Burgemeestersreferendum Utrecht nu al fiasco

Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een stuk van Tess. Zij heeft sinds kort ook haar eigen weblog.

Vanaf grote billboards langs de snelweg laat een beertje met droeve kraaloogjes ons weten dat het strijdt tegen kinderkanker. Heb je mazzel dat je op weg naar het AMC voor het rode stoplicht komt te staan, kun je zijn boodschap lezen en is er voldoende tijd om het diep tot je door te laten dringen. Het stoplicht stond wel erg lang op rood, die keer dat ik er voor stond. Het was lang genoeg om te zien dat het niet goed gaat met de kleine knuffel.

Het lijkt wel alsof de beer op het reclamebord kanker heeft, getuige de plukjes haar op z’n verder kale bolletje. Elk mens begrijpt inmiddels wel dat, als er plukjes haar in het spel zijn, de eigenaar ervan kanker heeft. Een golf van mededogen gaat door je heen en tegelijkertijd hoop je stiekem dat dit lot jou nooit zal treffen. Je wendt je blik eerbiedig af en je geeft gul, om mee te helpen aan het uitroeien van deze ziekte, die jaarlijks vele, vele dierbaren uit ons midden rukt. Geld geven voor dit goede doel is nobel. Niemand wil ziek zijn en iedereen wil helpen aan het tot stand brengen van een gezondere wereld. Ook ik.

Waren we net een beetje bekomen van de berichtgeving over verontrustend hoge hoeveelheden gifstoffen in (kinder-)kleding, matrassen en speelgoed uit China, worden we nu opnieuw wakker geschud uit onze consumentendroom door de KiKa beer? Het kleine beertje dat voor het luttele bedrag van zes euro en vijfennegentig cent besteld kan worden, waarbij nog eens de helft van dat bedrag bestemd is voor onderzoek naar kinderkanker, wordt door een bedrijf in Ridderkerk geïmporteerd uit het Verre Oosten. Hoe anders is het mogelijk dat de beer voor zo weinig geld wordt verkocht?