Matthijs en de fitties

Opmerkelijke golfbewegingen op metaniveau in de light jazz kelder van de media: een ruzie tussen Jort Kelder en Pieter Storms in De Wereld Draait Door gisteravond. Al snel was volslagen onduidelijk wat de aanleiding was voor deze ruzie die de gewraakte Gewone Man al snel de pet te boven ging. Met dank aan Matthijs van Nieuwkerk, die wel vaker niet zo goed raad weet met steekvlammen aan tafel. Laten we eerst eens kijken naar het decor waarin dit toneelstuk van gisteravond zich afspeelde; Jort Kelder is regelmatig te gast in de audiovisuele partytent van Van Nieuwkerk, en transformeerde nu van tafelheer tot subject. Het begon allemaal met een vermeend essay van Pieter Storms dat hij ooit nog gaat schrijven over de wanorde van het journaille; we zouden onze feiten niet checken en regelmatig artikelen en reportages bouwen op suggestie en anonieme bronnen. Tot zover. Dat Storms zelf ook niet bepaald bekend staat om verfijnde epistels en diepgravende documentaires van BBC-allure, moge bekend zijn. En dat zijn essay er nog niet is, maakt het ook niet makkelijk. Wel mooi dat Storms uitgerekend een podium krijgt tussen Jakhals en 1 minuut-muziekact. Wat volgde was een onnavolgbare fittie tussen Storms en Kelder, die verankerd lag in oude processen vol non-existentiële SM-kelders in Quote, iets met World Online, Storms, of nee, Brink – afijn, het duizelde de kijker. Het enige wat we zagen waren schurende tv-persoonlijkheden die allebei een mening hadden over journalistiek. Kelder, normaal de coolheid en charme zelve, werd emotioneel en gooide een vonnis in de lucht en verleidde Storms tot het doen van uitspraken over al dan niet een golddigger zijn, terwijl Nina vanaf de zijlijn toekeek aan de welbekende salontafel.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.