In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
GeenStijl? Wel Stijl!
Hierbij als gastbijdrage een open brief vanuit de omroep LLiNK, geschreven door Bram Vollaers, hoofd Radio bij LLiNK. Deze brief is tegelijkertijd ook geplaatst bij Geencommentaar.
Nieuwsjaarsreceptie. Voorzitter Henk Hagoort van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) zegt dat het druk wordt in het publieke bestel. Er zijn nu 23 omroepen en er staan negen nieuwe omroepen te trappelen om het bestel in te mogen. Hij stelt voor dat er alleen nieuwe leden in het publieke bestel worden toegelaten als anderen eruit gaan.
Ondertussen loopt een aspirant omroep zich nadrukkelijk warm langs de zijlijn, Publieke omroep Weldenkend Nederland (PowNed), van GeenStijl: “GeenStijl start een publieke omroep. Waarom? Gewoon, omdat het kan! En omdat wij ook wel eens een greep willen doen in de 500 miljoen die jaarlijks over de slagboom van het Mediapark wordt gekieperd.”
Al snel wordt duidelijk waar GeenStijl op uit is: PowNed erin, LLiNK eruit.
In het televisieprogramma ‘Het tv-moment van het jaar’ zegt Dominique Weesie van GeenStijl onomwonden dat LLiNK moeten verdwijnen. Dat is in ieder geval duidelijk.
LLiNK is inderdaad in alles de tegenhanger van GeenStijl. Wel Stijl versus Geen Stijl. Met ontregelende serieuze journalistiek op radio en televisie, wil LLiNK de zin van de onzin te onderscheiden, zonder de toegankelijkheid van het programma uit het oog te verliezen. Journalistiek staat niet gelijk aan amusement. En juist nu, nu iedereen de problemen van de aarde boven aan de agenda heeft staan, is het nodig om de vinger aan de pols te houden. Dit met respect voor het onderwerp en de kijker en luisteraar.
Powned.tv, komt u maar!
Dit mediaweekend was weer in handen van de deugnietenkapel van GeenStijl. In het dorp waar ik oorspronkelijk vandaan kom had je carnavalsverenigingen die Ons Reetke, de Billezuupers en de Ballonnekes heetten. In de virtuele weilanden heet zo’n vereniging GeenStijl die met zijn gammele praalwagens scoort met andermans uutglieêrs met als gedroomd hoogtepunt de blote piel van de burgervoader. Maar wat doen de media? Ze behandelen ze als enge machthebbers, het Paard van Troje vol markante programmamakers in het toekomstige publieke bestel.
Word lid van Llink, schreef ik eerder deze week nog in een column op een andere website. Al is het maar om GeenStijl te sarren. Inmiddels wil ik daar iets aan toevoegen. Word lid van Powned.tv! Rol de loper uit voor Dominique Weesie, geef hem het mooiste marmeren bureau op het mediapark, met een internetverbinding van 5 GB per nanoseconde. Laat de door hem aangedragen programmamakers Herman Koch en Prem Radhakishun (zoals hij suggereerde tijdens de uitzending van TV-moment van het jaar) aanrukken in gouden limousines, geef Rutger Castricum een exclusieve smoking van Milanese snit, laat Balkenende zeggen dat Powned.tv zijn favoriete omroep is en dan… en dan… en dan?
GeenStijl opereert immers onder dezelfde omstandigheden als een groep hangjongeren die de lokale snackbars onaangenaam verrast. Delletje in het vet, weglopen zonder te betalen. Even uitproberen. Volgende keer een grillpan van Tefal aanbieden. Zag je zijn gezicht? Hu-hu-hu. Als ze na twee weken dezelfde trucs in een sterrenrestaurant hebben uitgehaald, is er weinig lol meer over. Even een pik tekenen op de muur, stiekem de burgervoader afluisteren om te kijken of-ie z’n blote piel nog in de naad van Tante Bonnie heeft gestoken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.