op dit moment stierf dertien jaar geleden mijn vader. hij blies zijn laatste jachtige adem uit, en ik wist het meteen: het is de laatste. in een Amsterdams appartement, geheel naar zijn hand gezet, met een laatste blik vol verwondering, liet hij de rest achter. soms is het goed om stil te staan. Komt toch deze film van Alex Roman voorbij. mijn vader gaf les aan de Amsterdamse Filmacademie. En anders dan deze film was hij eigenlijk vooral in mensen geïnteresseerd. "About Who? About People!" vond ik in zacht potlood binnen de klasseur van Magische Krabbels. Klik op de link, zet hoofdtelefoon of boxen hard en fullscreen - en geeft uzelf een koesterende 12 minuten verbluftheid. Ga ook pas later in op de 'hoe het gemaakt is'. [soms hapert de Vimeolink - hier het YouTube-alternatief. En danku Esj!]
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Menigeen zal zijn naam niets zeggen, maar met David Levine is een meester in een genre heengegaan. Misschien sterft het genre wel met hem. Hij stamt namelijk uit een traditie die teruggaat naar de hoogdagen van het karikatuur: de 19de eeuw. Met politiek op z’n neurotischt want vol van wrijving tussen kerk, staat, koningshuizen en burgerij: de gedroomde arena van kranten die hoogdagen beleefden en een bloeddorstig publiek wat smeekte om steeds meer. Levine heeft op zijn beurt een generatie inktkrasselaars beïnvloed, maar weinigen zijn er in geslaagd om zijn plasticiteit te evenaren. In zekere zin is hij de antipode van de hedendaagse populaire tekenaarscultuur, die een afkeer schijnt te hebben van vakmanschap maar des te meer de gewild flauwe grap en grol schetmatig wil weergeven. Het gratuite als doel.
Klik op de prent en verlies u even in een weergaloos gekrasseld tijdsdocument wat 47 jaar overspant. Het is voorbij voor u het weet.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.