Twee weken geleden schreef ik een stuk over de complimenten die toenmalig minister Guusje ter Horst meende te hebben ontvangen van de Tweede Kamer over aangaande het privacybeleid. Dit voerde zij op als verdediging bij het ontvangen van de Big Brother Award. Die complimenten waren er niet. Maar er bleek een misverstand te zijn. Er waren namelijk twee vergaderingen met de Tweede Kamer op dezelfde dag met nagenoeg hetzelfde onderwerp. Dus moest ik wachten op het tweede verslag om werkelijk de uitspraak te kunnen toetsen. Dat verslag verscheen vorige week (fijn toch, zo'n trage bureaucratie waar je als burger meer dan een maand moet wachten om inzicht te krijgen in wat er werkelijk gebeurt). Nu ik ook het andere verslag gelezen heb, blijft de conclusie echter hetzelfde: Minister ter Horst heeft geen complimenten ontvangen voor "de manier waarop wij met die balans tussen veiligheid en privacy omgaan". De enige complimenten die zij en haar collega minister Hirsch Ballin ontvingen waren voor het overnemen van het voorstel voor het instellen van een meldingsplicht voor datalekken en voor het schrijven van hun reactie bij het rapport van de commissie Brouwer. Deze uitspraak van de PvdA komt nog het meest in de buurt van een compliment: "de PvdA-fractie staat in grote lijnen achter het standpunt van het kabinet. De minister neemt veel over van wat de commissie heeft voorgesteld en besproken, zoals het richtinggevend kader. Dat waarderen wij zeer, maar voor sommige punten vragen wij extra aandacht"
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Aan het begin van de week spraken we van 5 stellingen. Dat zijn er dus 4 geworden, want een 5e stelling zou geen nieuwe draai aan de discussie geven. Dat heb je met experimenten, die lopen toch nooit zoals je van te voren bedenkt.
Waar niet mee gezegd is dat dit experiment mislukt is. Integendeel zelfs. Hoewel de direct inbreng van de politie in de lopende discussie beperkt was, geven ze aan wel degelijk heel erg positief verrast te zijn door zowel de hoeveelheid reacties als de diepgang.
Wat nu? Nu gaat de politie alles wat ze gelezen hebben verwerken. Volgende week (nagel ze er niet aan vast) komen ze met een “eindbeeld” met daaraan gekoppeld een aantal oordelen. Daarbij zal dan aan bepaalde stukken uit de discussie waarde toegekend worden en dus ook bepaalde stukken niet. (Zo vertaal ik vrij hun mail even naar jullie).
Daar gaan we dan nog een keer stevig over discussieren waarna de politie hun slotconclusie presenteert.
Zelf zal ik ook nog tussendoor mijn visie op wat er deze week langs kwam geven. Maar nu al vond ik het een bijzondere ervaring. Zo vaak laat een publieke instantie zich niet verleiden tot een openbare interactie zonder vaste kaders. En dan ook nog eens op een uit de hand gelopen weblog van een stelletje vrijwilligers. Het kan verkeren.
Sargasso biedt deze week ruimte aan een debat over het voorstel om een mobiele wapenscanner in te zetten. De stellingen komen vanuit de politie Rotterdam-Rijnmond. Introductie, achtergrondinformatie de de eerdere stellingen bij dit debat vindt u hier.
Het debat voerden we tot nu toe uitgaande van de mogelijke komst van een wapenscanner. Maar nu bekijken we graag de situatie dat de wapenscanner er niet komt, om welke reden dan ook. Daarom de volgende stelling:
Stelling 4
Als de wapenscanner er niet komt zal er altijd een alternatief komen.
En hierbij dan de vraag: hoe ziet volgens jou het alternatief eruit, uitgaande van de wens vuurwapens van de straat te krijgen?
Zie voor doelstellingen het gisteren gepresenteerde document.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.