Klimaat is een belangrijk thema in Nederland, tegenwoordig. Ook in Elsevier. De boodschap is daar steevast dat een stevige aanpak van klimaatverandering geen goed idee is. Die boodschap wordt nogal eens gebracht met de holle retoriek en drogredenen die we kennen uit het pseudosceptische repertoire. Dat is jammer. Klimaat en klimaatbeleid zijn belangrijke onderwerpen, waarover een constructief en inhoudelijk debat zou moeten worden gevoerd. Holle retoriek en drogredenen helpen daarbij niet, ze saboteren een serieus debat juist. Onlangs (betaalmuur) had Simon Rozendaal, oudgediende bij Elsevier, de beurt om iets te schrijven. Er is één punt uit dat stuk waar ik wat dieper op in wil gaan: de bewering[1] dat er “altijd voor het meest extreme scenario” wordt gekozen. Het lijkt me overdreven om te zeggen dat dat altijd het geval is, maar het gebeurt best vaak. Mijn opvatting van wetenschapsjournalistiek zou zijn dat er duidelijk wordt gemaakt waarom dat zo is. Door te wijzen op het verschil tussen een scenario en een voorspelling, bijvoorbeeld. En door te wijzen op het belang van worst-case scenario’s in wetenschap en beleid bij het analyseren, het afwegen en het zo nodig beheersen van risico’s. Risico impliceert onzekerheid: het kan mee- en het kan tegenvallen. Er zijn goede redenen waarom de mogelijke tegenvallers vrijwel altijd zwaar meewegen in de uitkomst van een risico-analyse. Risico is kans maal gevolg; een kleine kans vermenigvuldigd met een enorm gevolg kan een aanzienlijk risico betekenen. Dus krijgen zulke scenario’s de nodige aandacht.
COLUMN - Pieter Derks ziet een duidelijk verband tussen het probleem met het lerarentekort en de ophef over de “klimaatspijbelaars”.
De échte klimaatspijbelaars zitten niet op het Malieveld maar op het Binnenhof. Wat de scholieren op het Malieveld morgen komen doen? Dat is gewoon een stukje schoolhoofdstressverlichting.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
ANALYSE, LONGREAD - Elsevier heeft het klimaat volledig omarmd als onderwerp om zich op te profileren. En met Marcel Crok heeft de redactie een ‘waardig’ opvolger gevonden van Simon Roozendaal, die onlangs met pensioen is gegaan. Nu het klimaatbeleid in binnen- en buitenland steeds meer vorm begint aan te nemen zien we dat ‘klimaatsceptici’ en de politieke partijen die klimaatverandering als onzin afdoen, steeds meer de aanval openen op het klimaatbeleid en de vermeende torenhoge kosten die daarmee gemoeid zouden zijn. Of zoals deze week op de knalgele cover van Elsevier Weekblad in dikke zwarte en rode letters werd verkondigd:
Het artikel kwam uiteraard uit de koker van Marcel Crok, die dit soort uitspraken ook al deed in een recente hoorzitting in de tweede kamer over de kosten en baten van een eventuele klimaatwet. De hoorzitting was aangevraagd door Thierry Baudet van het Forum voor Democratie, die al jaren gretig gebruik maakt van zijn ‘klimaatkennis’. Je kunt rustig stellen dat Crok inmiddels zijn voornaamste adviseur is op dit dossier.
Overigens vind ik het een duidelijke vooruitgang dat ‘klimaatsceptici’ zich meer lijken te gaan richten op klimaatbeleid en de kosten daarvan. Een discussie daarover hoort veel meer thuis in het politieke debat dan een discussie over de klimaatwetenschap. Als het gaat over kosten is het immers belangrijk dat we die zo laag mogelijk proberen te houden en dat de rekening op een eerlijke wijze wordt verdeeld over de verschillende groepen in de samenleving. En die verdeling is (deels) een politieke keuze.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Miljoenen jaren geleden schoot de temperatuur op aarde omhoog toen een ontzaglijke hoeveelheid broeikasgas vrijkwam – met ingrijpende gevolgen. Een les voor onze eigen toekomst?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Een ijsberg van tweemaal de grootte van Luxemburg is afgebroken van de Larsen C-ijsplaat. Het zat er al enige tijd aan te komen, de scheur bestond al jaren, maar is in de afgelopen maanden sneller gegroeid.
The Larsen C ice shelf is now 10% smaller than before the iceberg broke off – or “calved” – an event that researchers say has changed the shape of the Antarctic peninsula.
April hebben we net achter de rug – het was op de hele aarde gemiddeld maar liefst een halve graad kouder, op het noordelijke halfrond zelfs een volle graad. Het KNMI houdt dat bij u weg, want het staat haaks op de opvatting dat we onderweg zijn naar een hete klimaatcatastrofe.
Leon de Winter, en in navolging met hem WNL, beschuldigt het KNMI ervan bewust informatie over de opwarming van het publiek weg te houden. Het was wellicht handig geweest als Leon de Winter eerst even op de KNMI-website had gekeken:
Wc-eend-hoogleraren willen meer groene gekte en klimaathysterie.
Columnist Simon Rozendaal gaat in zijn column voor Elsevier los op de open brief van 90 hoogleraren waarin deze de Tweede Kamer oproepen om meer te doen voor een groene economie.
Er is immers maar één reden waarom de hoogleraren vermelden dat ze hoogleraar zijn. Dat is omdat u dan onder de indruk bent en denkt dat deze mensen veel van het klimaatprobleem afweten, dat deze mensen extra deskundig zijn en hun mening daarom zwaarder zou moeten wegen.
Nog nooit was het CO2 gehalte zo hoog. Nou ja, nooit …
Carbon dioxide has not reached this height in millions of years
Daar komt nog bij dat het gehalte in recordtempo stijgt:
It stood at 280 ppm when record keeping began at Mauna Loa in 1958. In 2013, it passed 400 ppm. Just four years later, the 400 ppm mark is no longer a novelty. It’s the norm.
Modeling the Earth’s climate is one of the most daunting, complicated tasks out there. If only we were more like the Moon, things would be easy. The Moon has no atmosphere, no oceans, no icecaps, no seasons, and no complicated flora and fauna to get in the way of simple radiative physics. No wonder it’s so challenging to model! In fact, if you google “climate models wrong”, eight of the first ten results showcase failure. But headlines are never as reliable as going to the scientific source itself, and the ultimate source, in this case, is the first accurate climate model ever: by Syukuro Manabe and Richard T. Wetherald. 50 years after their groundbreaking 1967 paper, the science can be robustly evaluated, and they got almost everything exactly right.
Jason Samenow, een doorgewinterde atmosferoloog en klimaatverslaggever voor de Washington Post, legt nog maar eens aan de hand van grafieken uit dat er echt rare dingen aan de hand zijn met het klimaat.
In my Feb. 1 story, ‘Beyond the extreme’: Scientists marvel at ‘increasingly nonnatural’ Arctic warmth, I stated computer models predicted yet another round of incredible warmth in a week’s time. Current data show these predictions have verified.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.