Geachte heer Holleeder,
Nu de terrorwinter des doods definitief lijkt ingetreden, moest ik opeens aan u denken. Ik kreeg een soort Home Alone (Lost in New York)-achtig beeld waarbij u á la Kevin McAllister doelloos door het besneeuwde park dwaalt. Stuurloos en alleen, opgejaagd door de boeven. Met dat treurige muziekje op de achtergrond.
Hoe langer ik er over nadacht, hoe meer ik besefte dat de vergelijking zo gek nog niet is. Na even door Central Park gedwaald te hebben, ontdekt Kevin namelijk dat hij de creditcard van zijn vader bij zich heeft, en dat hij bovendien kan schuilen in het leegstaande huis van zijn oom. Zo zal het bij u ook ongeveer gegaan zijn toen u vrij kwam. Hooguit met het verschil dat u niet heel lang door Amsterdam heeft gedwaald voordat u een plan had, dat u niet uw vaders maar Freddy Heinekens geld heeft en dat uw huis gewoon gemeubileerd is.
U bent een fascinerend figuur. On-Nederlands. U bent de Maffioso in een land vol kruimeldieven. Het type gangster zoals we die kennen – daar gaan we weer – uit films over de drooglegging in Amerika in de jaren twintig. Zo’n Al Capone-achtig type met een hoed, een lange regenjas en een tommy gun. U heeft in de moderne versie natuurlijk de hoed en jas ingewisseld voor een zonnebril en een Vespa, maar die tommy gun zou nog steeds goed kunnen.