Onderzoek: Islamitische organisaties werkten deëscalerend bij incidenten mbt hun geloof in Nederland
, door
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Martijn van Dam moet eens vooruit kijken
, door
“De massa-immigratie kwam van rechts,” aldus Martijn van Dam in de Volkskrant. De kop doet het ergste vermoeden. Het begint al met het gebruik van het typische discours waarin een bepaald fenomeen wordt toegeschreven aan een van beide zijden van het politieke spectrum – inmiddels al een platgetreden pad, zo niet een doodlopende weg. Dat Van Dam een complex vraagstuk als de “massale” instroom van migranten met terugwerkende kracht aan de rechtse partijen toeschrijft, staat in dit geval echter vooral symbool voor de schrijnende ideeënarmoede bij de sociaaldemocraten.
De PVDA moet een nieuwe, sociaaldemocratische visie ontwikkelen, in tijden waarin hufterigheid, globalisering en terrorisme meer leven dan de traditionele klassenstrijd. Zo’n nieuwe visie moet bij uitstek gericht zijn op de toekomst. En dat heeft Van Dam overduidelijk niet begrepen. Problemen rondom immigratie en integratie simpelweg afdoen als “het is hun schuld, want hullie lieten het gebeuren in de jaren zestig en zeventig” getuigt van radeloosheid. Naast nutteloos, is een dergelijke beschuldiging ook moeilijk hard te maken. We hebben in Nederland nooit puur linkse of rechtse regeringen gehad, maar altijd coalities. Een van de kenmerken van de Nederlandse politiek is bovendien continuïteit; het is nog nooit voorgekomen dat een nieuw kabinet volledig uit nieuwe partijen bestaat ten opzichte van het vorige. Met andere woorden, in ieder kabinet zit een partij die ook in het voorgaande kabinet meeregeerde. Als je dan toch wilt wijzen, kun je dus veel beter de Christendemocraten van alles de schuld geven. Afgezien van de “jaren Paars” hebben zij sinds de invoering van het algemeen kiesrecht namelijk altijd in de regering gezeten.
Ter verantwoording
, door
Ontkenners en ondersteuners van de islamisering zullen spoedig ter verantwoording worden geroepen, kopt Artikel7 boven een ijzingwekkend stuk van de Duitse “islamcriticus” Mannheimer, gelardeerd met foto’s van twee fundiprotesten in Londen. Dat klinkt als een bedreiging. Als ik alleenstaand was geweest, had ik nu, hier, mijn adres en telefoonnummer gepubliceerd, want ik weiger bang te zijn.
Dat heb ik geleerd van mijn vader. Ik was namelijk bang van honden en hij, die regelmatig oude boerderijen bezocht om deze als binnenhuisarchitect een nieuw élan te geven, werd geregeld geconfronteerd met de engste honden die er bestaan: waakhonden. Hij stak die beesten een vuist toe, vertelde hij, en liet ze er eens aan ruiken en snuffelen. ‘Dan merken ze niet dat ik bang ben, maar dat ben ik natuurlijk wel een beetje’. En fascisten zijn net honden – als ze merken dat je bang bent, hebben ze eigenlijk al gewonnen.
Ik ben dus niet bang voor de dag des oordeels die deze Duitse neofascist over mij en alle andere weldenkende mensen uitroept. De neofascist die in een ander artikel Breivik toejuicht als het begin van een burgeroorlog tegen de islamisering:
- “Norwegen im Juli 2011 bildet somit den vermutlichen Auftakt eines beginnenden Bürgerkriegs indigener Europäer zur Verteidigung ihres Kontinents.”
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Eric Heupel (cc)
Klimaat voor Dummies
, door
Het is allemaal best leuk en aardig, zo’n publiek debat, maar met de hedendaagse stortvloed aan opinies zou een objectieve scheidsrechter die het vrijwel nutteloze van het echt volstrekt overbodige weet te scheiden geen overbodige luxe zijn. Aangezien een onpartijdige instantie ontbreekt om zo’n arbiter aan te stellen, neem ik die taak maar een keer op me – zo moeilijk is het namelijk niet, als je bijvoorbeeld kijkt naar de reacties op de massamoord in Noorwegen (schuld van rechts) in relatie tot eerdere zwarte bladzijden als de moord op Pim Fortuyn (schuld van links) en 9/11 (schuld van de islam). Voor het gemak laat ik de Tweede Wereldoorlog (schuld van rechts na schuld van links) buiten beschouwing, omdat objectief vastgesteld kan worden dat dat altijd een slechte vergelijking is.
Geert Wilders is niet direct verantwoordelijk voor de gruweldaden van Anders Behring Breivik. Dat is zo klaar als een klontje, dat is waar, dat is een feit. Ook Henk en Ingrid hebben het niet gedaan, net zo min als Ali en Fatima de Boeings bestuurden die door het World Trade Center vlogen, of Ad Melkert de kogels afvuurde op Pim Fortuyn. Het staat u vrij om het gesprek direct te beëindigen met eenieder die een of meer van bovenstaande waarheden ontkent. In het publieke debat gebeurt dit dan ook zelden.
Foto:
Eric Heupel (cc)
Democratie in beweging
, door
Tijdens de midterm elections vorige week hebben de Democraten het grootste verlies geleden sinds decennia. Alleen doordat de tegenstanders vaak gepatenteerde gekken waren hebben de Democraten in ieder geval nog de Senaat kunnen behouden. Volgens Frans Verhagen is de Tea Party slechts een opgewonden theekransje dat verder niet veel effect op de politiek zal hebben in Amerika. Maar is dat ook zo?
Lust in your heart
Als een vooraanstaand politicus als Harry Reid, die voorzitter van de Senaat is alleen maar kan winnen omdat zijn tegenstander Sharron Angle onervaren en een dwaas is, dan is er iets niet helemaal in orde. Hoe was het mogelijk dat mevrouw Angle door de Republikeinen als kandidaat werd gekozen? Is alles wel helemaal in orde in die grote democratie van het machtigste land van de wereld? Het zou niet moeilijk moeten zijn om te winnen van clowns die beweren dat de President heimelijk een moslim is, een socialist, of hem vergelijken met Hitler.
Om nog maar niets te zeggen over de corrumperende werking van masturbatie – lust in your heart is committing adultery volgens Christine O’Donnell, Tea Party kandidaat voor de Senaatzetel van Delaware dankzij de steun van Sarah Palin. Dit heeft O’Donnell ooit verklaard zoals blijkt uit oude opnamen die Rachel Maddow uit archieven heeft weten op te diepen. In het screenshot is haar afschuw van seksualiteit goed te zien – bekijk ook de video.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Eric Heupel (cc)
Crisis: links en rechts
, door
De Groene Amsterdammer van 01-12-06 heeft een titelstuk: “Het falliet der liberalen”. De punch-line van Hubert Smeets luidt: “De VVD als liberale partij verkeert in surseance”. Het herlezen kan helpen de verwarring van vandaag te bezweren met de analyses van gisteren. Smeets schrijft het nog geen vier jaar geleden, maar ik zie die surseance niet: de VVD heeft weliswaar een bescheiden omvang en moet zich aanzienlijke sturing laten welgevallen van een nationalistisch liberale afscheding op rechts, maar het is de grootste partij en leverancier van de minister-president. Dat is sinds Cort van der Linden niet meer zo geweest.
Voor de helderheid: Smeets meldt in het zelfde stuk dat de PvdA haar verankering in de samenleving aan het kwijtraken is. “Als er over vier jaar een liberale en een sociaaldemocratische stroming is, met verankerde macht, dan is dat een hele prestatie.”
Erg helderziend is dat ook niet: VVD 31 zetels, PvdA 30 zetels. Is dat “verankerde macht”? De VVD moet gesteund worden door het nationalistisch liberalisme van de PVV; dat had niemand gedacht toen de astrante Limburger Wilders voor zichzelf begon.
De VVD heeft een broze machtspositie, die door een broze constructie wordt geschraagd, maar we moeten nog afwachten waar de politieke winst neerdaalt. De crisis van de sociaal-democratie is al van een oudere datum. De PvdA deed het even goed met de nieuwe lijsttrekker Cohen, maar heeft dat krediet inmiddels al bijna geheel weer verspeeld in de peilingen. En een heldenrol heeft de partij in de formatie niet gespeeld. Daar helpen alle verbindende kwaliteiten van Cohen niet tegen.
Foto:
Eric Heupel (cc)
De droom van het dualisme
, door
Nu de mooiste analyses bij het debat over de regeringsverklaring al gemaakt zijn door Tom Louwerse (verschilt het taalgebruik van Balkenende en Rutte? En wat zijn de patronen in het stemgedrag in de eerste stemmingen met dit nieuwe kabinet?) rest mij niets anders dan een inhoudelijke analyse te geven van het eerste optreden van het Kabinet-Rutte, zijn gedoogpartner Wilders en oppositie.
De formatie van het minderheidskabinet was in mijn ogen een mogelijkheid om de traditionele tegenstelling tussen oppositie en coalitie te overwinnen. Een mogelijkheid voor dualistischere politiek. De progressieve partijen, GroenLinks, D66 en de ChristenUnie, zouden het CDA en de VVD kunnen overhalen om socialer en groener beleid te maken: papaverlof, AOW-leeftijd, innovatie, dierenwelzijn, ontslagrecht noem maar op. De echte beslissingen zouden kunnen worden overgelaten aan de Tweede Kamer.
Er is in de Nederlandse politiek traditioneel een sterke tegenstelling tussen de coalitie en de oppositie. Dat noemen wij zelf in Nederland monisme. De coalitie steunt de ministersploeg en hun plannen door en door. De ideeën van de oppositie komen er nooit doorheen, onafhankelijk van de kwaliteit, omdat de coalitie en bloc tegenstemt. Alle belangrijke beslissingen worden vooraf genomen door de coalitie, en zo wordt het parlement uitgeschakeld. Een minderheidskabinet zou een mogelijkheid kunnen zijn voor nieuwe dualistischere verhoudingen. Een minderheidskabinet moet voortdurend voor haar voorstellen op zoek gaan naar meerderheden. Dit schept de mogelijkheid van wisselende meerderheden en laat ruimte voor initiatieven van oppositiepartijen. In deze verhoudingen zouden argumenten kunnen tellen en niet de vraag of een voorstel wordt gedaan door een coalitie- of een oppositiepartij.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Eric Heupel (cc)
Tweedelingen in Europa
, door
Vandaag een bijdrage van Bert van den Braak, medewerker van het Parlementair Documentatie Centrum van de Universiteit Leiden en verbonden aan het Montesquieu Instituut. De bijdrage is ook op het blog van het instituut te lezen.
De recente verkiezingen in Zweden leidden tot een parlement waarin geen van de twee grote blokken een meerderheid behaalde. In het Verenigd Koninkrijk was eerder dit jaar voor het eerst sinds lang sprake van een ‘hung parliament’, een ‘onbesliste uitslag. Kabinetsformatie in België en Nederland is en blijft traditioneel moeilijk. En in Duitsland kalven de centrumpartijen steeds meer af, waarbij de komst van een nieuwe rechtse partij vooral een bedreiging is voor de CDU.
Los daarvan is steeds meer sprake van tweedelingen. Soms, zoals in Griekenland en Spanje, was dat traditioneel al zo, maar het verschijnsel lijkt sterker te worden. Daar waar twee grote blokken tegenover elkaar staan en een (nieuwe) derde partij sterk opkomt, wordt regeringsvorming per definitie moeilijker. De komst van de extreemrechtse Zweden Democraten is daarvan een goed voorbeeld.
Daaruit zijn twee conclusies te trekken. Ten eerste: welk kiesstelsel een land ook heeft, er is geen zekerheid voor het tot stand komen van een duidelijke parlementaire meerderheid. Ten tweede: polarisatie biedt kansen aan kleine en soms extreme partijen om grote invloed uit te oefenen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.