Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Huisarrest Suu Kyi verlengd – China bedankt!
“Verbijsterd” is minister Maxime Verhagen over de veroordeling van Aung San Suu Kyi. De Birmaanse vrijheidsstrijdster kreeg vandaag drie jaar huisarrest van een poppekastrechtbank omdat een gestoorde Amerikaan naar haar huis zwom.
Verhagen pleit nu voor aanvullende en gerichte sancties tegen het militaire regime. Maar of dat gaat helpen is de vraag. Birma zucht al een decennium onder een boycot van westerse landen, maar die wordt voortdurend ondermijnd door de grootste handelspartner van generaal Than Shwe, China. Peking investeert enorm in Birma. In het grotendeels vervallen Rangoon worden hotels en kantoren opgetrokken door Chinese bedrijven en China is bijna de enige afnemer van exportproducten.
Voor zover die er nog zijn. Vergeleken met buurlanden India en Thailand is Birma enorm achtergebleven. Auto’s rijden er nauwelijks en zelfs in Rangoon is elektriciteit een artikel voor de rijken. De effecten van de boycot is duidelijk: er is een tekort aan medicijnen, voedingsmiddelen en eigenlijk alles dat geimporteerd moet worden. Behalve aan Chinezen dan. Om succesvol te boycotten, moet China dus wel meedoen. Maar we weten allemaal dat die hoop ijdel is.
Het is daarom de vraag of een boycot wel een oplossing is. De boycot houdt de bevolking hongerig en mak, terwijl de weerstand tegen het regime groot is. Is de bevolking van Birma niet veel meer gebaat bij westerse investeringen, zodat er een middenklasse kan ontstaan?
Of kiezen we voor de Irak-route? Een paar kannoneerboten de Irrawaddy op en een paar welgemikte bommen op de villa’s en paleizen van de junta?
Ondertussen in Sri Lanka en Myanmar
Terwijl alle ogen afgelopen zondag gericht waren op de beginnende volksopstand in Iran, bracht de Sri Lankaanse president Mahindra Rajapakse een bezoek aan zijn collega in Myanmar. Die vond het machtig interessant hoe ze daar op het eiland in de oceaan met grof geweld een eind hadden gemaakt aan de Tamil opstand. Myanmar heeft namelijk ook last van rebellen. Enkele Burmezen zullen naar Sri Lanka afreizen om daar de kneepjes van het vak te leren.
Allicht valt er ook in omgekeerde richting aan knowledge transfer te doen, want Myanmars grootste probleem wordt niet gevormd door gewelddadige terroristen, maar door een dame die al in de gevangenis zit, haar aanhang en buitenlandse mogendheden die om vrijheid zeuren. Morgen is de eerstvolgende zitting in het proces tegen Aung San Suu Kyi.
Waar het Sri Lanka betreft concentreert de internationale gemeenschap zich momenteel op het lot van de 300.000 mensen die in de laatste fase van de strijd tegen de Tamil Tijgers ontheemd raakten. Het geeft de regering Rajapakse de tijd om onwelgevallige stemmen het zwijgen op te leggen en de vrije pers de nek om te draaien. De Birmezen zullen hem vertellen dat een boegbeeld in de gevangenis enerzijds vervelend is, maar dat als alle internationale attentie zich op haar richt, je verder vrij ongestoord haar medestanders uit de weg kunt ruimen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De botheid van sancties als politiek instrument
Voor de zesde keer proberen Amerikaanse parlementariërs een einde te maken aan het reisverbod naar Cuba. Deze keer maakt het voorstel echter een kans wet te worden. Landbouwproducten mogen al verhandeld worden met Cuba, maar de regels moeten veel losser, vinden de betrokken staten.
Obama’s campagnebelofte dat hij bereid is met iedereen in gesprek te gaan, begint zich af te tekenen in het buitenlandse beleid. Hillary Clinton, momenteel op reis door Azië, hintte dat een einde aan economische sancties tegen Myanmar tot de opties behoort. Het land met de onverschillige junta heeft niet bewogen onder strenge maatregelen waar de huidige vice-president Joe Biden ooit de architect van was.
Zimbabwe zal nog even moeten wachten op de opheffing van sancties, al is niet duidelijk in hoeverre die een rol gespeeld hebben bij de vorming van de zojuist aangetreden eenheidsregering. De Syriërs hebben goede hoop dat Obama ook hun land van het sanctielijstje haalt. Sudan trekt zich nergens wat van aan.
De vraag is wat een ander Amerikaanse beleid betekent voor de (economische) sanctie als instrument in de internationale politiek. Toen westerse landen de wereldhandel domineerden was een verenigd front een effectieve methode om een regime onder druk te zetten, maar nu de rol van minder scrupuleuze landen als China is toegenomen, hoeft in elk geval de heersende elite in dictaturen weinig hinder ervan te ondervinden. Misdadige regimes die niks geven om hun bevolking of internationale aanzien, zijn met steeds strengere sancties niet langer te treffen.
Burma gaat over op democratie
Aung San Suu Kyi komt over zes maanden vrij. Normaal gesproken is zo’n toezegging van de Birmese generaals geen cent waard, maar dat ze naar buiten komt na een ASEAN-conferentie is wel bijzonder. ASEAN is namelijk een tandeloze club die doorgaans helemaal niks naar buiten brengt waar ook maar iemand aanstoot aan kan nemen. Kennelijk heeft er iemand met de vuist op tafel geslagen.
Na de monnikenopstand van vorig jaar en de natuurramp eerder dit jaar, was bij sommige landen in de regio het geduld al op. Dat werd netjes verpakt in een statement dat ieder voor gezichtsverlies behoedde. Het zal dan ook geen toeval zijn dat de Singaporese minister van buitenlandse zaken het nieuws naar buiten bracht. George Yeo zei vorig jaar al vrij duidelijk wat hij vond. Singapore is klein maar welvarend en heeft de beste ziekenhuizen van de regio, die ook door de oude generaals gefrequenteerd worden.
Yeo heeft niet alleen de vrijlating van Suu Kyi losgepeuterd bij de Burmese junta maar ook de ondertekening van het ASEAN-charter waarin landen zich committeren aan democratie en mensenrechten (op zuidoost-aziatisch niveau, dat spreekt). Het kan nog steeds een dode mus zijn, maar nu terugkrabbelen betekent ASEAN gezichtsverlies bezorgen. Daar maak je in de regio zeker geen vrienden mee.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Clicktoon – Myanmar cyclone solution
[object:flash:http://www.geencommentaar.nl/media/myanmar.swf width:450 height:300]
Ingrijpen in Birma?
Birma (Myanmar genoemd door de zittende junta) is getroffen door de cycloon Nargis. Daarbij zijn zeker 50.000 mensen omgekomen. Maar de junta staat slechts mondjesmaat hulpverlening toe en misbruikt een deel daarvan voor haar eigen propaganda.
Hierdoor dreigt een ramp van ongekende omvang waarin mogelijk tot 1,5 miljoen mensen zouden kunnen omkomen.
Aangezien het er op lijkt dat deze potentiële catastrofe direct gekoppeld is aan de hardnekkigheid van de zittende junta, kan je de vraag neerleggen of het verwijderen door de internationale gemeenschap van die junta moreel gewenst is.
Deze vraag leggen we, gegeven eerdere discussies over bijvoorbeeld de oorlog in Irak, aan u voor (dank TRS)
Motivatie van uw antwoord stellen we natuurlijk zeer op prijs.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.