Een veroordeeld Kamerlid is ook gekozen

Zesentachtig procent van de respondenten in een peiling van Maurice de Hond vindt dat iemand die voor ontucht is veroordeeld geen Kamerlid zou mogen worden. Een 'viezerik' hoeven we blijkbaar niet. Dat roept de vraag op of überhaupt een veroordeelde crimineel tot Kamerlid zou mogen worden gekozen. Wie wil er immers een moordenaar in de Kamer? Los van de afschuw over het plegen van een moord, zou dit voor nabestaanden pijnlijk kunnen zijn. De wet biedt de mogelijkheid om iemand die tot een gevangenisstraf van een jaar of langer is veroordeeld het actief en passief kiesrecht (tijdelijk) te ontnemen. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij oorlogsmisdadigers. Deze straf wordt echter maar zelden opgelegd, zelfs niet aan de moordenaar van Theo van Gogh. Iemand blijft immers onderdeel van de maatschappij, ook als gestrafte. Na het uitzitten van de straf moet iemand weer actief gaan deelnemen. Daarbij hoort het recht om te kiezen en gekozen te worden. Levenslange uitsluiting van het kiesrecht past niet, net zo min als levenslange gevangenisstraf, behalve voor de meest wrede misdaden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nexus, het fascisme en de ratten

In Tilburg confereerde Nexus over de stelling van Rob Riemen, dat de PVV de belichaming van het hedendaags fascisme zou zijn. Vargas Llosa sprak over de terugkeer van de “monsters”, terwijl het congres toch echt “the return of the ghosts” als titel had. Het leek me beter het over “ghosts” te hebben, want “monsters” zijn realiteit, terwijl een ghost vooral in je eigen hoofd wordt gevormd.

Die spanning blijft; na een middag aan mijn bureau om online te kijken, blijf ik met veel vragen zitten. Natuurlijk, de grote schrijver hoor je met genoegen aan, Frits Bolkestein is spaarzaam met woorden, maar zeer doeltreffend, Paul Frissen, hooggeleerd bestuurskundige, provoceert als altijd. De onderwerpen zijn ook de moeite waard: wat is integratie precies, wat zijn de problemen van migratie, maar wat ook de voordelen, waarom is het multi-culturalisme een dwaalspoor en waarom is het zolang overheersend geweest, wat is bedreigend aan het populisme? Het zijn allemaal geesten, in hevige onderlinge strijd. Maar zijn het ook bruine monsters? Nou, nee.

Vargas Llosa had mooie relativeringen en doorkijkjes uit zijn ervaring in de politiek van Peru. Uiteindelijk kwam hij, als verhalenverteller, met de geschiedenis van een nijlpaardjong, dat wees werd door de tsunami, maar werd opgenomen in een geïmproviseerde dierentuin. Daar vond het jonge dier een pleegmoeder in een schilpad van ruim een eeuw oud. Hoezo verschillen, in cultuur, huidskleur en geloof? Als dieren zulke verschillen overbruggen, waarom mensen niet? In de paneldiscussie kwam het verschil tussen angst voor de Islam en Islamofobie op: de angst is rationeel, de fobie irrationeel. Maar waarvoor je precies rationeel bang moet zijn? Lijkt die angst op de angst voor het communisme? Neen, zei Vargas Llosa, want de Islam is veel meer dan een ideologie, dus die vergelijking gaat mank. Maar ik denk aan de ontregeling van veel communisten, in de jaren negentig, die hun ideologie, hun geloof en sociaal systeem zagen verkruimelen; het communisme is ook meer geweest dan ‘alleen’ een ideologie. Maar daarover had Meindert Fennema, hoogleraar politicologie en ooit communist, het niet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het gevaar van een dubbele nationaliteit

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Jan-Jaap van Peperstraten over de rol van de Nederlandse overheid bij de registratie van dubbele paspoorten.

De kasbah (Foto: Flickr/¡Carlitos)

Tot mijn verbazing vond ik dit artikel op de opiniepagina van de Volkskrant. Het artikel in kwestie is geschreven door een NOS-journalist, dhr. Bonebakker, die getrouwd is met een Marokkaans-Nederlandse vrouw. Zijn dochtertje werd tegen zijn zin (en, kennelijk, die van zijn vrouw) bij de Gemeentelijke Basisadministratie ingeschreven als bipatride: naast de Nederlandse werd ook de Marokkaanse nationaliteit geregistreerd. Bonebakker maakte hiertegen bezwaar, maar zonder enig effect. Dat was ook niet te verwachten, want de GBA dient ook de verscheidene nationaliteiten van de Nederlandse burgers te registreren. Daar zijn goede redenen voor – onduidelijkheid over de eventuele andere nationaliteiten van Nederlandse burgers kan een hoop problemen opleveren als een burger zich bijvoorbeeld in het buitenland bevindt, in de problemen komt en de Nederlandse overheid consulaire bijstand wil geven terwijl dit niet kan. Ik heb al eens eerder over een vergelijkbare situatie geschreven, mijn mening is inmiddels niet veranderd.

Wat ik echter niet begreep was de volstrekte verongelijktheid en de wat wilde toon waarmee Bonebakker uitvaart tegen de Gemeente Utrecht. Zo schrijft Bonebakker o.a.:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Eric Lucassen moet blijven

SaillantLOGO Eric Lucassen moet gewoon in de PVV fractie gehandhaafd blijven want zijn aanwezigheid draagt bij aan een representatieve afspiegeling van het PVV electoraat.

Kamerleden mogen een crimineel verleden hebben als ze hun straf maar hebben uitgezeten, dat is een feit. Er is dus geen reden om Eric Lucassen uit de Kamer te verwijderen. Maar deze bijna-brievenbusplasser uit Haarlem moet ook gewoon in de PVV fractie blijven net als Hero Brinkman, Dion Graus, Marcial Hernandez en al die andere PVV fractieleden tegen wie in het verleden aangifte is gedaan. Al deze mensen komen namelijk voort uit de maatschappelijke beweging van 1,5 miljoen kiezers die zich achter Geert Wilders heeft geschaard. Het mag inmiddels proefondervindelijk bewezen zijn dat in deze beweging relatief veel mensen zitten die in aanraking komen met politie en justitie. Het is als het ware een karakteristiek kenmerk van deze beweging. Net zo goed dat in Groenlinks er mensen te vinden zijn met een activistisch verleden, onder VVD-ers vermogensdelicten vaker voorkomen, PvdA-ers veel seks hebben en dat in confessionele gelederen zo nu en dan zedendelicten komen bovendrijven. Alleen bij D66 zijn ze zo braaf en degelijk dat er niets karakteristieks over te melden valt ..of toch wel?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Eén nacht ijs

[qvdd]

Het is een serieuze zaak. Ik moet nu gaan nadenken en alles op een rijtje zetten. Ik doe er niet lichtvaardig over en [ga] niet over één nacht ijs.

De zaak Lucassen bezorgt Wilders duidelijk hoofdbrekens, zeker nu ook nog duidelijk is geworden dat hij is veroordeeld wegens ontucht met twee vrouwelijke ondergeschikten toen hij sergeant in het leger was. Verder realiseert hij zich dat het ‘natuurlijk niet goed is voor de PVV’ als dit soort zaken in het nieuws komen: “Het is niet de eerste keer en daar ben ik alles behalve trots op.”

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende