungle peanut.’ Vis dan? ‘Vis zit vol met kwik. Kwik kan in je hersenen gaan zitten. Het kan depressies veroorzaken, het is gelinkt aan schizofrenie, het is niet iets waar je blij van wordt als dat in je lijf zit.’ Staat allemaal op het internet.
Het was niet zo heel erg geweest, als Francis geen kind had gehad dat ze wil beschermen tegen het kwade. Sinds hij vijf jaar is, eet Tom alleen nog maar rauw voedsel. Geen vlees, geen vis, geen brood, geen pasta, geen rijst, geen zuivel. Alleen maar rauwkost, noten en zaadjes. Tom is daardoor wat aan de kleine kant. De autoriteiten maken zich zorgen over hem. Maar Francis ziet haar eigen gelijk weer eens bevestigd. In zuivel zitten groeihormonen. Tom neemt geen zuivel tot zich. Logisch dat hij kleiner is dan zijn leeftijdgenoten.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.