"This action has violated the trust that has been developing between Maori and pakeha and sets our race relations back 100 years." Aldus Pita Sharples, leider van de Maori Partij in Nieuw-Zeeland. De politie van Nieuw-Zeeland heeft recent een aantal Maori gearresteerd onder verdenking van terrorisme. Net als de rest van de wereld is de wetgeving op het gebied van terrorisme daar ook de laatste tijd stevig aangescherpt. Maar nu wordt het gebruikt tegen de eigen, oorspronkelijke bevolking. En dat zet kwaad bloed. Is er werkelijk sprake van een mogelijk gewelddadige opstand of regeert de angst? Intussen is afluisteren van gewone burgers ook daar al praktijk. Nooit gedacht dat Nieuw-Zeeland überhaupt een doel voor internationaal terrorisme zou kunnen zijn trouwens.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Na bijna tweehonderd jaar afwezigheid is de robijnlori aka Rimatara Lorikeet alias ‘Ura oftewel Vini kuhlii terug op het eiland Aitu dat onderdeel is van de Cook Islands (dankzij het Rimatara Lorikeet Reintroduction Programme). Deze kleurrijke vogel was bijna uitgestorven omdat de lokale chefs de kleine rode veren gebruikten om er hun ceremoniële hoeden mee te decoreren. Dat de robijnlori er überhaupt nog is heeft de vogel aan de koningin van Rimatara te danken die honderd jaar geleden een tapu (taboe) afkondigde op het doden van de robijnlori. Vaak is een taboe een beter preventiemiddel dan een wet (kijk naar de stijging van het racisme in Nederland na taboe-doorbrekers als Bolkestein en Fortuyn, maar we dwalen af… terug naar het onderwerp). Nu is de robijnlori terug op Aitu, zevenentwintig exemplaren gevangen in mistnetten op het 
Frans-Polynesische eiland Rimatara konden worden uitgezet omdat op Aitu net als Rimatara de boomklimmende eieretende zwarte rat of scheepsrat (Rattus rattus) ontbrak. De Aitu gemeenschap gaf een welkomstceremonie want ondanks al dat jagen op de rode veertjes in het verleden staat de vogel steeds voor geluk en welzijn. There have been regular sightings since. McCormack says the birds have spread over the whole 30 km2 of the island of Atiu. “As of August, sunny-day flocks are up to 13 birds and some apparent pairs are being reported. We are now organizing a community contest to find the first juveniles as evidence of breeding.” (BirdLife)
Gisteren sloten de landen binnen de APEC een akkoord over klimaatverandering. Hier en daar hoor je wat vreugdekreten. Want landen als de VS, Rusland en China maken onderdeel uit van APEC en een akkoord met die landen erbij is een stap voorwaarts. En als dan de kop luidt “Leden APEC willen aanpak uitstoot broeikasgas”, komt alles toch goed? Eindelijk beweging toch?
Helaas, juichen is geheel niet op zijn plaats. Het is een flutakkoord. Het is een prul dat het papier waarop het gedrukt wordt nog niet eens waard is. Het is een zoethoudertje voor alle mensen die graag geloven dat het wel goed gaat komen.
Waarom is het een slecht akkoord? Er staat namelijk geen enkele harde afspraak in. Niet één. Nada, noppes, niets.
Leest u even mee (losse citaten)?
• agree to work towards achieving an APEC-wide regional aspirational goal of a reduction in energy intensity of at least 25 per cent by 2030 (with 2005 as the base year).
• encourage all APEC economies to set individual goals and action plans for improving energy efficiency, taking into account this aspirational goal, and reflecting the individual circumstances of different economies.
• agree to promote policies that advance the deployment of low and zero emission energy uses, in particular in the field of clean coal use and carbon capture and storage, through co-operative work in the APEC Energy Working Group
• support the development of criteria for performance-based biodiesel standards for the region through the work of the APEC Biofuels Task Force.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Cynthia Vanderlip, natuurbeschermer op Hawaii bekeek de maaginhoud van een overleden jonge albatros: meer dan een half pond aan plastic voorwerpen waaronder een aansteker: A Picture is Worth … What’s For Supper? Voor grotere foto’s: pdf-alert.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
