Aandacht voor Nigeriaanse vreugdetaferelen, het tv-debat in Kenia en een Afrikaan in het Vaticaan. Lagos is geen stad. Het is een gillende, trillende, schurende en op zichzelf draaiende planeet waar vol volume de norm is en oerend hard een volslagen nieuwe betekenis krijgt. Graag maak ik me voorstellingen van de gekte die zich van deze metropool meester moet hebben gemaakt na het laatste fluitsignaal van de Afrika Cup-finale, die de Super Eagles door een hoogstandje van Sunday Mba in hun voordeel beslisten. Dit soort observaties prikkelt toch de verbeelding. Wij ook met ons gemiemel over zestien miljoen bondscoaches. In Nigeria zijn het er 170 miljoen. De stoel van de capo di tutti capi is heilig, maar vooral heet. Stephen Keshi, de man die in 1994 aanvoerder was van het laatste Nigeriaanse team dat het toernooi op z’n naam schreef en de trofee nu ook als coach pakt, wordt bijkans heilig verklaard. En grote kans dat zijn spelers na de prijsuitreiking hun bonus zijn gaan ophalen.
Gewone Nederlanders zien met eigen ogen wat ‘hun’ Koninklijke Shell in Nigeria aanricht. Een aangrijpende VARA documentaire i.s.m. Milieudefensie toont de grootste vergeten olieramp: de Niger Delta.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Een wat gespleten Elders vandaag: lekker low brow met een high brow uitsmijter. Via via kwam ik op een Nigeriaans videoblog (nee ik hoefde geen rekeningnummer af te geven). Daarin staan korte filmpjes, erg amateuristisch, gemaakt met een simpele camera. We zien straattaferelen in Lagos, Nigeria. De ‘journalist’ volgt een mevrouw met een stevig zwiepende bilpartij. Hij vraagt zich af ‘which kind of yansh be dis’ en Yansh zullen wel billen zijn: Yoruba, Hausa, Igbo of Ijaw? (Ik zou het niet weten).
Het is wat platvloers, toegegeven, maar ik hou wel van dit soort filmpjes. Ze geven een hoop couleur locale. Neem de onderstaande filmpjes met kleine en grote stadsergenissen.
Modeadvies
Een ruzie op de markt
Wat een regenbuitje doet met de straten van Lagos
Dammen op zijn Nigeriaans
We praten niet maar schreeuwen
Okee, dit is Sargasso, dus we moeten wel zuur of serieus eindigen, anders wordt ’t allemaal wat te lollig.
Daarom een zwaar gesprek met de Nigeriaans-Amerikaanse schrijver Teju Cole, schrijver van de bejubelde roman Open City. Hij leeft half in de VS en half in Nigeria. In dit interview (25 minuten) vertelt hij wat dat voor hem betekent.
Het Westen kan de Nigeriaanse olie niet missen, zoals wij ook de Libische olie niet kunnen missen. Zal het Westen, gaan ingrijpen in Nigeria, zoals in Libië, om de olie-export veilig te stellen, vraagt Hans Verbeek zich af?
Nigeria produceert dagelijks 2,4 miljoen vaten olie. Het binnenlands oliegebruik, ca. 280.000 vaten per dag, is sinds 1995 niet gestegen. Van de totale produktie exporteert het land ca. 2,1 miljoen vaten per dag. Daarmee komt Nigeria op de 6e plaats in de lijst van de olie-exporterende landen, boven Irak, Canada en Venezuela.
Nigeriaanse olie-export 1980 - 2009 (bron: EIA)
Maar het land heeft te weinig raffinaderijen om in de eigen behoefte aan brandstof te voorzien. Daarom wordt er benzine ingevoerd uit Venezuela en zelfs uit Groot-Brittannië.
Begin januari schafte de Nigeriaanse regering de subsidie op benzine af en daarom verdubbelde voor de Nigerianen de prijs. De prijsverhoging leidde afgelopen week tot protesten van duizenden veelal jonge Nigerianen.
De demonstranten verwijten de regering dat ze te lang heeft gewacht met de bouw van meer raffinaderijen. Je zou ook kunnen stellen dat oliemaatschappijen liever ruwe olie uit Nigeria aan hun klanten in Europa en de VS verkopen, dan dat ze in Nigeria de olie raffineren om benzine te maken voor de Nigerianen. De aardolie is immers veel belangrijker voor Europa en de VS dan voor de Afrikanen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
DOCUMENTAIRE - Dagelijks wordt Herman Sier herinnerd aan de reis die hij een maand geleden maakte naar Nigeria. Niet door de naderende uitzending van de documentaire over die reis (“Hallo wereld, hier Olieramp”, vrijdagavond om 21:15 uur op Nederland 2), maar door de enorme verschillen tussen daar en hier waar hij elke dag tegenaan loopt.
Dat besef ik elke keer dat ik de wc doorspoel, met water dat zwaarder gecontroleerd is en een betere kwaliteit heeft dan bronwater in het restaurant of uit de winkel. Doet me telkens weer denken aan die moeder die we spraken bij die waterput bij het plaatsje K-dere in Nigeria. Ondanks de gore stank en smaak van het water uit die put, drinken zij en haar jonge kinderen daarvan.
Natuurlijk vermoedt ze dat het ongezond en gevaarlijk is, want ze heeft in haar omgeving steeds meer kinderen ziek zien worden. Maar ze moet wel, er is niets anders. Wij weten hóe ongezond en gevaarlijk het is: in een rapport van het milieubureau van de VN staat gedocumenteerd dat er tot 900 maal de norm aan benzeen in het drinkwater is aangetroffen.
Dat herinnert me aan een heel ander verschil: hoe anders gaan we hier om met vervuiling! Neem het olielek in Barendrecht, geconstateerd op 11 juli dit jaar. De NAM schreef het volgende in haar eigen nieuwsbrief:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.