Een luxe restaurant, dus is er geen voedseltekort! Een olympisch zwembad, dus valt het wel mee met de infrastructuur! Een winkelcentrum, dus er is geen armoede! Hongersnood in Gaza, iedereen gaat dood! De infrastructuur van Gaza staat op het punt van instorten! Gaza is zo arm dat kinderen moeten werken of de criminaliteit ingaan! Heerlijk, zo'n propaganda-oorlog waar beide partijen ernaar streven een compleet tegenovergesteld beeld te schetsen van dat stukje grond van 10 bij 36 kilometer met drie miljoen inwoners. Dus zeg het maar: wie o wie verdient onze sympathie? Niemand weet wat echt is en wat een opzetje om het publiek te bespelen. Het nieuwe winkelcentrum heeft bijvoorbeeld een Engelse naam (Gaza Mall), bijna alsof het bedoeld is om internationaal bekend te worden, maar - of misschien wel én - de site van het centrum (gazamall.ps) probeert per direct een trojan op je pc te installeren. In de huidige tijd hebben beide partijen schuld, maar nog steeds zijn er wel een aantal dingen duidelijk. Allereerst dat Israël ooit, 4925 provocaties over en weer geleden, de Gazastrook heeft ingenomen en dat de wereld nog steeds wacht op de terugtrekking die de VN hebben geëist. Ten tweede dat één olympisch zwembad, één luxe restaurant en één winkelcentrum op drie miljoen inwoners geen zak zegt over de werkelijke situatie in het gebied.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
U denkt vast: “potverdikkie.. dit postje zag ik zojuist ook al op GeenStijl?!” Dat klopt, maar een zichzelf respecterend blog als Sargasso kan hier natuurlijk niet omheen. Deze humoristische hasbara van kaakdroppend laag allooi is immers de talk of the day op de internets. Kijk zelf maar: Flotilla Choir presents: We Con the World. Als koorddansende serieusblogger ga ik hier vanzelfsprekend geen (on)gein mee schoppen. Want de mensenrechtensituatie in Gaza is zeer schrijnend en het is schokkend om te zien hoe dichtgetikt de Israëlische ‘artiesten’ in het filmpje hiermee omgaan. *buutvrij voor de hele pot*
Zullen er mensen zijn die eerst geloofden dat de vredesactivisten niet uit waren op escalatie die na het zien van het filmpje dat nu opeens wel geloven? Nee. Zullen er mensen zijn die eerst nog sympathie hadden voor het Israëlische standpunt die na het zien van het filmpje dat niet meer hebben? Misschien. Maar bloggen en reaguren blijft toch vooral het herschikken van uw vooroordelen, en daar kunt u nu mee beginnen, in de comments:
Vandaag al drie keer dit postje begonnen en al twee keer gestopt. Moet je het aandacht geven (helpt verspreiding) of moet je het negeren?
Uiteindelijk kon ik het toch niet negeren omdat de associatie met het verleden te sterk was. En het was ook weer die associatie met het verleden die me mede weerhield bij de eerste twee pogingen, u snapt straks wel waarom.
Het begint met deze kamervragen van de PVV met als titel “Kamervragen over linkse asielterroristen“.
De kamervragen zijn vooral gesteld naar aanleiding van een stuk van afgelopen zaterdag in de Telegraaf (pag 36). Dat is helaas niet gratis opvraagbaar. Dit stuk komt er het meest in de buurt van.
Waar te beginnen in dit verhaal?
Eerst maar even er op wijzen dat, weinig subtiel, de titel en intro van de kamervragen wel het woord “linkse” bevatten, maar de feitelijke vragen niet. De associatie is echter gemaakt en zal nog veel vaker gemaakt worden.
Er zijn verschillende manieren om mensen te winnen voor je denkbeelden. Kracht van de rede is eentje van. Het scheppen van een vijandbeeld is een andere. En dat is wat hier gaande is, in twee dimensies. De PVV heeft als hoofdvijand de moslimmigranten aangewezen. Zij zouden de oorzaak van alle problemen zijn. Maar kennelijk is dat niet voldoende. Ook de mensen die zogenaamd heulen met de moslimmigranten zijn de vijand. En omdat eenvoudige labels het beste werken, noemt de PVV dat voor het gemak “links”. Feiten en historie zijn in deze context niet belangrijk. Het aanspreken van mensen wel.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“The measure taken to release the American journalists is a manifestation of the DPRK’s humanitarian and peaceloving policy.”
Het Noord-Koreaanse persbureau KNCA geeft op zijn in Japan gehoste retro-website zijn geheel eigen visie op de vrijlating van Amerikaanse journalisten na bemiddeling van Bill Clinton.
De stage van de ChristenUnie in de anti-Europese tripartite kongsi tegen de ‘Europese grondwet’ in 2005 is voor deze streng christelijke partij bijzonder leerzaam geweest. In de leer bij de populisten op links (SP) én op rechts (Wilders) hebben de orthodoxe christenen het produceren van propaganda goed in de vingers gekregen. Aanschouw maar eens het nieuwe verkiezingsspotje ten faveure van de zwaar christelijke eurofractie CU-SGP. Op 4 juni a.s. gaan de Nederlanders naar de stembus voor de verkiezing van het Europees Parlement. De CU zet alvast de toon met Europees blauwe verfklodders die maagdelijke tulpen en gezellige oranje molentjes besmeuren. Op de beelden is de Nederlandse vlag vier maten groter dan de EU vlag en spreekt men dreigend over een Europese superstaat en een bemoeizuchtig Brussel. Eigen taal, eigen geschiedenis en eigen traditie worden plechtig benadrukt. ‘Euro-realistisch’ is het eufemisme dat ze bij de CU hebben bedacht voor dergelijke nationalistische propaganda.
Voor degenen die de wereld om ons heen niet in simplistisch oranje–blauw zien is hier een discussie op het euroblog NoseMonkey’s EUtopia: Four points and a question for eurosceptics who believe in the advancing EU superstate. Over de werkelijke voortgang van de Europese eenwording (die er na het verdrag van Maastricht praktisch niet meer is), over waarom een federale staat nog geen superstaat is en nog meer genuanceerde observaties die voor de ‘euro-realistische’ gelovigen in oranje–blauw misschien iets te inhoudelijk zijn.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Stasi’s work force comprised 100,000 officers, and estimates put its network of citizen informants at over half a million. In the digital age, Iran can monitor its citizens with a far smaller security apparatus. They can listen in on everything anyone says ? and shut down anything inconvenient ? with the flip of a switch.”
Fahrad Manjoo betoogt in Slate dat internet het regime in Iran meer helpt dan de betogers. Afluisteren en het verspreiden van misinformatie waren nog nooit zo simpel.
“Dit is een vorm van propaganda die zelfs de SP onwaardig is. Ik aanvaard niet dat op deze manier de professionele inzet van onze militairen wordt gediskwalificeerd”. (Volkskrant)
Eimert van Middelkoop (minister van Defensie) hekelt het SP spotje “Opbouwmissie” dat zich afkeert tegen de militaire aanwezigheid in Afghanistan. Dergelijke propaganda zou zelfs de SP onwaardig zijn aldus deze Christen-Unie minister. Nog maar enkele jaren geleden liftte zijn partij echter maar al te graag mee op de SP propaganda toen de CU samen met de SP én Lijst Wilders in een tripartite kongsi zich afzette tegen de Europese Grondwet. Herinnert u zich nog de flagrant propagandistische SP-poster met het uitgegomde Nederland?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.