QdJ – Eilandjes leven niet onder de mensen

Een eiland voor de kust zoals voorgesteld door de Tweede Kamer, dat komt er bij de Haagse burgemeester Wim Deetman niet in: "Daar ben ik dus mordicus op tegen. En ik ben er zeker van dat de Haagse bevolking dat ook is. En datzelfde geldt voor die van de andere plaatsen aan de Noordzeekust. De Tweede Kamer geeft hier een schrijnend voorbeeld van gebrek aan gevoel wat er onder de mensen leeft. Dít is nou zo'n zaak waardoor de afstand tussen de politiek en de burgers wordt vergroot. Als zo'n eiland nou nog van levensbelang was, maar voor de veiligheid tegen het water is het helemaal niet nodig. En voor woningbouw evenmin. Daar zijn andere plannen voor. Dus dan moeten politici zoiets niet roepen." (De telegraaf, 28 november)

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zeewierplantages op de Noordzee

Een zeewierplantage van 500 duizend hectare zou in 2020 voldoende biomassa kunnen opleveren voor tien procent van onze energiebehoefte. Dit stelde dr. Willem Brandenburg, onderzoeker bij Imares en Plant Research International van Wageningen UR, op het symposium over aquacultuur bij Van Hall Larenstein in Leeuwarden (bron). Energie van eigen bodem: geen overbodige luxe gezien de sombere voorspellingen van het IEA en de onzekere toestanden met leveranciers in het Midden-Oosten en Rusland. Bovendien gaat hier om oppervlak dat in zee ligt. 500 duizend hectare op zee komt overeen met 80% van het Nederlandse akkerbouwareaal. Land dat dus nog steeds kan worden ingezet voor de productie van voedsel en dat is ook niet onbelangrijk gezien de stijgende voedselprijzen. Het zeewier zou gekweekt kunnen worden aan kabels tussen windmolens en vormt gelijk een kraamkamer voor jonge vis. Omdat zeewier voor 85 tot 90% uit water bestaat dient het bij voorkeur nog op zee ontwatert te worden om de transportkosten te beperken. Zeewieren hebben een hoog gehalte aan polysacchariden (60%) en een zeer laag ligninegehalte zodat ze zeer geschikt zijn voor vergisting (tot methaan) of fermentatie (tot ethanol) (zie: Groenboek Energietransitie). Het zoutgehalte vormt echter nog wel een probleem met name bij de verbranding in de oven van een elektriciteitscentrale levert dit veel slakken en aanslag op. Maar het zout zou eventueel kunnen worden verwijderd door het wier eerst te roosteren (torrefactie). Zeewierplantages in de Noordzee misschien wel een veel beter idee dan de Eilanden van Joop Atsma?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

In 2030 zee vrij van koraal

Koraal uit Grootmoeders tijd Onlangs mocht ex-kraker, ex-marxist en huidig autonoom weervoorspeller Piers Corbyn naar aanleiding van de aankondiging van een Superstorm op de Nederlandse televisie en passant nog even melden dat CO2 totaal geen invloed heeft op het klimaat. Soit, dat is vrijheid van meningsuiting. Maar waar CO2 wél degelijk invloed op heeft is de verzuring van de oceanen en daarmee bedreigt het de koraalriffen in hun voortbestaan.
CO2 + H2O → H2CO3 → H + HCO3 → 2H + CO3 is een simplificatie van werkelijkheid (zo bleek al eerder op Sargasso) maar deze formule bevat wel de essentie van het probleem. Door een stijging van CO2 in de atmosfeer nemen de oceanen meer CO2 op waardoor er koolzuur wordt geproduceerd. In zeewater met een lagere pH zullen kalkhoudende organismen zoals koralen slechter groeien of zelfs afsterven. Australische onderzoekers laten deze week weten dat als de CO2 in de atmosfeer boven de 500 deeltjes per miljoen stijgt (ppm, parts per million), blijven er in de oceanen niet genoeg koolstofionen over om de koraalriffen te doen groeien (IPS). Afgelopen woensdag melde het IEA dat het niveau van 500 ppm in 2030 bereikt zal zijn. De kleinzoon van Jacques Cousteau gaat dus nog het koraalloze tijdperk meemaken, geen wonder dat hij zich inzet voor de bouw van windmolens, ook al staan ze in zee…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende