Geen bal op tv | Rectificatie

Goed. Laten we het goede voorbeeld volgen van Neutrale Kijkers en eens beginnen met een rectificatie. In mijn vorige stukje schreef ik dat Peter Buurman en Jordi Yamali (of was het Yordi Jamali?) meerdere keren terugkwamen op de uitspraak van Jerry Mina, Colombiaanse sterverdediger. Diverse schrandere lezers (één op Twitter en één in de reactieruimtes van ons gewaardeerde blog) wezen mij erop dat Jerry Mina helemaal geen Jerry Mina heet, maar Yerry Mina. Dat blijkt inderdaad zo te zien. Er waren mensen die meenden dat ik het bewust had gedaan, maar dat is geenszins het geval.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Neutrale Kijkers

COLUMN - Het lijkt er verdacht veel op dat dit het leukste WK is dat ik in mijn leven heb meegemaakt. Niet dat ik nu zo ontzettend geniet van alle wedstrijden. Ik heb ze ook bij lange na niet allemaal gezien. Maar het grote verschil met alle andere WK’s, is dat ik nu elke ochtend begin met de podcast Neutrale Kijkers van Peter Buurman en Yordi Yamali. Die laatste kende ik nog niet, de eerste wel. Heeft nog een blauwe maandag een column gehad hier.

Voetbal, als ik het mij goed herinner, is ooit door iemand omschreven als de belangrijkste bijzaak ter wereld. Peter Buurman en Yordi Yamali hebben een manier gevonden om die bijzaak in te kapselen in nog veel meer bijzaken. Een bijzaak, gewikkeld in onbenulligheden, verpakt in banaliteiten, om de beroemde Engelse midmid Winston Churchill maar eens te parafraseren. En daarmee hebben ze op een of andere manier de essentie van een WK te pakken. En van het leven, dat immers voor het overgrote merendeel uit bijzaken bestaat.

Na een korte intro van Peter Buurman, begint elke uitzending met een beschrijving van de dag. Meestal heeft Peter niet veel meer gedaan dan op zijn nieuwe bank hangen. En is Yordi met zijn verhuizing bezig geweest. Sinds een paar dagen heeft hij de sleutels. In de anderhalve week ervoor heeft hij ons op de hoogte gehouden van de betaling aan de notaris, de ontdekking van asbest en de even hartverscheurende als passief-agressieve laatste ronde door het huis die de oude bewoners met hem maakten. 

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.