Een rustige dag aan zee

Staat het op mijn voorhoofd geschreven? Feit is dat mij constant van alles gebeurt. Een suïcidaal wezen beslist zich voor de trein te werpen? Dan steevast voor de mijne. Elke keer dat ik denk: de gekke tijden zijn over, is het raak. Ik hou van rust. Dat wil zeggen: ik kan niet tegen lawaai. Naar het strand gaan wij daarom enkel wanneer de mensheid nog niet wakker is. Het weerbericht was stellig: dinsdag zou de mooiste dag van de week worden. Ik verzet een paar werkafspraken en pin vast: dinsdag it is. Bij het krieken van de dag zullen Arnoud Pik en ik in zijn auto springen en naar het strand rijden. Maandagavond valt een mailtje op de mat: de interrailkaart van nr.2 zal dinsdag voor het einde van de dag aangetekend met bevestiging van aankomst bezorgd worden. Voor het einde van de dag? Wat mag dat betekenen? Arnoud Pik beslist dat we de levering niet mogen missen, ik vergeet de kritische modus aan te zetten en als ik om halfvijf nog klem thuis zit terwijl heel Nederland deze dag tot de mooiste van de zomer lijkt te hebben getorpedeerd, verklaar ik dat het welletjes is. Na een halfuur de verkeerde, ondoordringbare, site van DHL naar een telefoonnummer te hebben gespeld krijgen wij te horen dat het pakket zich in Leipzig bevindt. We vertrekken richting de Noordzee.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Uber zorgt voor meer opstoppingen en minder gebruik OV

Het gebruik van taxi-apps als Uber en Lyft leidt volgens een Amerikaanse studie tot meer opstoppingen in steden en minder gebruik van o.a. het openbaar vervoer.

A new report on the adoption and use of ride-hailing finds that services like Uber and Lyft attract passengers away from public transit, biking, and walking, in addition to serving as a complementary mode (e.g., for commuter rail).

Het volledige onderzoeksrapport is hier te downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: E. Dronkert (cc)

Bezuinigen met boete

Repressie repressie. Zwartrijden is stout. Stout stout stout, volgens dit roodbruine kabinet. Boetes omhoog dus. Want dat zal wel helpen, toch?

Dit kabinet ligt goed op dreef met het doorvoeren van een boetecultuur. En niet zonder resultaat. Door invoeren van onder andere de fraudewet, waarmee vooral goedwillende burgers keihard gepakt worden en de echte fraudeurs de dans ontspringen, is het aantal Nederlanders met problematische schulden inmiddels opgelopen tot een recordhoogte: meer dan 700.000 mensen, en groeiende.

Zoveel mogelijk mensen in de schulden, dat lijkt het doel te zijn. Dit zogenaamde bezuinigingskabinet maakt zo ondertussen vooral schulden voor de toekomst. Want denk maar niet dat die mensen met schulden de staat en andere burgers niets kosten.

De vaak oninbare bedragen die worden ingeboekt als bezuiniging leiden kortom tot een rotzooi die een volgende kabinet weer mag opruimen. De prijs voor Rutte’s windhandel volgt nog. Zal je zien dat als VVD en PvdA dan in de oppositiebankjes zitten – wat valt te hopen – de smalende opmerkingen weer zullen komen over de begroting. Want wie dan leeft, dan zorgt.

Maar goed. De boetes in het OV moeten nu ook worden verhoogd, meldt oa NU.nl. Ondertussen roept het bijgaande artikel vooral vragen op:

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Iemand?

Ik kan er nog steeds niet bij. Ík, uit de trein gezet. Voor de ogen van een volle trein en twee aansnellende spoorstewards door een ziedende conducteur de trein uitgebeukt. Niet erg lady-like, kan ik u vertellen.
Misschien was het naïef van me om te denken dat alle conducteurs redelijke mensen zijn die fluitend naar hun werk gaan, en daar vervolgens vrolijk verder fluiten. Misschien had ik mezelf ook wat te veel negatieve ov-karmapunten bezorgd.
Een jaar lang reisde ik gratis doordat ik –en elke conducteur die ik trof- ervan overtuigd was dat mijn studentenreisproduct op de een of andere manier kapot was. Toen ik het ging uitzoeken bleek ik het zelf te hebben stopgezet. Oja, was ook zo.
Jammer genoeg ben ik onwijs slecht in liegen, dus de tijd van gratis treinreizen is nu voorbij. Gelukkig had ik een meereiskaart bemachtigd, waarmee je gratis met ‘ iemand’ mee kon reizen. Ik stapte in mijn eentje in, maar genoeg ‘iemanden’ in de trein om mee samen te kunnen reizen. Dacht ik. De conducteur dacht daar anders over, bleek al snel. 
Ik vroeg hem me uit te leggen hoe lang en hoe goed je die ‘iemand’ moet kennen voordat je mee mag reizen. Een jaar? Moet je diegene naakt hebben gezien? Hebben aangeraakt? Samen hebben gehuild? Dat wist hij niet, maar wat zeker was, is dat je níet diegene pas net hebt ontmoet.
Discussie was zinloos. Ik moest eruit. Het was de meest onbevredigende redetwist die ik ooit heb gehad. Op elk van mijn steengoede argumenten reageerde hij steevast met een tetterend “Ik wil het niet hebben!”. Op dat moment baalde ik wel even dat ik in de stiltecoupé was gaan zitten.
Na tien minuten verbaal eenrichtingsverkeer werd ik in Amersfoort eruit geknikkerd, een treinkaartje en een illusie armer. Mijn prangende vraag blijft echter onbeantwoord.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

OV wordt Big Brother

De automatische scanners in het OV (Foto: Flickr/Mark Wubben)

Zeven jaar? Zeven jaar! Zo lang wordt straks al je reisgedrag opgeslagen bij gebruik van de OV-kaart rond Amsterdam en Rotterdam. Voor het opslaan zelf kan ik nog wel wat begrip opbrengen, je moet toch ergens bijhouden wanneer en hoeveel niet-abonnees reizen. Maar zeven jaar? En voor abonnementhouders?

Zoals NU.nl al constateert staat dit op gespannen voet met het Europees verdrag van de Rechten van de Mens. Inbreuk maken op de privacy van mensen mag alleen als dit noodzakelijk is. En dat hier zeer duidelijk niet het geval. Deze informatie is compleet geanonimiseerd net zo nuttig als met identiteitsgegevens. En dan die bewaartermijn. Hoe komt men bij die belachelijk lange termijn van zeven jaar? Kan dat niet wat minder (en geanonimiseerd)? Maar de tegen grote organisaties tandeloze tijger, het CBP, is er blijkbaar al mee akkoord, want het is “onderdeel van het systeem”. Juist.

De vervoersbedrijven van de twee steden betogen uiteraard dat het wél van belang is. Zo kunnen ze hun dienstverlening beter op de klant afstemmen. Zit wat in. Wat, maar niet veel, want hoewel het misschien opgaat voor incidentele reizigers, bij abonnementhouders is vooraf al duidelijk welke route ze gaan nemen, en bij benadering hoe vaak. En ook die laatste groep zal straks moeten in- en uitchecken, op straffe van een boete. Ja, je hoort het goed, je krijgt een boete als je niet in- en uitcheckt, zélfs als je een abonnement hebt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie is August Kerkhof?

Hackers hebben de OV chip gekraakt en ‘m daarmee feitelijk nutteloos gemaakt. Moet er een keer van komen zou je denken, weer een bedrijf dat de broncode afschermt voor controle, net als met de stemcomputers een tijdje terug. En dus doet Rob Gonggrijp in de Volkskrant zijn zegje. Same old, same old zeg maar, om een beveiliging te kunnen testen moet je vertellen wat je hebt gedaan zodat de methodiek gecontroleerd kan worden.

Echter: in het ANP bericht dat door Nu.nl en Spits is overgenomen, staat de naam van ene August Kerkhof genoemd, die al in 1883 zou hebben aangetoond dat geheimhouding van de encryptiemethode een verkeerd uitgangspunt is. Okee, interesse gewekt, naam gegoogled en NUL relevante resultaten. Wel drie keer hetzelfde bericht over het kraken van de OV chip en een vermelding van de naam in een artikel over zelfdoding. Maar geen enkele vermelding van een geheimschriftdeskundige.

Via een lijst met cryptografen in Wikipedia blijkt de goede man echter wel te vinden, blijkt hij Auguste Kerckhoffs von Nieuwenhoff, en voornamelijk bekend te zijn vanwege zijn zes vuistregels voor het ontwerp van versleutelingen (zie wikipagina).

Maar Auguste toonde niet aan dat de versleutelingsmethode openbaar moest zijn, hij stelde het als een uitgangspunt op: “de veiligheid van een cryptografisch systeem mag niet mag van de geheimhouding van het versleutelingssysteem maar slechts van de geheimhouding van de sleutel afhangen

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.