De banaliteit van de oorlog

Op 12 juli 2007 werd op een straathoek in Bagdad een groepje rondhangende mannen onder vuur genomen door een Apache gevechtshelikopter. Een aantal van de mannen werd direct gedood. Een busje dat even later stopte om hulp te verlenen aan een gewonde, werd eveneens onder vuur genomen, waarbij de bestuurder van het busje om het leven kwam. Zijn twee kinderen, die hij naar bijles bracht, raakten zwaargewond. Wellicht had niemand ooit enige aandacht geschonken aan dit incident, ware het niet dat onder de doden twee medewerkers van persbureau Reuters waren: de 22-jarige fotograaf Namir Noor-Eldeen en de 40-jarige chauffeur Saeed Chmagh. Reuters vroeg onder de Freedom of Information Act om openbaarmaking van de beelden vanuit de helikopter, maar dit werd geweigerd. Gisteren verscheen de video echter op Wikileaks onder de titel Collateral Murder. De beelden zijn zeer schokkend en misselijkmakend: bemanningsleden maken zich vrolijk om legervoertuigen die over lijken heen rijden en lijken zich meer in een videospel te wanen dan dat ze ook maar enig moment beseffen dat ze zojuist twaalf levens hebben beeindigd. Kijk zelf hieronder.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spot de 1 april-grap

April Fools (Foto: Flickr/lamont_cranston)

Dit jaar laten we ons uiteraard niet verrassen: morgen is het één april en dat zien we aankomen. Liet u zich vorig jaar nog verrassen door die hilarische collega die naakt zou optreden op de nudistenbeurs, dat ligt inmiddels heel ver achter u. Deze week gelooft u niet meer dat u de loterij gewonnen heeft of kaarten voor de finale van het WK Voetbal in Zuid-Afrika. Tegelijkertijd constateren we ook dat er deze week een heleboel aankondigingen gemaakt zijn die 1 april-grap waardig zijn:

EU-Commissievoorzitter publiceert haiku-bundel;
PVV pakt borduurterreur aan;
Nicolette Kluijver in de Playboy;
Overwinning voor Berlusconi;
Oerknalexperiment in Zwitserland.

Wat vond u deze week zo ongeloofwaardig of opmerkelijk dat het een 1 april-grap had moeten zijn?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Nieuwe, Homovriendelijke Rooms-Katholieke Kerk

Homo met katholieke fetish (Foto: flickr/tifotter)

De katholieke kerk is een achterlijk homofoob instituut. Dat is geen nieuws – inconsistentie op dit punt is één van de weinige dingen die je de kerk niet verwijten kunt – behalve blijkbaar voor een groep homoactivisten die ineens heel boos zijn dat ze in Den Bosch niet het lichaam van Jezus tot zich mogen nemen, omdat ze dat wel eens met het lichaam van een andere man doen. Dit geheel in de moderne lijn van “hoe trivialer de achterlijkheid, hoe groter de woede.” Zie ook: het hoofddoekje.

Het is nu ook al precies te voorspellen wat de boze katholieke homo’s gaan bereiken: niets. Het gaat namelijk om een theologisch conflict: wat de homo’s uiteindelijk willen is dat de katholieke kerk zijn interpretatie van een aantal Bijbelse passages herziet.

Het punt met theologische disputen is dat ze per definitie niet met redelijke argumenten te winnen zijn; geloof berust immers op openbaring, niet op ratio. Wat die geopenbaarde waarheid is, is dan weer een kwestie van pure, rauwe machtspolitiek binnen de kerk. De heersende kardinaalskliek heeft daarbij in de loop der eeuwen het stelsel zo ingericht, dat de gewone kerkganger, homo of hetero, daarbij totaal niets in te brengen heeft. Wat te doen?

Eén mogelijkheid is te proberen kerkdogma te laten veranderen door openbaring. Een engel verschijnt aan iemand en zie: God vertelt dat hij homo’s eigenlijk best ok vindt en dat de kerk het al die tijd fout heeft gehad. Beetje een goochelshow eromheen bouwen met bloedende stigmata en huilende heiligenbeelden om het aantrekkelijk te maken. Toch is zelfs dan de slagingskans niet groot. Officieel gelooft de kerk nog wel in dat soort onzin, maar in theorie slaken ze een zucht zo diep dat het weergalmt in de kathedraal als weer iemand met fantasy prone personality Maria heeft gezien in het dorpskerkje. Zo snel mogelijk de kop indrukken is dan het devies. Zeker als de revelaties van de verschijning de gevestigde orde dreigen aan te tasten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Amsterdam dreigt zijn tolerante ziel te verliezen”

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand interview is van Ewoud Butter en verscheen eerder op zijn eigen weblog.

In het kader van een onderzoek naar multicultureel onbehagen in Amsterdam interviewde ik een jaar geleden een 42-jarige fragiele en nichterige homo die serieus overweegt om bij de landelijke verkiezingen op de PVV te stemmen: Tim, een portret.

Tim werd in mei ?68 (?symbolischer kan niet?) geboren in een klein dorp bij Goes als oudste van een gezin van vier kinderen. Zijn ouders waren streng gereformeerd, zijn vader was actief in het bestuur van de lokale kerk.

Tim was 14 en zat op het VWO in Goes toen hij besefte dat hij homoseksueel was. Omdat hij wist dat zijn ouders homoseksualiteit niet accepteerden, hield hij zijn geaardheid lange tijd verborgen. Dat leidde er toe dat hij steeds depressiever werd. Ook gingen zijn prestaties op school achteruit, zodat hij moest overstappen naar de HAVO. Toen hij 16 was had hij na een avondje stappen thuis zijn coming out. Daarna brak de ?hel? los. ?Mijn vader heeft sinds die dag niet meer met me gesproken, m?n moeder probeerde me om te praten. Ze dacht dat ik geestelijk ziek was en zag mijn homoseksualiteit als een gevolg van mijn depressiviteit in plaats van andersom.? Ze stuurde Tim naar de dominee en daarna naar de psychiater. Tim werkte mee, tegen beter weten in, ‘uit een soort schuldgevoel’.

Toen hij zijn HAVO-diploma had gehaald vluchtte hij naar Amsterdam. ?Amsterdam was voor mij de beloofde stad. Daar kon ik mezelf zijn en mensen met een vergelijkbare achtergrond en interesses ontmoeten.? Na twee dagen stond hij al op de stoep bij het COC en na een maand woonde hij samen met een man van 50 in de Concertgebouwbuurt. “Hij gaf me de ruimte om te zijn wie ik was, hij pronkte met me en had me na 2 dagen al meer complimenten gemaakt dan ik ooit van mijn ouders had gehad.”
Zijn vriend onderhield hem, terwijl Tim het huishouden deed. ?Ik wist niet wat ik wilde studeren. Begon steeds aan wat, maar maakte het nooit af. Misschien was het scheve relatie, en ongetwijfeld zal ik onbewust een vaderfiguur hebben gezocht, maar ik voelde me wel heel veilig. Die veiligheid had ik nodig om uit te vinden wie ik was.?

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Homo’s openlijk in leger VS?

Spotprent over het beleid (Foto: Flickr/Mike Licht, NotionsCapital.com)

Bijzonder moment gisteren in de Amerikaanse Senaat: tijdens een hoorzitting spraken zowel Defensieminister Gates als de hoogste Amerikaanse militair admiraal Mullen zich uit tegen de Don’t Ask, Don’t Tell policy, die homo’s toestaat in het leger te dienen als ze maar hun mond houden over hun seksuele geaardheid. Dit beleid is van kracht sinds 1993, toen Clinton afwilde van het totaalverbod op homo’s in het leger. Hij kreeg het niet voor elkaar dat homo’s open mochten zijn over hun seksuele voorkeur, maar er mocht in ieder geval niet meer door superieuren naar gevraagd worden of onderzoek worden gedaan naar vermeende seksuele activiteiten. Tijdens zijn verkiezingscampagne was Clinton voorstander geweest van een beleid waarin homo’s voor hun geaardheid mochten uitkomen, dus voor veel progressieven was dit compromis nogal onverteerbaar.

Een belangrijk punt in het debat destijds was het standpunt van het leger zelf. Militairen waren in hoge mate geen voorstander van openlijke homo’s in het leger omdat ze dachten dat dat de cohesie van eenheden zou ondermijnen, ondanks diverse onderzoeken die dat effect niet konden vinden. Langzaam maar zeker is het standpunt van militairen veranderd. Diverse hoge militairen spraken zich na hun pensionering uit tegen het beleid en ook ‘gewone’ militairen zijn in steeds toenemende mate (.pdf) voorstander van openheid op dit front.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ANWB-enquête is een quiz

ANWB-leden bordje (Foto: Flickr/FaceMePLS)

Opinie-wetenschapper en WRR-lid Will Tiemeijer stelt gisterenochtend in de NRC-next en op Radio1 (vanaf 7u10) dat de ANWB-enquête slecht is opgezet. Zijn kritiek richt zich op drie punten: hij trekt vooral mensen met een extreme mening, de vragen zijn moeilijk en soms onduidelijk. Neem nu bijvoorbeeld deze vraag:

Het OV is geen alternatief in de spits omdat het nu overvol zit.

Volgens Tiemeijer zegt het antwoord op deze vraag meer over wat mensen denken over het OV, dan over de wenselijkheid van het rekeningrijden. Hij zegt zelf altijd genoeg ruimte in de trein te hebben. Prima, maar dan reist hij zeker niet op mijn traject. En hier draait het wel om: de enquête is vooral een peiling over de perceptie van mensen over de mobiliteit en in zekere zin test het daarmee ook hoe rationeel mensen tegen het vraagstuk aankijken. Op de radio werd de volgende vraag te moeilijk genoemd:

Het is oneerlijk dat mensen die veel rijden, bij voorbeeld voor hun werk, het voordeel verliezen wat ze nu van een vaste belasting hebben.


Als dat te moeilijk is, dan kun je je afvragen of de respondenten überhaupt wel bevoegd zijn om hun mening over dit onderwerp te geven omdat dit nu juist het hart van de zaak raakt. De ANWB zou bij deze vraag de keuzemogelijkheid ‘ik snap de vraag niet’ moeten aanbieden, en als iemand die aanklikt de volgende reactie geven: ‘Bedankt voor uw mening, maar hij doet niet ter zake.’ Tiemeijer noemt de vragenlijst een kruising tussen een beleidsnota en een enquête omdat er veel uitleg tussen de vragen zit. Maar dat lijkt me juist een goede zaak: mensen worden gedwongen om zich in de zaak te verdiepen en over deel-[i]issues[/i] hun mening te geven. Wie dat niet kan, of alleen maar ‘voor!’ of ’tegen!’ wil roepen, verdient het ook niet om naar zijn mening gevraagd te worden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarom Wilders vrijgesproken moet worden

GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Jos van Dijk, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.

Geert Wilders (Foto: Wikimedia Commons/Groep Wilders)

Wilders wint zijn proces hoe dan ook, of hij nu veroordeeld wordt of vrijgesproken. Hij heeft een nieuw forum om zijn punten te maken. En een nieuwe kans om zich als dappere strijder tegen de gevestigde machten te profileren. Los van dit gegeven lijkt mij vrijspraak dan nog het beste wat er uit te halen is. Niet zozeer voor Wilders, maar wel voor de vrijheid van meningsuiting en de democratie.

Juridisch gesproken zitten er vele haken en ogen aan de vervolging van Wilders. De uitvoerige en volgens sommigen zeer tendentieuze verantwoording van het Amsterdamse Gerechtshof waarmee het proces, na de aanvankelijke seponering door het OM, toch weer is opgevat is door velen bekritiseerd. Na de uitspraak van de Hoge Raad over de poster ‘Stop het islamgezwel’ wordt een veroordeling wegens het beledigen van de islamitische bevolkingsgroep een stuk lastiger. De omstreden uitspraken van Wilders gaan toch voornamelijk over de gevaren van de islamitische ideologie. En ideeën aanvallen kan moeilijk verboden worden. Over de woorden die daarbij gebruikt worden kun je twisten, maar met het oog op de vrijheid van het politieke debat zal de grens niet snel bereikt worden. En een veroordeling op formuleringen laadt al gauw de schijn op zich van een veroordeling van ideeën. Dat geldt naar mijn mening ook voor de meest omstreden uitspraak, de vergelijking van de Koran met Mein Kampf. Een zeer provocerende uitspraak, die zoals alles wat met WOII te maken heeft, voor veel Nederlanders te ver gaat. Maar het zou toch van eurocentrisme getuigen als juist déze uitspraak wordt aangegrepen voor een veroordeling wegens belediging van een bevolkingsgroep die aanzienlijk minder banden heeft met dat verleden.

Wilders zou veroordeeld kunnen worden wegens uitspraken waarin hij opzettelijk aanzet tot haat of geweld tegen een bevolkingsgroep. Maar alle uitspraken die door de aanklagers zijn verzameld leveren daarvan nog niet een onomstotelijk bewijs. Een redenering is dat het systematisch zwart maken van islamieten leidt tot uitsluiting van een bevolkingsgroep uit de samenleving met mogelijk gebruik van geweld. Daar zouden de aanklagers een punt hebben. Maar ik zie het OM dat punt nog niet maken.

Vorige Volgende