Spoorwegpartizanen tegen het Russische leger

Verzet en repressie in Belarus, een gastbijdrage van Ardy Beld Direct na het begin van de Russische invasie werden in Belarus de spoorwegen op verschillende plekken gesaboteerd. De reactie van het zelfbenoemde regime in Minsk liet niet lang op zich wachten. De Wit-Russische organisatie BYPOL, een ondergronds netwerk van ex-medewerkers van politie en justitie, lanceerde als reactie op de Russische invasie een reeks directe acties tegen de logistiek van de Russische troepen. De maatregelen zijn onderdeel van het plan 'Peramoga' (Wit-Russisch voor overwinning) dat gezamenlijk met oppositieleider Svetlana Tichanovskaja werd opgezet voor de wederopbouw van de constitutionele republiek en het afwenden van bedreigingen voor de soevereiniteit van Belarus. Individuele cellen van BYPOL kregen de opdracht de infrastructuur van de spoorwegen binnen de voormalige Sovjetrepubliek ten noorden van Oekraïne door sabotage onbruikbaar te maken. Spoorwegoorlog voor iedereen In een verklaring over de door staatsmedia gedoopte 'spoorwegoorlog' schreef de organisatie op haar Telegram-kanaal: "Het is onze plicht - en ligt in onze macht - om reële handelingen te verrichten om de oorlog te stoppen, ons te bevrijden van de bezetting door Russische troepen en de goede naam van onze voorouders in ere te herstellen. De zogenaamde spoorwegoorlog berust op een vaardigheid waarin we ervaring hebben. Het is iets dat ieder van ons kan doen." Volgens BYPOL heeft de ondergrondse operatie het functioneren van de Russische militaire logistiek danig kunnen verstoren. De Russische Spoorwegen zouden het nachtelijk verkeer van treinen door Belarus inmiddels zelfs hebben verboden. Wit-Russische machinisten zouden ook massaal gehoor hebben gegeven aan de oproep locomotieven van goederen- en personenverkeer in dienst van het Russische leger niet te bedienen. Volgens The Washington Post zou de sabotage in Belarus zelfs de reden zijn geweest voor het mislukken van de bezetting van de Oekraïense hoofdstad aan het begin van de invasie. In april legde Aleksandr Azarov, woordvoerder van BYPOL, in een videotoespraak de achtergronden van de acties uit: "Het is allang geen geheim meer dat Belarus sinds de zogenaamde gezamenlijke militaire oefeningen van de uniestaat feitelijk bezet is door Russische troepen. Gauleiter Loekasjenko heeft ons vaderland verkocht aan de militaire junta in Moskou. Hij stelde ons grondgebied en onze infrastructuur ter beschikking aan de Russische strijdkrachten. Onlangs kregen we de info dat munitie uit Wit-Russische depots voor de Russische agressie tegen Oekraïne wordt gebruikt. Russische strijders voelen zich thuis in ons land. Ze bezatten zich in onze discotheken, sturen hun in Oekraïne gestolen spullen via ons land naar huis, ze rijden in dronken toestand Wit-Russische burgers dood. En daarbij zeggen ze: "Wit-Russen, jullie zijn onze slaven!" Ze kunnen met ons doen wat ze willen. Hoelang willen we dat nog toestaan? Wij kunnen de vloed van wapens, voertuigen en manschappen die dood en verderf zaait onder de vreedzame Oekraïense bevolking stoppen. Sluit je aan bij het plan Peramoga, alleen samen kunnen we ons vaderland bevrijden!" Net als de Duitse bezetter De staatsmacht in Minsk reageerde, zoals gebruikelijk, met een ongenadige golf van repressie. Al op 2 maart berichtte het Ministerie van Binnenlandse Zaken: 'Wij waarschuwen iedereen die zelfs maar denkt aan het plegen van onwettige handelingen aan de Wit-Russische spoorwegen: alles zal worden aangemerkt als een terroristische daad en de reactie zal zo hard mogelijk zijn. Met terroristen wordt niet onderhandeld, we vernietigen ze.' Volgens een tactiek die sterk doet denken aan die van de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog, volgden na elke sabotageactie steevast huiszoekingen en arrestaties in nabijgelegen dorpen en stadjes. Alle burgers die al eens waren veroordeeld op basis van politieke activiteiten werden bij nacht en ontij van hun bed gelicht door medewerkers van de geheime dienst KGB. Terreur in Stowbtsy In de nacht van 1 op 2 maart werden Sergej en Katarina Glebko gearresteerd. Ze zouden twee boomstammen op het spoor bij het plaatsje Stowbtsy ten westen van Minsk hebben gelegd en deze in brand hebben gestoken. Na het incident zetten agenten van de oproerpolitie SOBR en OMON het stadje twee weken lang op zijn kop. De ordebewaarders arriveerden in twee bussen en oefenden  een ware terreur uit. Ze braken in huizen in, fouilleerden lukraak inwoners en voerden willekeurige arrestaties uit. Er werden minstens 35 mensen gearresteerd die het slachtoffer van voortdurende mishandelingen werden. Een inwoner van Stowbtsy zei op 14 maart in een anoniem gesprek met een journalist van Radio Svoboda dat de arrestaties gepaard gingen met extreem politiegeweld. Na de arrestatie van het echtpaar Glebko verscheen een verklaring van het Wit-Russische Ministerie van Binnenlandse Zaken. Hierin werd beweerd dat beiden 'in dronken toestand extremistische handelingen hadden voltrokken die ze met een mobiele telefoon vastlegden.' Hierbij zou Glebko 'openlijk zijn terroristische plannen hebben toegelicht'. In een video van het Ministerie vroeg de gearresteerde Glebko om vergiffenis. De duidelijk mishandelde vader van drie minderjarige dochters zei door 'extremistische Telegram-kanalen op verkeerde ideeën te zijn gebracht'. Hij werd in juli door justitie op de nationale lijst van terroristen geplaatst. De veroordeling die op 17 oktober werd uitgesproken, luidde 11 jaar kampstraf. Wat er met Katarina Glebko is gebeurd, viel niet te achterhalen. Vergiffenis voor terroristische daden Op 4 maart werden drie inwoners van Svetlogorsk in de regio Homel aangehouden. De openbaar aanklager berichtte: "Na een zorgvuldige voorbereiding ging de 29-jarige verdachte op de avond van 28 februari samen met twee kennissen naar een spoorlijn buiten de stad. Eén wachtte in een auto op een afstand, terwijl de twee anderen de opdracht uitvoerden: ze overgoten de relaiskast van een signaalsysteem met een vloeistof en staken deze in brand. De apparatuur brandde volledig uit, waardoor het functioneren van het treinverkeer in gevaar kwam. Bij huiszoekingen in de woningen en garages van de gearresteerden vonden agenten bewijzen van hun criminele activiteiten: brandbare vloeistoffen, bivakmutsen en camouflagemantels, steekwapens en inbrekersgereedschap." De rechtszaak tegen Dmitri Ravistj, Denis Dikun en Oleg Moltsjanov is momenteel nog gaande. Het drietal wordt beschuldigd van lidmaatschap van een terroristische organisatie, terrorisme en landverraad. Dikun is te zien in een video waarin hij, net als Sergej Glebko, om vergiffenis vraagt. Zijn gezicht is gezwollen en zit vol schrammen, een oog is dichtgeslagen. Bekend is dat de 30-jarige ondernemer in augustus een aantal weken in de isoleercel werd vastgehouden. Op 6 maart werd Sergej Konovalov, een 50-jarige medewerker van de spoorwegen in Vitebsk opgepakt. Volgens het Ministerie van Binnenlandse Zaken zou hij een terroristische daad hebben gepland. Hij belandde eveneens in juli op de lijst van terroristen. Achter gesloten deuren werd hij op 24 augustus door de regionale rechtbank veroordeeld tot 15 jaar kampstraf. Een collega verklaarde op basis van anonimiteit dat Konovalov al langer een conflict op ideologische basis had met de plaatsvervangende afdelingsleider. Voor de laatste bood de spoorwegoorlog kennelijk een mooie gelegenheid om zich te ontdoen van een lastige medewerker. Konovalov moet bovendien op last van de rechter omgerekend 3.700 euro schadevergoeding betalen aan de staat. Op knieschijven geschoten In de stad Babroejsk in het midden van het land openden op 30 maart speciale eenheden het vuur op de 28-jarige taxichauffeur Jevgeni Minkevitsj, zijn collega en ex-politieagent Dmitri Klimov en de 27-jarige vechtsporttrainer Vladimir Avramtsev.  Het tv-kanaal ONT wijdde op 6 april een nieuwsuitzending aan de arrestatie. Op de beelden is te zien dat de op de grond zittende en liggende verdachten hardhandig worden ondervraagd door mannen waarvan slechts de benen worden gefilmd. Hun antwoorden lijken uit het hoofd geleerd. Volgens de versie van het Ministerie van Binnenlandse Zaken zou het drietal twee relaiskasten in de buurt van Osipovichi in brand hebben gestoken. Op de beelden heeft een van hen duidelijk moeite bij bewustzijn te blijven, terwijl een tweede op de grond ligt. Zijn broek is met bloed doordrenkt. Mensenrechtenorganisatie Vjasna schrijft op basis van ooggetuigenverklaringen dat reeds buiten gevecht gestelde verdachten opzettelijk door de knieschijven worden geschoten. De drie mannen zitten in afwachting van hun proces in detentiecentrum nummer 4 van de stad Mahiljow. Het einde van de partizanen Van eind maart tot begin april werd nog eens een vijftigtal spoorwegmedewerkers door het gehele land opgepakt. Van 38 personen verschenen op Telegram-kanalen van de overheid video's waarin ze om vergiffenis vragen. De boodschap was daarbij telkens identiek: 'Ik... was geabonneerd op Telegram-kanaal 'Live- Verenigde spoorwegmedewerkers'. Ik hoorde van KGB-officieren dat dit kanaal extremistisch is. Ik raad iedereen ten zeerste aan geen gebruik te maken van extremistische middelen." Over het lot van de gearresteerde spoorwegarbeiders viel geen verdere informatie te achterhalen. Mensenrechtenorganisaties als Vjasna werken alleen nog met een zeer gereduceerd aantal mensen vanuit het buitenland - het merendeel zit lange kampstraffen uit - en familieleden ter plaatse zwijgen uit angst voor repressie. Volgens inwoners worden relaiskasten in het zuiden van Belarus tegenwoordig bewaakt door politiepatrouilles. Militair materieel en bevoorrading voor het Russische leger vinden in gesloten goederenwagons met valse opschriften hun weg naar de grens met Oekraïne. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken deelde officieel mee dat Aleksandr Loekasjenko alle zaken over de spoorwegpartizanen onder zijn persoonlijke controle heeft gesteld. Op navraag verklaarde Aleksandr Azarov van BYPOL dat er momenteel geen sabotage meer aan de spoorwegen in Belarus wordt gepleegd. 'Gauleiter' Loekasjenko heeft hierdoor kennelijk de handen vrij om de junta in Moskou nog daadkrachtiger te ondersteunen dan voorheen. Het 'extremistische' Telegram-kanaal 'Live- Verenigde spoorwegmedewerkers' berichtte dat gedurende de maand oktober vanuit militaire depots in de regio Minsk 98 tanks van het type T-72A, 60 infanteriegevechtsvoertuigen BMP-2 en 53 vrachtwagens naar stations in de Russische regio's Rostov en Belgorod zijn getransporteerd. Het bovenstaande artikel maakt deel uit van het boek 'Hoe Poetin zijn tanden stukbeet' dat op 24 februari, een jaar na het begin van de oorlog, zal verschijnen. Dit journalistieke werk over de Russische invasie van Oekraïne bevat naast achtergrondartikelen, een chronologie van de gebeurtenissen en diepte-interviews met frontstrijders, politici, muzikanten, theatermedewerkers en andere betrokkenen.  Schrijf je nu alvast in voor een exclusief exemplaar op het boekencafé.

Foto: Tim Reckmann (cc)

Oorlogsnotities | Een scenario voor Oekraïne

ANALYSE - Hulp aan Oekraïne is onder westerse leiders terecht nog steeds onomstreden. Maar ondertussen zou je wel mogen verwachten dat er meer gesproken wordt over het doel van die hulp. Zowel van de militaire als de economische hulp. Waar moet het heen met Oekraïne? Welk scenario zien we voor ons en waar moet dat toe leiden. Daar is wel leiderschap voor nodig waar de EU vooralsnog niet toe in staat gebleken. Ze reageert vooral op Poetin die het verloop van het conflict bepaalt.

Onderdelen van een scenario

Het meest precaire onderdeel van wat voor scenario dan ook is natuurlijk de vraag hoe de veiligheid van Oekraïne gegarandeerd kan worden. In hoeverre kan Oekraïne voor haar eigen veiligheid zorgen en waarin kan ze niet zonder de steun van het westen? Daarnaast zou een scenario iets kunnen vertellen over de economische toekomst. En over de energie-infrastructuur, die zowel voorwaarde van bestaan, als een potentieel gevaar vormt door de aanwezige kerncentrales.

Het doel van zo’n scenario zou een volledig bevrijd Oekraïne moeten zijn, dat naast Rusland bestaat, zonder voortdurend bedreigd of beschoten te worden. Een vorm van vreedzame co-existentie dus.

Een kleine koude oorlog

De koude oorlog kan daarbij in zekere zin als voorbeeld dienen. Wederzijdse afschrikking vormde een belangrijke conditie voor langdurige vrede. En dat kan in de verhouding tussen Rusland en Oekraïne een wenselijke status quo opleveren.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Poetry du Jour | De verminkte, koude bruidegoms van Rusland

De naar Georgië uitgeweken Russische dichteres Daria Serenko, schreef een bitter en macaber prozagedicht, gepubliceerd in The New York Review of books, over de soldaten van het Russische leger, de gesneuvelden, die retour teruggaan in een kist, naar hun bruiden die nu hun weduwen zijn: De Bruidegoms

 

And they are horrifying, these bridegrooms. They are not just blue and reeking like an abattoir, they also have individual injuries: the guts of one are hanging loose, half the face of another is baked together and runny, yet another is missing both legs.

Foto: Tim Reckmann (cc)

Oorlogsnotities | Een rode lijn van elastiek

ANALYSE - Er is angst voor de rode lijn van Poetin. Wordt die overschreden dan zou een nucleaire reactie en mogelijk een wereldoorlog dichtbij zijn. Maar niemand weet precies waar die rode lijn loopt. En Poetin vergroot vooral de onduidelijkheid. Hebben we dan wel met een rode lijn te maken? Behoedzaam kunnen we ons er maar beter niet teveel van aantrekken. Wel zou de Navo zelf nog een rode lijn moeten trekken.

Wapens

Die rode lijn van Putin is het afgelopen jaar verschillende keren voorbij gekomen. Al voor de oorlog dreigde hij Navo-landen met een sterke reactie, als ze wapens of troepen in Oekraïne zouden inzetten. Met name noemde hij luchtafweergeschut, dat als dekmantel zou kunnen dienen voor raketten die Moskou kunnen bereiken. De Russische reactie zou kunnen bestaan uit het afschieten van (misschien wel supersonische) raketten richting Europa.

Maar al voor 24 februari leverde de Amerikanen wapens en sinds de Russische invasie hebben talloze landen steeds zwaardere wapens geleverd. Op 1 juli autoriseerde de Amerikanen een wapenpakket met daarin 2 NASAMS – geavanceerd luchtafweergeschut. Ondertussen staat er Duits IRIS-T luchtafweergeschut in het zuiden van Oekraïne. Die NASAMS worden dezer dagen geleverd. Spaanse Hawks en de Franse Crotale volgen. Van die rode lijn horen we niets meer en van supersonische Russische raketten boven Navo-grondgebied is nog niets vernomen.

Foto: EU2017EE Estonian Presidency (cc)

Crisis aan de grens tussen Rusland en de Baltische landen

In Burachki op de grens tussen Rusland en Letland wachten Oekraïense vluchtelingen al dagenlang om doorgelaten te worden, meldt de vluchtelingenorganisatie Rubikus. De Russische grenswachten laten maar mondjesmaat Oekraïners door. Gezinnen met kinderen slapen in de kou op zeiltjes en kartonnen dozen. Russen die over de juiste papieren beschikken en EU-burgers mogen wel door. Aan de grens met Estland zien we dezelfde taferelen. De Oekraïners die al dan niet vrijwillig hun woonplaats in het oorlogsgebied hebben verlaten hopen via Rusland een veilig land te bereiken. Volgens de UNHCR zijn er in Rusland 2,7 miljoen vluchtelingen uit Oekraïne. Het is niet duidelijk hoeveel er daarvan naar een EU-land zouden willen gaan.

Als het ze lukt de grens te passeren worden de Oekraïners in de Baltische landen hartelijk onthaald. Voor de Russen ligt dat een stuk moeilijker. Mannen die de oorlog willen ontvluchten zijn hier niet welkom. ‘Blijf liever in Rusland om tegen Poetin te vechten’ , zei de Litouwse minister van Buitenlandse Zaken Landsbergis. Er is ook vrees voor spionnen en saboteurs die de grens oversteken om het land te ondermijnen. Rusland en de Russen worden in de Baltische landen meer dan ooit gehaat en gewantrouwd. Letland is ondanks dat wel favoriet bij Russische vluchtelingen. Het land heeft een grote Russische minderheid. En er wordt op veel plaatsen Russisch gesproken. Voor veel Letten is dat juist een reden om de boot af te houden. De geschiedenis van de Sovjet-Russische bezetting van het land is nog zeer levend.

Foto: Tim Reckmann (cc)

Oorlogsnotities | Rusland na Poetin

ANALYSE - Begin september werd nogmaals duidelijk dat het Russische leger niet zo machtig is als het Kremlin zichzelf en ons wil doen geloven. De flinterdunne verdedigingslinie van het noordoostelijke front stortte in. Met de grote hoeveelheden oorlogstuig en munitie die de vluchtende Russen achterlieten worden ze nu zelf weer bestookt. Niet echt een winnende strategie. Zelfs in de staatsmedia was het onder de voeten gelopen front groot nieuws. De rechtsnationalisten verlangden een stevig militair antwoord en kregen waarom ze vroegen.

Verdere escalatie

Zo was de nederlaag de dominosteen die de grootschalige mobilisatie inleidde, die nu weer voor verdere escalatie lijkt te zorgen. Vooralsnog vooral binnen Rusland. Voor veel Russen vond de eerste maanden van de oorlog ver van hun bed plaats. Maar nu staat de recruteringspolitie voor de deur. Het gevolg: protesten, brandstichtingen, geweldplegingen, tienduizenden Russen die hun vaderland ontvluchten, of soms zichzelf laten verwonden (let op: grafisch filmpje), om maar niet naar het front te hoeven. Naast de onrust verergert de mobilisatie de economische malaise. Want gevlucht of gemobiliseerd, het aantal mensen dat niet meer naar z’n werk kan zal in de honderdduizenden lopen. Zo wordt kennis en arbeid uit de economie onttrokken. Het leger krijgt daar onkunde en onervarenheid voor terug.

Foto: tacowitte (cc)

Duitse steun aan Oekraïne blijft omstreden

Wapenfabrikant Rheinmetall heeft zestien nieuwe pantservoertuigen klaar staan, maar de Duitse regering aarzelt met de toestemming voor export in afwachting van de instemming van andere westerse landen met deze levering. ‘Geen enkel land heeft tot nu toe westerse pantserwagens of gevechtstanks geleverd en we hebben met onze partners afgesproken dat we het niet alleen zullen doen,’ verklaarde de Duitse minister van Defensie Christine Lambrecht afgelopen maandag. Het leidde net als eerder dit jaar tot afkeurende reacties van de Oekraïense ambassadeur en van tal van Duitse politici, ook van coalitiepartner De Groenen. ‘Westerse wapensystemen kunnen in de oorlog in Oekraïne de doorslag geven’, volgens de co-voorzitter van de Groenen Ricarda Lang. Premier Olaf Scholz meent dat de wapens die Duitsland tot nu toe geleverd heeft een beslissende rol hebben gespeeld bij de recente opmars van de Oekraïense troepen.

Scholz had deze week telefonisch contact met Poetin. Volgens een persbericht van de Duitse regering heeft de premier ‘er bij de Russische president op aangedrongen om zo snel mogelijk een diplomatieke oplossing te vinden, gebaseerd op een staakt-het-vuren, een volledige terugtrekking van de Russische troepen en respect voor de territoriale integriteit en soevereiniteit van Oekraïne. De kanselier benadrukte dat verdere Russische annexatiebewegingen niet onbeantwoord zouden blijven en onder geen enkele omstandigheid zouden worden erkend’. Poetin heeft voor zover bekend geen enkel teken gegeven dat Rusland hier op in zou willen gaan. Hij had wel een boodschap over de stokkende gasleveringen. Volgens het Russische persbureau TASS heeft Poetin Scholz duidelijk gemaakt dat Rusland een betrouwbare leverancier van energiebronnen is en blijft, dat het aan al zijn contractuele verplichtingen voldoet, en dat onderbrekingen van de leveranties worden veroorzaakt door anti-Russische sancties die het onderhoud ervan belemmeren.

Closing Time | We Shall Overcome (Ukranian Version)

De Amerikaanse folkpunkers The Dropkick Murphys, hebben samen met de Oekraïense Celtic folkies, de O’Hamsters, de traditional We Shall Overcome opgenomen. In het Oekraïens.

Разом до кінця
Разом до кінця
Разом і до кінця, ідем
Ооо, в сердці вогонь
Ми зможем все!
Бо разом до кінця ідем
Разом до кінця
Разом до кінця
Разом і до кінця, ідем
Ооо, в сердці вогонь
Ми зможем все!
Бо разом до кінця ідем
Ти не бачиш страх
Ти не бачиш страх
Ти не побачиш страх,  очей
Ооо, в сердці вогонь
Ми зможем все !
Бо разом до кінця ідем
З нами цілий світ
З нами цілий світ
З нами весь цей світ, людей

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Tim Reckmann (cc)

Oorlogsnotities | Goed nieuws van het front

ACHTERGROND - In de zomer leken de vechtende partijen aan weerszijde van het front tot stilstand te komen. Er was nauwelijks beweging en de energiecrisis trok onze aandacht. Maar sinds een week of twee wordt er weer hevig gevochten, waarbij Oekraïne het initiatief heeft. Het front, dat zo’n 2500 kilometer lang is, blijkt op sommige plekken poreus. Dat leidde in de afgelopen dagen plotseling tot grote terreinwinst en de bevrijding van dorpen. De taferelen doen je onwillekeurig denken aan overgeleverde beelden uit 1945. Dat is naast goed nieuws wellicht ook een aankondiging van grotere veranderingen.

De zomer van de HIMARS en Oekraïens strategisch vernuft

Hoewel het front deze zomer dus nauwelijks verplaatste en Rusland de veroverde gebieden ogenschijnlijk leek te bestendigen, waren er toch belangrijke ontwikkelingen. In juni kreeg Oekraïne de beschikking over HIMARS. Een mobiel systeem waarmee precisieraketten kunnen worden afgeschoten, die in dit geval een bereik van zo’n 80 km hebben. Door dat bereik blijven ze buiten schot van de Russische artillerie. De raketten zijn te snel om effectief te worden bestreden door het Russische luchtafweergeschut. En omdat de Russen nauwelijks gevechtsvliegtuigen inzetten boven vijandig gebied (door de dreiging van veelal westere MANPADS die vliegtuigen neerhalen) zijn ze moeilijk uit te schakelen. Nadat Rusland claimde een aantal HIMARS te hebben uitgeschakeld kwam het nieuws naar buiten dat Oekraïne houten HIMARS gebruikte om raketbeschietingen uit te lokken, om het Russische raketarsenaal verder uit te putten.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende