Quote van de Dag: Laatste column van Frank Rich

[qvdd] By the time I reached high school, Vietnam was heating up. I began tracking the columnists’ pronouncements with some ardor. This was, of course, in the day when everyone read the papers, when pundits had yet to start bloviating on television, and when it was widely believed, especially in Washington, that the wise men of the press held enormous sway over national events, from the making of presidents to the waging of wars both hot and cold. Frank Rich, columnist van de NYT neemt afscheid van zijn column. Hij brengt in zijn laatste column de goede oude tijd in herinnering dat televisie nog niet zo belangrijk was en toen Presidenten nog werden afgezet als zij logen en de kranten nog invloed hadden. Tegenwoordig hoeft een President die liegt niet meer af te treden - tenzij hij een Democraat is – en zijn de media vooral dienstbaar aan de macht. De wijze mannen van de pers zijn tegenwoordig wijze mannen en vrouwen op radio en televisie die het normaal vinden om serieus te discussiëren over de vraag of de President wel in de Verenigde Staten is geboren. Dat zou in Rich's jeugd ondenkbaar zijn geweest.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opeens weet je het, je wordt piraat

?The use of drugs such as cannabis and the drinking of alcohol, sex and other obnoxious misconduct are now becoming common within the pirates, causing social problems. That is what is worrying us, a lot more than the risk they pose to the foreign ships and crew.?

De imam van een moskee in Galkacyo, een stad in Somalië, trekt aan de alarmbel. De piraterij in de wateren rond Somalië veroorzaakt legio sociale problemen in dat land. Succesvolle piraten zijn zo rijk dat wisselgeld ze niets interesseert en romantiek achterwege blijft; ze kopen gewoon een vrouw.

De hoge bedragen die de piraten als losgeld ontvangen in ruil voor vrijlating van de gekaapte schepen, creëren een gescheiden samenleving. Piraten kunnen nagenoeg alles kopen en drijven met hun overvloed aan geld de prijs van (luxe-)goederen omhoog. ‘Gewone’ Somaliërs delen nauwelijks mee in de weelde en hebben als excuus voor hun armoede: ?We are not pirates.?

Zelfs kredietverlening is geen probleem. Als een piraat geen geld heeft, maar wel losgeld verwacht van een lopende kaping, dan kan hij de uitgaven op krediet doen. Los het maar af als je het geld binnen hebt.

Om hoeveel geld gaat het daadwerkelijk? Een expert van de Londense denktank Chatham House schat dat het gaat om meer dan 100 miljoen dollar in de laatste twee jaar. Afgelopen jaar is het gemiddelde bedrag dat aan losgeld wordt betaalt over de kop gegaan. Van één naar twee miljoen dollar gemiddeld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zo ziet de wereld Van Rompuy

Herman Van Rompuy

Na het nieuws van gisteravond stroomden de reacties op de verkiezing van Van Rompuy snel binnen. In Engeland is de BBC ervan overtuigd dat Barones Ashton haar nieuwe baan te danken heeft aan de afwijzing van Tony Blair. De zender waarschuwt echter dat zowel zij als Van Rompuy nauwelijks ervaring hebben op buitenlands gebied. De Times had blijkbaar nog hoop dat Blair uiteindelijk als eerste president van Europa zou mogen komen opdraven en lijkt het als een lichte vernedering voor de Labourregering van Gordon Blair te beschouwen dat de voorkeur uitging naar de Belg.

Aan de overzijde van de oceaan is men nog minder enthousiast. CNN klaagt over het ondemocratische proces dat tot de verkiezing van Van Rompuy heeft geleid en citeert een Indiase ambtsbekleder die weinig over de kersverse president te spreken is. Volgens de New York Times is zijn benoeming tekenend voor de problemen waarmee Europa worstelt en zal het de Unie ervan weerhouden om een krachtigere plaats in de wereld in te nemen. De Wall Street Journal deelt deze mening en benadrukt nog eens hoe onbekend ook Ashton is. Desalniettemin noemt de krant de keuze voor Van Rompuy een bescheiden overwinning voor Europese federalisten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De VS hoeven niet op medelijden te rekenen

Liberals moeten zich vaak verontschuldigen (Foto: Flickr/ihorner)

Linkse Amerikanen, de zogenaamde ‘liberals’, kunnen erg onvoorspelbaar zijn. Een groot deel van de tijd zijn ze kritisch over hun eigen regering en samenleving, vaak zelfs nog kritischer dan linkse Europeanen, en dan vertonen ze plotseling toch weer nationalistische reflexen. Dit deed zich duidelijk voor rondom het uitbreken van de oorlog in Irak, vier-en-een-half jaar geleden.

Een ander voorbeeld is deze week Roger Cohen, een columnist van de New York Times. Hij betoogt dat de rest van de wereld de plicht heeft om financieel bij te springen bij de oplossing van de financiële crisis in de Verenigde Staten. Hij verwijst terug naar de rol die de Verenigde Staten, als lid van het IMF, vroeger heeft gespeeld bij het oplossen van financiële crises in andere landen. Nu Amerika in een financiële crisis is geraakt nemen de leiders van andere landen hun verantwoordelijkheid niet, en vertonen een stuitende mate van onverschilligheid.

Maar Cohen heeft ongelijk. Het is niet de verantwoordelijkheid van buitenlandse regeringen en centrale banken om bij te springen en het Amerikaanse herstel te financieren. Amerika wordt al jaren gesubsidieerd door het buitenland. Buitenlandse banken kopen grote hoeveelheden Amerikaanse dollars op als reserve-munteenheid, hetgeen zorgt voor een overwaardering van de dollar, en de Amerikanen dus rijker maakt. Bovendien compenseren met name de Chinezen al jaren het Amerikaanse handelstekort door Amerikaanse obligaties op te kopen die feitelijk van buitengewoon dubieuze waarde zijn.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Hans Keilson

[qvdd]

Rarely have such harrowing narratives been related with such wry, off-kilter humor, and in so quiet a whisper. Read these books and join me in adding him to the list, which each of us must compose on our own, of the world?s very greatest writers.

Op de voorpagina van de boekenbijlage van de New York Times wordt verkondigd dat de Nederlands-Duitse schrijver Hans Keilson, die in zijn beide vaderlanden niet meer veel gelezen wordt, een van de grootste schrijvers in de wereldliteratuur is.

Quote du jour | Jaws MMVIII

“If you want to know where we are right now, rent the movie “Jaws”. We’re at that moment when Roy Scheider first sets eyes on the Great White Shark and comes back and says to the skipper, with eyes wide with fear: ‘You’re gonna need a bigger boat’.”

Thomas L. Friedman, befaamd collumnist en grossier in Pullitzer prijzen, luidt in de NYT van zondag op geheel eigen wijze de noodklok over de financiële crisis.
Barack Obama krijgt als aanstaand president een dossier voor zijn kiezen, dat volgens Friedman geen andere presidentiële starter ooit heeft aangetroffen op zijn bureau in de Oval Office: ‘We’re in the midst of a terrible economic meltdown, the current administration has lost all credibility, the House of Representatives is full of knuckle-dragging Neanderthals, and the public is being whipsawed between free-market fundamentalists preaching the virtues of just letting the market rip and left-wingers who think we can punish Wall Street while protecting Main Street’.
Barack Obama kan niet wachten tot 20 januari met het aanpakken van de gigantische problemen. Hij moet, aldus Friedman, als een gek aan de gang gaan met het stimuleren van de economie, waar het maar kan. Friedman tekent daarbij – terecht – aan dat de al uitgeputte schatkist dergelijke miljardenverslindende ingrepen nog even wel moet kunnen financieren. Dat wordt nóg meer schrapen en nóg meer geld bijdrukken. Barack Obama heeft zich alvast met een leger top-economen omringd en de wereld mag hopen dat die spoedig met een deugdelijk reddingsplan op de proppen komen.

Quote du Jour – Te Voet

“COMES over one an absolute necessity to move. And what is more, to move in some particular direction. A double necessity then: to get on the move, and to know whither”.

Henry Skukman voert D. H. Lawrence op om in de reisssectie van de New York Times zijn eigenlijke liefde voor het wandelen bloot te leggen. Waar de krant normaalgesproken de lezer meevoert op kosmopolite reizen rondom de aarde, vraagt het de lezer nu slechts de achterdeur uit te stappen. Uw mooiste voetreis verklapt u aan de NYtimes, of laat u hier achter in de comments.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige