Vier disfunctionele, ruziënde muzikanten die eigenlijk ook geen instrument leken te kunnen bespelen. Een zanger met een dwangstoornis, een gewelddadige psychopaat als gitarist, een junkie als bassist en een drummer die maar wat op de trommels sloeg omdat niemand anders het deed. Bepaald geen mannen die meisjesharten deden breken: alleen de bassist zag er redelijk uit, de drie anderen waren zo lelijk als de nacht. Kortom, The Ramones – Joey, Johnny, Dee Dee en Tommy. Je hoeft op Youtube maar één concert te zien om iets te voelen van de elektriciteit die in de lucht moet hebben gehangen als ze optraden. Kijk maar hier. Het begint schreeuwerig, het eindigt schreeuwerig en daar tussendoor worden in zesentwintig minuten en achttien seconden veertien nummers er doorheen geragd. Op topsnelheid. Het is, vanaf het moment waarop Dee Dee het 1-2-3-4 afvuurt, tot de laatste maten, één brok energie. Ik kan er nog aan toevoegen dat het, toen de tweede drummer, Marky, werd vervangen voor Richie Ramone, nog sneller ging. Pas op hun allerlaatste elpee, toen de heren op weg waren naar de vijftig, ging het tempo iets omlaag.
The Hellfreaks komen uit Budapest, maar zijn vooral populair in Duitsland. Ze spelen een kruising tussen rockabilly en punk die je psychobilly schijnt te moeten noemen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Punk leeft weer even. Afgelopen week in Andere Tijden een leuke documentaire (wat een schatjes waren het eigenlijk) over de Nederlandse punkscene (zie helemaal onder). Ondertussen is er in het Centraal Museum in Utrecht de expositie God Save the Queen te zien, over de lokale punkscene uit de jaren zeventig en tachtig. Zodra iets in een museum hangt is het geschiedenis, zou je denken. Toch leeft punk nog, al is punk wel van gedaante veranderd. Het lijkt wat modieuzer te worden, wat meer tegen andere stijlen aan te schurken (die waarschijnlijk weldadig uit het punkvaatje hebben geput), zoals gothic en andere, wat meer fantasy-achtige stromingen. Speciaal daarom vandaag, uit de creative commons schatkamer van Flickr, het huidige gezicht van punk.
flickr cc bdebaca
flickr cc Tess Aquarium
flickr cc *Raymond
flickr cc kk+
flickr cc Anna Fisher
flickr cc Andy Doro
flickr cc xJason.Rogersx
flickr cc Libertinus
flickr cc Zilverbat
flickr cc Shuck
flickr cc Rik Goldman
flickr cc Philippe Leroyer
flickr cc chris_ti_ane
flickr cc eddi van w
Thanks: Eddi van W. Bdebaca, Tess Aquarium, *Raymond, KK+, Anna Fisher, Andy Doro, xJason.Rogersx, Libertinus, Zilverbat, Shuck. Rik Goldman, Philippe Leroyer, Chris_ti_ane
In de uitzending van Andere Tijden van 29 januari werd aandacht besteed aan de ‘uitzichtloze’ situatie in de jaren 80 van de vorige eeuw. Althans, een situatie zoals die door sommige jongeren werd beleefd. In de uitzending stond een terugblik op het VPRO-programma Tijdverschijnselen uit 1982 centraal. Hierin sprak Ad ’s Gravesande met rokende en drinkende punkertjes over de naderende toekomst. De angst en de desillusie zat er goed in. Andere Tijden ging, bijna dertig jaar later, terug naar de grootste ‘doemdenkers’ uit Tijdverschijnselen: hoe zaten ze er nu bij? Straatschoffie Thomas werkt tegenwoordig bij een reclamebureau, de ander week uit naar de Hare Krishna, de ander ging therapie geven in het buitenland. Tot zover de voormalige zwartkijkers. Er waren echter ook jeugdige calvinisten in de zaal.
Andere Tijden ging niet langs bij hen, de gedoodverfde tegenstanders in het debat van Tijdverschijnselen. Zij waren destijds helemaal niet bang voor de Bom, vreesden niet voor werkloosheid en desillusies. De 18-jarige Cees, bijvoorbeeld, droeg in 1982 een stropdas, had een clerks-bril en had het over ‘hard werken’. Guess what? Niets veranderd. Ideale schoonzoon Cees Nijman is thans fiscalist te Breda, en heeft zijn look behouden.
Doemdenkers, zo kan het dus ook! Een beetje meer werkdrift en het komt helemaal goed. (Moet je wel bijna dertig jaar in quarantaine in een C&A-pak).
Zijn de punkertjes van toen (niet persé uit deze uitzending) de ‘kutmarokkaantjes’ van nu? Alleen heeft het (schijn)engagement van toen plaatsgemaakt voor een nihilistische gangsta-dystopie vol bling bling, is de pep vervangen door Red Bull, is de A van Anarchie vervangen door die van Allah light, is het kraakhol vervangen door de hangplek en is de slogan No Future vervangen door Schijt aan de Overheid. Maar het nihilisme is hetzelfde, en iedereen pist op ze. En voor allebei geldt: een kleine groep bevestigt het beeld voor de grotere groep. Volgens mij heb ik die vergelijking al eens eerder gehoord (Met dat verschil dat je niet als punker werd geboren en dat Appa geen geschikt equivalent van Johnny Rotten is, nee toch).
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Uit Rotterdam: Rats on Rafts. Vrolijke punkrock met een vleugje reggae en verder geen kapsones.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.