Het machtsmisbruik van de inlichtingendiensten blijft mogelijk als politici falen in het toezicht op de staat, media tekortschieten in het volgen van politici en de meerderheid van burgers zich gedeisd houdt, schrijft Glenn Greenwald. Het is deze week precies een jaar geleden dat Edward Snowden Hongkong ontvluchtte en asiel vroeg in Rusland. Zijn onthullingen over de grootschalige en onbeperkte spionage van de Amerikaanse inlichtingendienst NSA shockeerden de hele wereld. Dat de overheid een loopje nam met de privacy onder het mom van zorg voor de veiligheid was een al langer bestaand vermoeden. Maar het was allemaal nog veel erger dan iemand ooit had kunnen bedenken. Het gesnuffel van de NSA via telefoon, internet en e-mail bleek alle perken te buiten te gaan. De Amerikaanse overheid overtrad haar eigen wetten. En de bevriende naties deden er niet voor onder. Glenn Greenwald, de journalist die door Snowden als een van de eersten in vertrouwen is genomen beschrijft in zijn boek De afluisterstaat hoe het allemaal gelopen is in het voorjaar van 2013. Hij laat aan de hand van vele door Snowden vrijgegeven documenten zien hoe omvangrijk de spionage was. De NSA was er met hulp van telefoon- en internetbedrijven op uit om werkelijk alle communicatie in de wereld te onderscheppen en te bewaren. De ambities kenden geen grenzen, het geld kennelijk ook niet. De privacy van burgers heeft in het optreden van de inlichtingendiensten geen enkele betekenis, hoezeer de verantwoordelijke politieke leiders ook trachtten dat beeld te corrigeren. Met hulp van regeringsgetrouwe media. Ook dat is de boodschap van Greenwald: de grote media zitten veel te vast verstrengeld in banden met politici om onafhankelijk te kunnen berichten over het optreden van de staat. En dat is buitengewoon zorgelijk voor een democratisch land.
Het mocht tijd worden:
De lijsten met intieme vragen die ouders en kinderen bij de jeugdgezondheidszorg invullen, moeten op de schop. Tot die conclusie komen de GGD’s na klachten van ouders, die vragen over inkomen, psychische gesteldheid of hoe vaak hun kind tanden poetst, ervaren als ongewenste bemoeienis.
Sargief: de aanklacht.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
OPINIE - In de vijfde klas van de lagere school had ik een vriendinnetje. Op de dorpskermis poseerden we innig, arm in arm voor de fotograaf. De foto’s konden na het feest afgehaald worden bij de plaatselijke sigarenboer die in zijn etalage een selectie had tentoongesteld. Daar ontdekte mijn vader onze foto. Altijd beducht voor wat anderen over hem en zijn gezin zouden kunnen zeggen, kocht hij de foto meteen en borg hem op in de linnenkast. Zonder mij iets te vertellen. Dat was eind jaren vijftig.
Helemaal vergelijkbaar is het niet, maar ik moest aan deze geschiedenis denken bij het bericht over een vonnis van het Europese Hof van Justitie dat verstrekkende gevolgen kan hebben voor het vrije verkeer van informatie. Het Hof van Justitie sommeerde internetgigant Google om verwijzingen naar twee krantenartikelen over de Spanjaard Mario Costeja González weg te moffelen. Wie zijn naam intikte in Google stuitte altijd op links naar twee artikelen in de Catalaanse krant Vanguardia uit 1998. Die beschreven de executieverkoop van zijn vastgoed, waarop beslag was gelegd om schulden terug te vorderen die González had bij de sociale dienst. González vond dat deze informatie zijn reputatie schaadde. De krant weigerde de artikelen weg te halen. Maar nu heeft het Europese Hof bepaald dat Google er niet meer naar mag verwijzen.
BRIEF - 
Onderstaande brief is als email naar de Tijdelijke commissie ICT gestuurd.
Geachte leden van de Commissie ICT,
Op 1 juni 2012 ben ik door uw voorgangers uitgenodigd een bijdrage te leveren aan de expertbijeenkomst van de Parlementaire werkgroep ICT-projecten bij de overheid. De schriftelijke bijdrage die ik destijds heb aan geleverd staat hier.
Als IT-architect maar ook als bezorgde burger heb ik mij sinds 2002 actief bemoeid met het IT-beleid van de overheid op o.m. de dossiers EPD en open standaarden/opensource. In dit laatste dossier was ik in 2002 de initiatiefnemer van de Motie Vendrik die een grotere onafhankelijkheid van dominante leveranciers bepleitte. Vorig jaar mocht ik als technisch expert zitting nemen in de Commissie van Beek die Minister Plasterk heeft geadviseerd over de (on)mogelijkheden van elektronische ondersteuning van het kiesproces.
Hoewel deze motie Vendrik in 2007 is vertaald in het Actieplan Heemskerk is dit beleid in 2010/11 door de lobbymacht van grote softwareleveranciers en de Amerikaanse overheid de nek om gedraaid. Zelfs de Algemene Rekenkamer is onder druk gezet om bepaalde vragen *niet* te stellen. Sinds 2002 heeft Nederland zo’n 60-90 miljard Euro uitgegeven aan buitenlandse software waarvoor in veel gevallen gratis alternatieven bestaan die net zo goed of zelfs beter zijn. Het gebruik hiervan wordt echter actief bemoeilijkt door zowel de Ministeries van OC&W en BZK, alsmede de VNG daarin gesteund door het lobbyapparaat van grote leveranciers en de Amerikaanse overheid.
Hoewel Minister Donner in 2004 in reactie op de Motie Vendrik al aangaf dat
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
I do not believe that this came from the Snowden documents. I also don’t believe the TAO catalog came from the Snowden documents. I think there’s a second leaker out there.
Veiligheidsexpert Bruce Schneier denkt dat de onthulling dat de NSA pricavy bewuste mensen als doelwit kiest niet afkomstig is uit de door Edward Snowden gelekte documenten. Kortom er is waarschijnlijk een tweede lek.
Van Snowden werd de NSA al niet echt vrolijk; een tweede lek zou ze nog wel eens meer hoofdpijn en reputatieschade kunnen berokkenen. En terecht.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Onderzoek GroenLinks wijst op gevaren privacy bij decentralisatie Jeugdzorg. Met name locale ambtenaren kunnen ineens veel meer gegevens zien over de bewoners. Daar hadden we overigens in februari al op gewezen, voor de wet werd aangenomen.
INTERVIEW - In het programma Fast Moving Targets interviewen Erwin Blom en Roeland Stekelenburg onderzoeksjournalist Brenno de Winter. Zijn nummer 1 prioriteit: “Het voorkomen van een totalitaire staat”. Een belangrijke tekortkoming is o.a. het gebrek aan kennis in het parlement.
In Nederland zie je in de Tweede Kamer nog steeds alleen maar een verdwaalde politicus rondlopen die iets van ict snapt. Dat het inmiddels al verder gaat en we in een informatiemaatschappij terecht gekomen zijn, dat is daar nog steeds niet doorgedrongen. Gevaarlijk, want wie beschermt de burgers?
Daarnaast mist de overheid ook focus volgens Brenno de Winter:
Onderzoek laat zien dat er op dit moment circa 8,8 miljard euro uit de de economie wegvloeit ten gevolge van cybercrime. Russische criminelen stelen miljoenen documenten uit het Nederlandse bedrijfsleven. Maar een duidelijk antwoord van de Nederlandse overheid ontbreekt. Omdat de ernst van de feiten niet op waarde worden geschat. De kennis lijkt te ontbreken. Wij gaan jongetjes van 16 jaar oppakken die hun school hebben platgelegd. Dan heb je de focus fout.
Half bloggend, verslaggevend en opiniërend Nederland staat op zijn kop omdat onderzoeksjournalist Brenno de Winter op een soort zwarte lijst van de overheid zou staan. Vadertje staat zou hem willen beletten zijn beroep uit te oefenen. Schande! Kamervragen!
De Winter valt met name over het feit dat een beveiliger van de dienst Bewaken & Beveiliging bij zijn chef heeft gemeld dat deze de journalist afgelopen Maart zag zitten voor een pand van de dienst.
De verspreide gegevens die in maart aan het licht kwamen, zaten bij een waarschuwing aan medewerkers van politie en aan beveiligers van het ministerie. Daarin stond dat De Winter “vermoedelijk werkt aan een artikel c.q. reportage over de beveiliging van instanties en overheidsdiensten”.
Voor zijn onderzoek zou hij “mogelijk proberen om met niet-correcte legitimatie terreinen of gebouwen binnen te komen”.
Wat De Winter er in zijn klaagzangen echter steevast verzuimt bij te vertellen, dat zijn handelsmerk inderdaad het kraken van beveiligingssystemen is. Onder meer door te zien of hij met een zelfgemaakte id-kaart door diverse veiligheidschecks kan komen.
Dat bleek in het verleden heel aardig te lukken (zie filmpje), en daarmee staat de overheid natuurlijk flink in zijn hemd. Vandaar dat de overheid haar beveiligingspersoneel extra attent maakt op de verschijning van deze journalist. Het zou toch maar gebeuren dat het die dekselse Brenno tijdens de internationale nucleaire top zou lukken door de beveiliging te komen.
Zo meldt nu.nl:
Onderzoeksjournalist Brenno de Winter heeft wederom voorbeelden gevonden waaruit blijkt dat hij door de overheid nauwlettend in de gaten wordt gehouden. […]
Uit nieuwe door De Winter opgevraagde informatie van de politie blijkt onder meer dat de journalist in januari door een beveiliger van de Dienst Bewaken & Beveiligen is waargenomen voor de deur van het pand van de dienst in Den Haag, waar melding van is gemaakt.
“De beveiliger herkende de man als Brenno de Winter uit vorige briefingen”, zo valt in de informatie van de Landelijke Eenheid te lezen. […]
In de informatie wordt bovendien vermeld dat De Winter op 28 januari is gezien nabij station Driebergen. De Landelijke Eenheid wenste niet te reageren op de kwestie.
Een groep studenten van Harvard en MIT hebben een emailprovider gemaakt die peer-to-peer versleuteld is. “Zelfs wijzelf kunnen jouw mails niet lezen.”
ProtonMail is gesitueerd in Zwitserland vanwege haar strenge privacywetgeving, en verkeert voorlopig nog in een bèta-testversie.
“It was the Snowden leaks that got us started,” ProtonMail founder and front-end developer Jason Stockman told The Huffington Post. “A lot of us at the time were working at CERN, the nuclear research facility in Switzerland, and we started hearing about all this and we really freaked out. We ended up posting on Facebook about privacy issues, and it just grew from there.”
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
