Deze bijdrage aan het open podium is van GuidoToch weer verpest. En dat terwijl het zo goed begon. Alle berichten wijzen naar de acties van een kleine groep van 400 studenten, geinspireerd door de Anti-Fascistische Aktie. Een kleine groep gezien de opkomst van tussen de 11.000 en 15.000 studenten, docenten en hoogleraren. Een aanzienlijke groep die zich hiermee uitsprak tegen de geplande bezuinigingsmaatregelen van het kabinet. Deze kleine groep is erin geslaagd de berichtgeving te kapen en in plaats van positieve berichten over de actie zijn de berichten tot zover gericht op de negatieve kant van de acties. Ik zie de koppen van morgen al voor me: "Studentenactie loopt uit in confrontatie met ME". Dit terwijl de actie zeer goed bezocht was, en de algehele sfeer zelfs prettig te noemen was. Op geen enkel moment tijdens de manifestatie was er sprake van een gespannen of gewelddadige sfeer, het was een echt studentikoos samenkomen van studenten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Onze amices bij studentenblad Propria Cures zijn al 119 jaar lang goed voor één ludiek relletje per decennium. De laatste goede PC-rel die ik mij kan herinneren was een fotosjop avant la lettre begin jaren ’90 toen ze schrijver Leon de Winter in zijn smoking in een massagraf knipte-plakte (letterlijk). Dat was heftig, vonden we toen. Het choqueren van de netwerkgeneratie is echter schier onmogelijk, dus kun je beter inzetten op het ludieke element van de rel. Met een heuse extreem-rechtse PVV-partijkrant is dat wonderwel gelukt. Ikzelf heb het geluk gehad vooraf de pdf te mogen doorbladeren. Murdoch wil niet dat ik hem online zet maar ik kan al wel verklappen dat er überlollige items in staan als: “De Joods-Christelijke Traditie: een traditie om trots op te zijn!” en “Linkse Literatuur viert hoogtij bij shortlist AKO”. Ook stelt men relevante vragen als: “Vindt u het niet verdacht dat u nog nooit een Marokkaanse gehandicapte heeft gezien?”. De artikelen komen gaandeweg online en over twee weken staat de uitgave [pdf] integraal online. De pampieren Propria Cures is nu al te krijgen: behalve in boekhandel Atheneum op het Spui, gratis weg te grissen uit bakken op alle linkse UvA-faculteiten. Mocht u in Eindhoven wonen dan is de Spits! een goed alternatief.
Hieronder volgt een gastbijdrage van StB die met wederzijds welbevinden is overgenomen van PropriaCures
Soms zijn mensen er ineens. Je hebt nog nooit van ze gehoord, hebt ze nog nooit gezien en plots gaat er geen dag voorbij zonder dat je hun naam ergens tegenkomt. In 2005 was er de pianoman, die aanspoelde op een Engels strand en wekenlang het nieuws beheerste omdat het eerste wat hij deed niet het aantrekken van een schone onderbroek was, maar het spelen van een riedeltje piano. Sjuul Paradijs ook is zo’n iemand. Begin dit jaar was hij er. Gewoon, ineens. Niet dat hij tot nu toe blijk van een speciaal talent heeft gegeven, maar als hoofdredacteur van de Telegraaf en fakkeldrager van hardwerkend Nederland is dat geen vereiste.
Ik vermoed dat hij net als al zijn collega’s een opleiding heeft genoten in het geheime bunkercomplex waar de Telegraaf haar journalisten opleidt tot de alerte nieuwsjagers die ze zijn. Daar leren ze nieuws brengen zoals het hoort: geen nuance of achtergronden, maar recht voor zijn raap, voor iedereen toegankelijk.
Een hele kluif voor de meeste journalisten, en het hypermoderne trainingsprogramma is dan ook niet voor iedereen weggelegd. Ze leren er typen op een computer waarop het toetsenbord is gesaboteerd en de capslock altijd aanstaat, ze worden er nachtenlang opgesloten met mensen die Berry en Truus heten en krijgen video’s te zien van babyzeehondjes die aan stukken worden gereten door orka’s terwijl ze in hun koptelefoon toespraken van linkse politici horen. Elke keer dat ze er dan een zien in Nieuwspoort, beginnen ze weer te zweten van verontwaardiging. Welkom bij de krant voor wakker Nederland.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.