het Saillant | de normen van BP

BP toont aan dat maatschappelijke betrokkenheid en geld verdienen alleen samengaan als die maatschappelijke betrokkenheid gemeend is. Update: nu met foto's van de posteractie van Greenpeace, onderaan In de PR-bureau’s van Londen en New York klinkt een aanzwellend gejuich. Oliegigant BP maakt de ene na de andere blunder in de Golf van Mexico. Mocht het bedrijf dit zelf gecreëerde echec overleven, dan zal er flink wat geld in glimmende advertenties en flitsende spotjes gestoken moeten worden om het zeer beschadigde imago op te vijzelen. Als geen ander heeft BP het laatste decennium de groene trom geslagen. Prachtige commercials moesten er ons van overtuigen dat de olieboer de wereld geen spatje vervuilde, integendeel, de wereld lijkt met de aanwezigheid van BP er alleen maar schoner op te worden. Bij het imago van BP horen fietsende vaders, samenwerkende mensen, slimme ingenieurs en geen olielekken, puffende uitlaten en steden gesmoord in smog. Van dit imago is niets meer over, zoals dit aardige artikel in De Groene constateert.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sinds wanneer doet iedereen aan vuilnisbaknieuws?

Alexander Pechtold (D66) publiceerde vandaag een opiniestuk in de Volkskrant naar aanleiding van het eenmalige politieke roddelblad Binnenhof, een samenwerking tussen HP/De Tijd, Royalty en Weekend. In onvervalste tabloidstijl worden in deze uitgave zelfs vuilnisbakken bestudeerd, waaronder die van D66-voorman Alexander Pechtold. Ironisch genoeg was Wilders’ opmerking, nog niet zo lang geleden, dat HP/De Tijd een ‘smerig links medium’ is, nadat een HP-journaliste infiltreerde bij de PVV. Bijzonder om te zien hoe in een week een vliegramp en een vuilniszak vragen opwerpen binnen de media: hoe ver mogen we gaan? Maar gaat dit nu over de grenzen van ‘de media’ of over de grenzen (en de verkoopzucht) van een of twee titels?

Weekblad HP/De Tijd, dat zijn totaal betaalde gerichte oplage de afgelopen jaren flink zag slinken, zit sinds het aantreden van hoofdredacteur Jan Dijkgraaf in januari 2009 weer in de lift. Misschien niet eens zozeer qua verkoopcijfers, maar wel als concept. Dijkgraaf, als voormalig Metro- en Panorama-hoofdredacteur, weet hoe hij een blad ‘neer moet zetten’. Sterker, hij doet dat op een prikkelende, verrassende en soms omstreden wijze. Wie het blad in de laatste dagen van Henk Steenhuis las (voor Dijkgraafs aantreden), begreep de koers van het blad niet. Het leek wel een vergezochte potpourri van zoekgeraakte GPD-journalisten met een nietje erdoor. Onder Dijkgraaf heeft de titel zich hervonden. Of je het blad leuk vindt of niet, knap is het wel. Dijkgraaf heeft het blad cynisch, jachtig en gewaagd gemaakt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | Value

All sciences are now under the obligation to prepare the ground for the future task of the philosopher, which is to solve the problem of value, to determine the true hierarchy of values. Friedrich Nietzsche

Normen en waarden, een tijd geleden dat we de meest onzichtbare premier zijn droedel hebben horen tekenen. Hoe je het ook bekijkt: de issuepartijen hebben de bovenste hand in het publieke spel. Middenveld: doet het werk waar nodig, en hinken achter de roeperds aan. Maar die wààrden? Van het hogere soort zelfs bedoelen we, die waar onze Friedrich het over heeft. Waar heeft Nederland zich onlangs nog in geëngageerd? Geëmancipeerd? Ik bvond het alvast een deerniswekkende zoektocht.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Normen, waarden en walging

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs, zoals deze van Peter, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

Canadese onderzoekers menen een verband gevonden te hebben tussen walging en moraliteit. Ze ontdekten dat we niet alleen een vies gezicht trekken bij eten dat we niet lusten, maar ook als we ergens verontwaardigd over zijn. In beide gevallen is het één en dezelfde gezichtspier die een expressie van walging op ons gelaat veroorzaakt. Het zou dus best eens kunnen, zoals we kunnen lezen op VPRO’s Noorderlicht, dat “onze normen en waarden niet alleen worden gestuurd door complexe gedachten, maar ook door primitieve instincten die te maken hebben met het vermijden van mogelijk schadelijke stoffen”.

Wat de boer niet kent, lust hij niet. Is dat de reden waarom de boer een muur van normen en waarden optrekt, om zich tegen het onbekende, tegen zijn angst te beschermen? Is dat de reden waarom mensen walgen van zaken die hen vreemd zijn? Of worden we misselijk van het idee dat ons bestaan in de kern zinloos is en bouwen we daarom stelsels van normen en waarden om betekenis te geven aan het leven?

De filosoof Sartre schreef in 1938 zijn eerste boekje, getiteld “De Walging”. Daarin mijmert de hoofdpersoon over de zin van zijn bestaan en komt er gaandeweg achter dat die zin er eigenlijk niet is, maar dat we die zelf construeren. In de woorden van Sartre: “Wanneer je leeft gebeurt er niets. Maar als je je leven vertelt, verandert alles.”

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vrijdag vraag | Burgerrechter

VrijdagVraagtekenHallo hallo, hier is uw gemarginaliseerde margeblogger drs Boobelino de Soto. Vandaag moest ik écht weer eens ingrijpen want er werd zomaar een lange traditie doorbroken: er was geen Vrijdag Vraag. Iedere vrijdagmorgen stipt om 08.00 staat hier immers een Vrijdag Vraag. Maar Meesterblogger Steeph kan ook niet eventjes weg of er wordt alweer met de pet naar gegooid?! Dus dan los ik, uw eigenste margeblogger, het maar op. Uiteraard wordt het een Vrijdagmiddag Vraag in de stijl die u van mij gewend bent (of was?). Maar ik kom wel tegemoet aan het huidige publieke debat. Het debat over Normen en Waarden op straat, in de huiskamer en in de kelderbox. Wat te doen of juist te laten aan een samenleving die volgens onze vieze premier volgepompt wordt met Porno? Ik heb voor u achter de “lees meer” een casus in de vorm van een anigif. De beelden zijn licht Not Safe For Work, maar ik wil van u weten: handelt de oude man hier rechtmatig óf moet hij zich met z’n eigen zaken bemoeien?


[poll=234]

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende