Nationale Pensioendialoog: handhaaf de omkeerregeling

De pensioenen staan onder druk. Wat nu te doen? De regering heeft ondertussen de Nationale Pensioendialoog gestart. Dat vraagt dus om een bijdrage. Hier een pleidooi voor de handhaving van de omkeerregeling. Omkeerregeling? Jawel, de omkeerregeling. Simpel gezegd, de premies voor, en het rendement van uw pensioen zijn onbelast tot u met pensioen gaat. Daarna zijn de uitkeringen weer wel belast. En het is met name het eerste, die vrijstelling, wat vanuit verschillende kanten wordt aangevallen. De kritiek richt zich op het feit dat dit eigenlijk gewoon inkomen is waar je nu geen belasting over betaalt en later minder dan je nu over je loon zou betalen. Zeg maar een soort subsidie van de overheid en tevens een leuke bijkomstigheid voor de pensioenfondsen en -verzekeraars. En deze indirecte subsidie zorgt er trouwens voor dat het collectieve karakter van de pensioenvoorziening meerwaarde heeft ten opzicht van 'gewone' verzekeringen. Het is dus in belang van de meer commercieel denkende partijen dat door het weghalen van deze regel het 'ontcollectiviseren' makkelijker wordt. Voordat nou ineens iedereen overtuigd is dat de omkeerregeling dan maar afgeschaft moet worden en de staatskas gespekt kan worden, eerst nog even een paar hele belangrijke overwegingen.

Door: Foto: Roel Wijnants (cc)
Waan van de dag

AFM: ook zzp’ers moeten verplicht pensioen opbouwen

, door

De Volkskrant:

Het is niet rechtvaardigbaar dat werknemers verplicht pensioenpremies afdragen, terwijl honderdduizenden Nederlandse zzp’ers hun oudedagsvoorziening onbeperkt uitstellen. Daarom moeten ook zelfstandigen verplicht pensioen gaan opbouwen, stelt de Autoriteit Financiële Markten (AFM) in een vandaag gepubliceerde ‘pensioenvisie.’ Werknemers in loondienst moeten juist de mogelijkheid krijgen om minder premie af te dragen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Duopolie | Pensioen en hypotheek

, door

COLUMN - Het Financieel Dagblad berichtte begin dit jaar dat pensioenfondsen niet genoeg rendement behalen. Tussen 2006 en 2011 hebben de grootste vijftig pensioenfondsen gemiddeld zo’n vier procent rendement gehaald, wat minder is dan de stijging van hun verplichtingen. Niet zo gek dus dat pensioenfondsen op zoek zijn naar nieuwe manieren om geld te verdienen, zoals het opkopen van hypotheekobligaties. En dat zou best lucratief kunnen zijn: over de periode 2006-2011 was de gemiddelde hypotheekrente zo’n 4.8 procent. Maar het investeren van pensioenfondsen in hypotheken lijkt een omslachtige manier om hetzelfde te bereiken als wanneer je mensen hun pensioenopbouw laat gebruiken voor het afbetalen van hun hypotheek.

Pensioenfondsen financieren zich met premies die werknemers verplicht betalen. Daarna is het (binnen bepaalde regels) in principe aan het pensioenfonds hoe deze de premies wil beleggen, bijvoorbeeld door aandelen of obligaties te kopen, of door te beleggen in hypotheken, wat nu ook al op kleine schaal gebeurt. Het pensioenfonds geeft dan geld aan een bank, die in ruil daarvoor belooft hypotheekbetalingen aan het pensioenfonds te geven. Nu ontstaat een bijzondere situatie: werknemers leggen spaargeld in bij hun pensioenfonds, en het pensioenfonds koopt vervolgens via de bank de hypotheek van de werknemers. De werknemers financieren dus als het ware hun eigen hypotheek via het pensioenfonds, en betalen zichzelf terug via hun hypotheekaflossing die ze ontvangen in de vorm van pensioenkapitaal.

Foto: Vinoth Chandar (cc)

Kunst op Zondag | 125 tinten grijs

, door

Oude meesters kennen we als dode kunstenaars. De vergrijzing raakt natuurlijk ook levende kunstenaars en wie weet spreken we over een jaar of vijftien van oude meesters die nog  ‘alive and kicking’ zijn.

In ‘Levenswerk’, een videowerk van Margriet Luyten, zijn negen beeldend kunstenaars te zien, die tot op hoge leeftijd actief zijn. Of waren, want inmiddels zijn vijf van de geportretteerden overleden. Ata Kandó (100 jaar), Co Westerik (90), Nono Reinhold (85) en Armando (84) leven nog.
Loes van der Horst (93), Ger Lataster (92) en J.C.J. Vanderheyden (83) overleden in 2012. Roger Raveel (91) en Henk Peeters (87) verstilden dit jaar.

De negen portretten van elk ongeveer vier minuten zijn in een loop aan elkaar gemonteerd en worden op een groot scherm vertoond. Elke kunstenaar wordt eerst met een dubbelportret in zwart-wit gepresenteerd, waarna het beeld tot leven komt en je de kunstenaars ziet spreken over ouderdom of het kunstenaarschap.

Margriet Luyten – Dubbelportret Ata Kandó, video still uit ‘Levenswerk’  2009 – 2013 (linkerfoto © Ed van der Elsken – Courtesy Nederlands Fotomuseum).
© Margriet Luyten video still Ata Kandó - Levenswerk 2013

Tot 12 januari 2014 is ‘Levenswerk’ te zien in museum De Pont te Tilburg.

“Als je oud bent, kan je veel minder”, zegt fotografe Ata Kandó in de video van Margriet Luyten. Een herkenbare constatering? Vergrijzing mag een pittig gespreksonderwerp zijn als het om kostenplaatjes en AOW-leeftijd gaat, Kandós constatering is een veel hardere waarheid.

Waan van de dag

Minister Asscher: “Ongeveer driekwart van het vermogen (exclusief pensioenvermogen) is geconcentreerd bij huishoudens van 50 jaar en ouder”

, door

Minister Asscher heeft de verdeling van het vermogen en inkomen in Nederland eens goed laten uitzoeken en publiceert de resultaten tijdens Prinsjesdag middels brief….
Paar quotes:

Ongeveer driekwart van het vermogen (exclusief pensioenvermogen) is geconcentreerd bij huishoudens van 50 jaar en ouder

Tegelijkertijd blijkt een substantieel deel van de huishoudens (circa 60% in totaal, bij 65-plussers circa een kwart) niet of nauwelijks netto vermogen op te hebben gebouwd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekers en de blinde muur

, door

ANALYSE - Het fameuze #pensioendebat in de Senaat laat zich op een paar manieren begrijpen. Het meest aan de oppervlakte ligt de analyse dat het kabinet zich echt vergist heeft. De beeldspraak van Tof Thissen (GL) is dan goed gekozen. Dan kwam Frans Weekers (VVD) vol gas een blinde steeg in scheuren. ‘Dan liever de lucht in.’

Voor wie hoopt dat er een diepere strategie achter dit alles zit: mogelijk liet Diederik Samsom (PvdA) het opblazen van het sociaal akkoord graag aan de Senaat, en had Weekers geen andere opdracht dan zo dicht mogelijk bij het Sociaal Akkoord te blijven en dan zoveel mogelijk kabaal te maken. Als de bonden dan kwaad worden, dan toch ook op GroenLinks en de SP, heeft Samsom mogelijk gedacht. In deze analyse is het fiasco van gisteren al lang ingecalculeerd. Het was een toneelstukje. De aanpassingen op deze plannen worden al lang besproken bij Jeroen Dijsselbloem aan tafel.

Maar er leek iets interessanters te gebeuren: Weekers kreeg het aan de stok kreeg met de Eerste Kamer, als instituut. Dit verwijst naar een begrippenkader dat prof. Van den Berg gebruikt om het parlement te begrijpen. De Eerste Kamer, zo schrijft hij, kan in sociologische zin worden opgesplitst in drie instituties. Het is een arena waar theater wordt opgevoerd, het is een marktplaats waar belangen uitgeruild worden en het is een instituut dat zichzelf probeert te handhaven. Goede Kamerleden schakelen soepel. Als het nodig is, maken ze kabaal, als ze winst ruiken gaan ze wheelen en dealen, en als ze zich bedreigd voelen dan komen ze op voor hun instituut. Op de marktplaats en in het theater is het Kamerlid een partijpoliticus. Institutioneel optreden is juist partij-overstijgend. Dan lopen bijvoorbeeld alle fractievoorzitters in de Tweede Kamer te hoop tegen de gedachte dat Wilders uit het Comité van In- en Uitgeleide zou zijn geweerd. ‘Wilders mag dan een rare vogel zijn; het is wel hun rare vogel.’ Wat het beste werkt, hangt van de context af, schrijft Van den Berg. Het is net als met autorijden: goed schakelen is het halve werk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour

Quote du jour | Moestuin

, door

Ik ken mensen met een moestuin, dat levert veel groente en fruit op. Of een eigen huis. Als de hypotheek is afbetaald kun je prima van de AOW leven.

Staatssecretaris Jetta Klijnsma adviseert Nederlanders vanwege de toenemende vergrijzing en onzekerheid op de financiële markten een moestuin te nemen als aanvullend pensioen.

Afgezien van de merites (if any) van dit plan, hoe moet het dan met de mensen zonder eigen huis of tuin? Of mensen die fysiek niet meer in staat zijn een moestuin bij te houden?

Waan van de dag

CPB: jongeren subsidiëren pensioenen ouderen

, door

Hoogleraar openbare financiën en economisch beleid Bas Jacobs viste een CPB-rapport dat vlak voor de kerst werd gepubliceerd uit de vergetelheid.

Pensioenfondsen gebruiken een deel van het geld dat nu ingelegd wordt, om gepensioneerden het beloofde pensioen uit te kunnen keren. Dat zou geen probleem hoeven zijn, ware het niet dat de vergrijzing maakt dat er steeds minder werkenden komen om hetzelfde voor hen te doen als de huidige generatie jongeren oud is.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende