In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Closing Time | Weird Fishes/Arpeggi
, door
Rachel Sunter is een Canadese pianiste en zangeres die haar eigen muziek produceert.
Haar geluid bestrijkt een palet van synth-georiënteerde Sylvan-Esso geïnspireerde pop en alt-rock jams à la Radiohead, zo schrijft ze zelf. Met hier en daar een kaalgestripte cover.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Closing Time | Little by Little
, door
Jazzpianist Brad Mehldau’s interpreteert regelmatig nummers van Radiohead op de vleugel. Ik weet niet of ik er uren naar zou luisteren, maar dat heb ik vrijwel altijd met jazz:
Het ontaardt doorgaans in gepingel dat op de zenuwen werkt.
Closing Time | Climbing up the Walls
, door
Het Portland Cello Project weet de naargeestigheid van dit Radiohead-nummer uit 1997 tot volle uitdrukking te brengen.
Met een glansrol voor zangeres Patti King.
Closing Time | Burn the Witch (door Atomic Tom)
, door
Atomic Tom is zo’n bandje dat nooit is doorgebroken, maar dat met het juiste materiaal een kristalhelder geluid weet neer te zetten.
Alleen jammer van dat stroboscopisch effect. Je zou er haast spontaan een toeval van krijgen.
Closing Time | Banana Co.
, door
Gabriel García Márquez schreef de roman ‘Honderd jaar eenzaamheid’. Het boek was een groot succes, onder andere omdat lezers in Zuid-Amerika hun geschiedenis er zo ontzettend goed in herkenden.
Eén van de gebeurtenissen in het boek is de massamoord op werknemers van de bananenplatage, die staakten voor betere werkomstandigheden. Op een zondag, toen ze zich na de kerkdienst met hun gezinsleden op het plein verzamelden, opende het leger het vuur op de massa.
Closing Time | Macy Gray – Creep
, door
Een heel lekkere cover. Macy Gray vetolkt ‘Creep’ van Radiohead.
Typisch voorbeeld van een heerlijk nummer, met eigenlijk een verschrikkelijke tekst. Gebeurt me wel vaker: de muziek is het eerste wat me opvalt, dat lekkere sensuele ritme, achter die heerlijk strakke bas en drums, dat mooi vette orgel, die fantastische, toch wat bluesy rauwe stem van Macy Gray.
De tekst luister ik amper naar en dan blijkt achter dat fraai geluid een toch wat akelig liefdesliedje schuil te gaan.
Closing Time | Radiohead
, door
“Radiohead is The Beatles van de Snob 2000”, constateerden de snobs in 2012, toen ze met de alternatieve tegenhanger van de Top 2000 begonnen. De band is hofleverancier, hoewel ze pas in de vijfde editie op plek 1 stonden (met ‘Exit Music’). En dat zijn dan natuurlijk niet de bekende populaire liedjes maar de b-sides, het latere werk – de moeilijkere nummers, zegt de snob. Op Sargasso kozen onze lezers in 2008 Radiohead trouwens ook het vaakst voor de lijst meest inspirerende muziek.
Closing Time | Jigsaw Falling into Place
, door
Is er een hedendaagse band die zoveel covers in zo diverse muziekgenres inspireert als Radiohead? Hier in een interpretatie door het Paul Dunton Orchestra.
Closing Time | Planet Telex
, door
‘Die hele cd The Bends was eigenlijk wel geniaal,’ aldus reaguurder Michiel de Pooter gisteren in de commentaarpanelen. Tja, de jaren negentig waren sowieso wel gouden tijden voor de alternatieve gitaarrock.
‘Everyone is, everything is broken
Why can’t you forget?’
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.