Heroïnedebat in Amerika en Jay Leno neemt afscheid

Philip Seymour Hoffman werd zondag dood aangetroffen in zijn appartement in New York. Hij lijkt te zijn gestorven aan een overdosis. Vorig jaar werd al bekend dat Hoffman, die in 2005 een Oscar won voor zijn rol in Capote, heroïneverslaafde was. Zijn dood heeft geleid tot een debat over het toenemend aantal doden door overdoses van heroïne. De National Geographic schrijft over heroïne en noemt het een uiterst gevaarlijke drug omdat het euforische gevoel dat bij het eerste gebruik ontstaat zelden terugkomt, en er steeds grotere hoeveelheden genomen moeten worden om een effect te krijgen. Die hoeveelheden kunnen leiden tot een overdosis.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Philip Seymour Hoffman en sinkholes

COLUMN - Philip Seymour Hoffman. Ik dacht hem te kennen. Hij was in vele gedaanten tot mij gekomen. Als kruiperige lakei, als zachtaardige broeder, als rukkende buurman, als uncoole rockjournalist, als ijdel genie, als homoseksuele cameraman, als charismatische sekteleider. In al die films werd hij wie hij vertolkte. Philip Seymour Hoffman verdween. Gek genoeg dacht ik daardoor dat Philip Seymour Hoffman een gelukkig man moest zijn. Hij leek in zijn rollen alles altijd zo onder controle te hebben. Bovendien kon hij al zijn zwartgalligheid, al zijn gevoel, al zijn liefde, al zijn haat in zijn personages kwijt, waarom zou hij zelf nog problemen hebben? Wat moet zo’n man met heroïne godverdomme?

Ik had behoefte aan een metafoor. Ik hoopte ’m te vinden in een uitzending van het BBC-programma Horizon, getiteld Swallowed by a Sinkhole, waarin de presenterende geoloog Ian Stewart door Florida reist om onderzoek te doen naar sinkholes, waar, zo bleek, geen Nederlandse vertaling voor bestaat. Ik stel vooralsnog zuigholte voor. 

Ian Stewart was een passende gids. Zijn donkergekleurde stem met Schots accent gaf het onheilspellende onderwerp dat het toch al was, nog net even wat extra apocalyptisch cachet. Precies waarvoor ik in de stemming was. Daar reed hij door de suburbs van Miami en je kreeg het idee dat hij elk moment kon worden opgeslokt door de aarde onder hem.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.