Amerika luistert op grote schaal burgers af. Google, Microsoft, Apple, Facebook, Youtube en nog een paar internetgiganten worden al enige tijd gedwongen om de Amerikaanse inlichtingendiensten toegang te verlenen tot hun servers. Sindsdien kan de NSA daar naar hartelust grasduinen in gegevens van gebruikers. Dit bleek uit geheime documenten die twee journalisten kregen toegespeeld. De operatie heeft de codenaam PRISM. [Zie The Guardian en The Washington Post.] De Amerikaanse overheid verzet zich tegen de aantijgingen met een drieledig verweer. Eén: ja, PRISM bestaat, maar is volledig legaal: het bulk-afluisteren wordt gedekt door een geheime overeenkomst, en is netjes getoetst aan de geheime interpretatie door een rechtbank van een geheime wet. Twee: we richten ons niet op onze eigen burgers – want dat mag niet zonder toestemming van een rechter – maar alleen op buitenlanders, of nou ja, ook op Amerikanen die contact hebben met buitenlanders. Drie: degene die deze volkomen legale operatie naar de pers heeft gelekt, zullen we vinden en uit alle macht juridisch mangelen.
NIEUWS - Google vraagt de Amerikaanse justitie om toestemming het aantal verzoeken van nationale veiligheidsdienten te publiceren.
Niet vragen, gewoon doen!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
OPINIE - Edward Snowden is een dapper man, laat daar geen misverstand over bestaan. Hij is als de Iraniër die aantoont dat zijn land een atoombom aan het ontwikkelen is, de Rus die onthult dat Poetin gaat scheiden omdat hij het heeft aangelegd met een man, of de Noord-Koreaan die wereldkundig maakt dat Kim Jong Un bang is in het donker en geen appelmoes lust.
Een tikkeltje naïef misschien, maar: dapper, dat zonder meer.
Wanneer je dergelijke leeuwenmoed weet te koppelen aan de goede zaak en een flinke portie persoonlijk leed, fysiek dan wel emotioneel, ben je op de sociale media al snel een onvolprezen held. Voorbeeld: steek jezelf op een Arabisch plein in de hens uit naam van de vrijheid en eeuwige heldenstatus is onmiddellijk je deel, ongeacht de uitkomst van de ongewisse en bloedige toekomst die je mogelijk in gang zet.
Je eigen vrijheid opofferen als ultieme daad in een situatie die je als uitzichtloos ervaart: het is zeker iets wat bewondering afdwingt, ook al motiveren types als Anders Breivik hun daden met een soortgelijke argumentatie.
Gelukkig valt er tegen de motieven van Edward Snowden weinig in te brengen. Hij kon de meedogenloze inbreuk op de privacy van gewone burgers door de Amerikaanse overheid niet langer aanzien en kon de aanvechting om in actie te komen niet langer onderdrukken. Ondergedoken en met een theedoek over zijn laptop gedrapeerd – je vraagt je af waarom, denkelijk niet om zijn Gmail-wachtwoord af te schermen – stuurde hij zijn vertrouwelijke stukken naar The Guardian. Driewerf hoera, want privacy, daar kunnen we niet genoeg van hebben.
OPINIE - PRISM is slechts een uitwas van een veel groter probleem: u wordt door uw eigen overheid onvoldoende beschermd.
Er is grote verontwaardiging over PRISM ontstaan, het geheime Amerikaanse afluisterproject waarbij veiligheidsdiensten direct toegang hebben tot het verkeer van de belangrijkste internetdiensten. Zonder verdenking kan het digitale doopceel van iedere overzeese burger (u en ik dus) worden gelicht. Het feit zelf is niet verrassend, maar wel de schaal waarop.
In Den Haag is het opvallend stil gebleven. Jacob Kohnstamm, voorzitter van het College Bescherming Persoonsgegevens, mocht even krachteloos boos worden in het Achtuurjournaal. Minister Plasterk verwees de zaak snel door naar Brussel. En onze volksvertegenwoordigers – nooit te beroerd om na ieder wissewasje woedend, kwaad, verontwaardigd of geschokt te zijn – houden zich stil.
En daar ligt een veel groter probleem.
Het kernprobleem is namelijk dat de VS een zeer ruime opvatting heeft over wat onder hun jurisdictie valt. Het PRISM-programma vindt zijn legitimering in de PATRIOT Act. Die wet is keer op keer gebruikt om overzeese informatie als Amerikaans te bestempelen om daarmee alle officiële juridische kanalen te omzeilen. Het simpele feit dat de Google, Facebook, Yahoo!-data via een Amerikaanse server lopen (ook al bevinden zender en ontvanger zich in het buitenland), is genoeg om afluisteren te rechtvaardigen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Edward Snowden heeft de stukken over de NSA naar The Guardian gelekt. Hier een filmpje over zijn motieven.
This summer the Dutch hacker community, with help from friends all over the world, will organise the seventh hacker festival in a series that started in 1989 with the Galactic Hacker Party. The world has changed massively since then (we’ll get to that) but the goal of these gatherings remains the same: to share knowledge and ideas about technology and its implications for our world, have heated discussions on what we should do about the problems we see (sometimes well before many others see them), generally have fun in communicating without keyboards, and being excellent to each other.
COLUMN - Four years ago a somewhat unknown Australian hacker with some new ideas about the future of journalism gave the opening keynote at HAR2009. His site was called Wikileaks and some of us had a hunch that this concept might be going places. We had no idea just how far that would be.
Not long after the first gathering in the Netherlands in 1989, the Berlin Wall came down. While we can claim no connection, the interminable Cold War had finally ended and many of us felt, with the optimism so typical of youth, that world peace might just be possible in our lifetimes. We would go back to making rockets that went up instead of straight-and-level and other great things would follow.
Democracy Now! is een kleine network die lekker tegen de stroom inzwemt. Deze week was er een mooie aflevering met daarin een klokkenluider die de NSA heeft verlaten. William Binney, zo heet de man, doet een boekje open over de mate waarin de NSA niet alleen het buitenland in de gaten houdt, maar vooral ook onschuldige Amerikanen. Hij is al jaren in gevecht met de NSA.
Nog boeiender is het interview met journalist Laura Poitras die iedere keer op de luchthaven wordt ondervraagd. Ook Jacob Applebaum, een belangrijke medewerker van WikiLeaks, wordt telkens apart genomen. Hun verhalen tonen hoe de vrijheden in Amerika langzaam eroderen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
En dat ligt gevoelig.