Closing Time | Anohni

https://www.youtube.com/watch?v=3JM7Di6e2rg&ab I wanna hear the dogs crying for water I wanna see the fish go belly-up in the sea And all those lemurs and all those tiny creatures I wanna see them burn, it's only 4 degrees Anohni schreef het nummer '4 Degrees' in 2015, het jaar van de klimaatconferentie in Parijs. Je kunt goede intenties hebben, maar het is uiteindelijk je gedrag dat medeplichtigheid aan de opwarming van de aarde verraadt, zo verklaarde ze over de tekst. Het nummer staat op het album Hopelessness.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Kraak maar (b)raak

Nog twee dagen tot de Woonopstand van 17 oktober in Rotterdam! Vandaag een protestlied van Drukwerk, een band die u waarschijnlijk vooral van hun hits Schijn’n lichtje op mij en Je loog tegen mij kent. Maar ze maakten ook Kraak maar (b)raak, een lied over de noodzaak van kraken en de daaropvolgende harde confrontaties tussen krakers en de politie in de jaren 80. Naar verwachting zal de woningnood in Nederland de komende jaren alleen maar toenemen. Zullen de jaren 80 herleven?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Speculanten Parasieten

Over Kunsttranen is niet veel bekend, behalve dat hij op twitter en insta zit en zichzelf ‘zolderkamermuzikant’ noemt. Speciaal voor De Woonopstand van 17 oktober in Rotterdam (en een beetje voor Sargasso) zette hij dit nummer op Youtube.

Spinvis meets fijne electropop. En de tekst laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Wat kan je nog meer verwachten van protestmuziek?

Closing Time | Leegstand is misdaad

Nog vijf dagen en dan is het Woonopstand. Tot dan is onze dagsluiter een fijn stukje woongerelateerde protestmuziek. Na Hang Youth, Sophie Straat en Rubberen Robbie vandaag ‘Leegstand is misdaad” van de punkband Blafkat. Afkomstig van hun album ‘Lubbers crisiskabinet’, dus ten tijde van het CDA-VVD kabinet Lubbers I.

De band zou van 1982 tot 1984 bestaan hebben, maar in de jij-buis archieven troffen we ze nog aan bij een optreden op 3 juni 2016 in café Pitcher in Haarlem (dat vier maanden later de deuren sloot).

Closing Time | Geluk

In de aanloop naar de Woonopstand plaatsen we de gehele week woongerelateerde protestmuziek. Vandaag Sophie Straat, die dit jaar met ’t Is niet mijn schuld’ een Edison voor het beste album won. Terecht, want ze weet als geen ander de smartlap de actualiteit in te trekken. Dit nummer gaat over haar hoop ooit nog eens een betaalbare plek in Amsterdam te kunnen vinden. Ze ziet het somber in.

Closing Time | (Ge)woonbeleid

Volgende week zondag is de Woonopstand, het protest tegen de wooncrisis. Het is de tweede aflevering in een reeks van (tot nu toe) vier protesten. In de aanloop hiervan plaatsen we vanaf nu tot aan zondag dagelijks een Nederlandstalig protestlied, gerelateerd aan de huidige (of eerdere) wooncrisis.

We trappen af met Hang Youth, dat de soundtrack maakte voor het eerste protest. Punk zoals punk bedoeld is: kort en krachtig.

Closing Time | Noname

 

Rapper Noname radicaliseerde in de afgelopen jaren, wat niet alleen uitmondde in een antiracistische boekenclub maar ook in het antikapitalistische nummer ‘Rainforest’.

“Only animal that ravage everything in its path/They turned a natural resource into a bundle of cash”

Closing Time | Jam City

Jam City maakte het album Dream A Garden als kritiek op het kapitalisme en vond inspiratie in de rellen in Britse steden in 2011 (nadat de politie in Londen Mark Duggan doodschoot) en het werk van activiste bell hooks. Maar geen nood als je niet precies weet waar het protest ‘m in zit, want:

if you find yourself nodding to the beat, then you definitely get what I’m saying in the lyrics. The culture we live in is designed to make us feel shit about ourselves, so if listening to a three-minute song can momentarily make you feel good, then the music and the message is doing its job.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende