Nu is er dan eindelijk, na alle Quote- en Forbes-lijstjes, eindelijk een ranking van de rijkste mensen aller tijden. Djengiz Khan staat op nummer één. Romeinse keizers komen in de top 200 niet voor, maar Marcus Licinius Crassus, toch een beetje de schlemiel van de Romeinse geschiedenis, haalt een negende plaats. Communistische dictators komen niet voor op de lijst, hetgeen verdacht genoemd mag worden. Klaarblijkelijk zijn de makers van de lijst alleen op officiele gegevens afgegaan. Verder doen vooral 19e-eeuwse Amerikanen het goed. Ook mensen die betrokken waren bij de Normandische verovering van Engeland presteren uitzonderlijk goed, met Alanus Rufus in de 12e en William Rufus in 15e positie, William de Warenne op 14 en Odo van Bayeux op nummer 20, nog net een plek boven Bill Gates. Wat daaruit af te leiden? Dat de 'Norman Boom' van 1066 winstgevender was dan de IT-boom van eind jaren negentig. De Nederlanders laten het ook afweten, maar een verwante etnische groepering doet het wel bijzonder aardig. In de top 200 staan niet minder dan 5 Nederlands-Amerikanen: William Henry en Cornelius Vanderbilt, Stephen Van Rennselaer the Third, Jay Van Andel en Richard DeVos. We mogen trots op onze verwanten zijn.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
’the financial crisis has made it visible that there is a clear cost of staying outside the euro zone.’
Waar sommigen in mijn land het liever hebben over de scepter van Ottokar (scrollen niet verplicht) en de ineenstuikende ecomnomie wat minder belangrijk vinden, of waar sommigen van het vodje Europese Grondwet iets veel belangrijker hebben gemaakt dan wat het eigenlijk was – en daarmee meer schade berokkend hebben dan goed was door neeneenee te stemmen – lijkt de kredietcrisis nu toch enig positief nieuws uit te braken. Zweden, Denemarken en (hoe kan dat nou) Ijsland overwegen plostklaps om toch meer toe te treden tot de eurozone. Ook de Poolse Eerste Minister met de Poolse naam Donald Tusk zei het afgelopen maandag al tamelijk kernachting: “The world crisis has shown that it’s safer to be with the strong, among the strong and to have influence on the decisions of the strong,” said Polish Prime Minister Donald Tusk.
Sommigen hebben echt een klap op hun hersens nodig voor het doordringt dat globalisering iets anders betekent dan wat koffieklatsj in de marge.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.