Kunst op Zondag | Een cartooneske wereld

Als de wereld te absurd voor woorden begint te worden, dan is dat het best te vatten in een cartoon. De Amerikaanse illustrator en filmmaker Steve Cutts is daar ijzersterk in. Ook treffend zijn Cutts’ animatiefilms. De wereld van vandaag samengevat in ‘A Brief Disagreement’. https://www.youtube.com/watch?v=9x7FGbW3IVc Techno-artiest Moby heeft blijkbaar dezelfde cynische kijk op de wereld als Steve Cutts. Niet toevallig dan dat Cutts de animatiefilm maakte bij Moby’s  song ‘In this ciold place’. https://www.youtube.com/watch?v=vmi-MtP969M Nog een cynisch kunststukje van Moby. In 2016 ‘relativeerde’ hij de betekenis van Trump die toen opstoomde naar zijn eerste presidentschap. https://www.youtube.com/watch?v=PUvmD01NFY0 Een kort meningsverschil met wortels diep in de geschiedenis, een kleine mislukkeling die nu de wereld denkt te veroveren, allemaal scherper getekend dan in het deepfake We are the world-filmpje. Daarin verheffen alle narcistische, reactionaire, dictatoriale wereldleiders hun stem. Maar wat de f” "k doet Zelensky trouwens in dat filmpje (op 1 min. 42")?

Door: Foto: Martin Sotirov (cc)

Closing Time | Why does my heart feel so bad?

, door

Aan het eind van de dienst, toen de aula leegliep, klonk er hard ‘why does my heart feel so bad’ van Moby door de ruimte, hard, dwingend en aanstekelijk. Het zoog je op, why does my soul feel so bad’ dat was wat je voelde, nu, hier, keihard. Balsem voor je ziel, dit was wat je nu nodig had, rechtstreeks, geen afweer, dat het doordrong. De pulserende beat, dat dwingende ritme, die toetsen, eerst zoekend en aarzelend, dan trefzeker, die zang,  die tekst, zo raak. En het waren alleen maar vragen, twee vragen, steeds repeterend, onontkoombaar, waarom, waarom. En iedereen hier wist het antwoord. Daarom, daarom. Een dancenummer op een uitvaartdienst. Je had er zelf nooit over nagedacht. Een ander wel. Die had de toepasselijk ervan gezien, net op tijd ook. Je liep naar de garderobe en zocht je jas. Moby knalde maar door met zijn eeuwig dolende vragen. why does my heart feel so bad, why does my soul feel so bad’ Je liet de deur achter je dicht vallen. Je stond buiten in de grauwe schemer. Je was alleen en het was stil. Doodstil.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.