Paus: Vrede in Midden-Oosten in ruil voor Constantinopel

Paus Benedictus XVI wil zijn steun aan de joodse staat Israel intrekken in ruil teruggave van Constantinopel - het huidige Istanbul - aan de christenen. De paus zou hier afgelopen weken over hebben onderhandeld met de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad. De twee leiders spraken eerder af om tot vergaande samenwerking te komen in de wereldwijde 'war on atheism'. De uitruil van Jeruzalem tegen Istanbul zou de eerste stap zijn om te komen tot een nieuwe religieuze wereldorde. Turkije is woedend. De aankondiging van de paus om vanaf nu met islamieten samen te gaan werken in plaats van met joden komt op een gevoelig moment. De Iraanse president legt op dit moment een omstreden staatbezoek af in Libanon. In een poging Palestijnse-Iraanse folkore nader bij elkaar te brengen, zal Ahmadinejad vandaag aan de grens met Israel aanwezig zijn bij het ritueel stenigen van joodse vrouwen. Hezbollah, de Regionale Islamitische Natuurorganisatie tot Behoud van Zeldzame Vlinders en Duurzaam Zoetwaterbeheer, bereidt zich voor op een eventuele geweldadige reactie van Israel. Turkije, de huidige machthebber in de omstreden bezette gebieden rond de Bosporus

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | The Lamb Chop Boom

, door

Forget gold and oil. Investors looking to beat the recession in the next decade might want to consider hitting the open range and starting a sheep farm (ForeignPolicy)

Foreign Policy publiceert de tien gemiste verhalen van 2010. Naast Afrika dat ‘nucleair gaat’ (plannen voor kerncentrales in meer dan zeven Afrikaanse landen), ‘stamcel toerisme’ naar China en Thailand en het nieuws dat Brazilië onverwachts ‘80% van haar ontbossing voorkwam’ maakt het tijdschrift melding van de Lamb Chop Boom van 2010. Voor het eerst in de geschiedenis is namelijk de prijs van een schaap boven de 100 dollar gestegen. Een sterk toenemende vraag naar lamsvlees in de rijke landen van het Midden-Oosten gecombineerd met een fors gedaalde productie in de VS en Groot-Brittannië maakt dat Australische en Nieuw-Zeelandse boeren nu goede zaken doen. Met deze grote toename in de consumptie van schapenvlees voorziet de Wereldvoedselorganisatie FAO een jaarlijks tekort van 300.000 ton voor de komende vijf jaar. Global sheep shortage is niet alleen een tongbreker maar ook een serieuze economische uitdaging met een potentieel dramatische ecologische impact. In China wordt de productie van deze wollige herkauwers al opgevoerd, maar het duurt een paar jaar voordat de capaciteit op peil is en met de onverzadigbare consumptie van de mens is het nog maar de vraag of het ooit genoeg is? Tot die tijd, voor de wolven in schaapskleren onder u: vergeet goud en olie maar investeer in schaap!

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Koerdische grondwet goed voor Irak

, door

kurdistan

De Iraakse en Amerikaanse autoriteiten in Bagdad maken zich zorgen nu het zelfstandige Koerdische parlement in het noorden van het land een nieuwe grondwet heeft goedgekeurd welke binnenkort in een referendum aan de bevolking zal worden voorgelegd. Erin eist het parlement grondgebied op alsmede de olie en gas eronder. In de hoofdstad en ter plaatse is bepaald niet iedereen het hier mee eens.

De territoriale kwestie zou aanvankelijk binnen gesloten onderhandelingen tussen de federale overheid en de Koerdische autoriteiten worden beslecht onder toeziend oog van zowel de Verenigde Naties als de Verenigde Staten. Dat het Koerdische parlement stug heeft doorgezet kan als boodschap aan de Iraakse en Amerikaanse overheden worden opgevat: de Koerden zijn niet bereid tot concessies en zullen niets minder dan autonomie accepteren.

De Amerikanen reageerden bij monde van Vicepresident Biden verontrust. Hij noemde de zet van de Koerden “niet bevorderlijk.” De Iraakse premier Maliki heeft al helemaal geen goed woord over voor de Koerden terwijl een Iraaks parlementslid de grondwet zelfs als een “verklaring van vijandigheid” opvat en waarschuwt dat “escalatie” onvermijdelijk is.

Dit is echter een weinig doordachte reactie. De Amerikanen en de regering in Bagdad zeggen immers te streven naar een federale staat met zekere maten van autonomie voor de Koerden, de soennieten en de sjiieten. (Hoewel de laatste in de meerderheid zijn waren het bijna uitsluitend soennieten die onder Saddam Hoessein het land, redelijk seculier, regeerden, tot ongenoegen van de meer traditioneel ingestelde sjiietische bevolking.) Niettemin lijkt het land onder de sjiietische Maliki meer in de richting van een eenheidsstaat te bewegen. Dit willen de Koerden niet en dit zouden ook de sjiieten niet moeten willen wanneer zij terugdenken aan de twee decennia van ondergeschiktheid onder Saddam. Nu bestaan parlement en regering weliswaar uit afgevaardigden van alledrie de bevolkingsgroepen en lijkt er geen enkele soennitische ambitie te bestaan om de sjiieten wederom te onderdrukken, niettemin zou een ware federatie ook hen hoogstwaarschijnlijk meer opleveren en daarom doen zij er goed aan het Koerdische initiatief te steunen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hot dogs voor Iran

, door

hot-dogPresident Obama heeft een fundamenteel andere diplomatieke aanpak geïntroduceerd, dan zijn voorganger Bush bij voorkeur toepaste: soft power in plaats van hard power. De wereld wordt door Obama genuanceerder, subtieler en met meer empathie benaderd; ook de ‘As van het Kwaad’ – Bush zijn ultieme self-fulfilling Prophecy – is in de herkansing. Obama tracht Amerika’s populariteit te herstellen en op deze wijze een aantal notoire internationale en nationale lastposten de wind uit de zeilen te nemen. Onderdeel van deze strategie is ook zijn bezoek deze week, aan een aantal landen in het Midden-Oosten. Verwacht wordt dat Obama morgen, tijdens een toespraak in Cairo, wederom een demonstratie zal geven van zijn bruggenbouwer capaciteiten.
Er is echter een toenemende scepsis en ongeduld te bespeuren over deze softe aanpak van Obama, zowel in de Verenigde Staten als daarbuiten. In de Verenigde Staten is Dick Cheney, vice-president onder Bush, hiervan de meest uitgesproken vertolker. Dat is geen verrassing: de meest foute en omstreden initiatieven van Bush (waaronder marteling) zijn in belangrijke mate aan de geest van deze man ontsproten.

De scepsis van internationale commentatoren is genuanceerder en vooral ingegeven door de vaststelling dat een aantal kwesties – die potentieel de (wereld)vrede bedreigen – nog steeds niet is opgelost. De belangrijkste kwesties zijn: de nucleaire ambities van Iran (Iran gaat enthousiast door met haar omstreden verrijkkingsprogramma, reden voor Israël een pre-emptieve te overwegen), Israël en de Palestijnen (een tweestatenoplossing is onbespreekbaar voor Israël), het wapengekletter van Noord-Korea (blijft zich gedragen als een kat in het nauw) en de voortdurende en nog steeds escalerende opstand van de Taliban in Afghanistan en Pakistan (waardoor onder andere het nucleair bewapende Pakistan verder dreigt te desintegreren).
Gideon Rachman stelt vandaag in zijn column in de Financial Times, dat het de komende maanden steeds duidelijker zal worden dat soft power beperkingen heeft.
Tja, Obama is ook al vijf maanden bezig. Hoe ongeduldig kan en mag je zijn als het over deze uitermate complexe en risicovolle kwesties gaat, die bovendien niet los van alkaar staan?
Obama volgt de juiste aanpak: alle ‘softe’ oplossingen moeten worden beproefd, het escalatiegevaar in het Midden-Oosten is namelijk veel te groot, om te snel en te makkelijk weer hard power te introduceren.
Een extra complicerende factor voor Obama is dat – aan die indruk kan ik mij niet onttrekken – ook selectief ‘misbruik’ wordt gemaakt van dit escalatiegevaar. Israël speculeert bijvoorbeeld met enige regelmaat publiekelijk over een pre-emptieve aanval op Iran’s nucleaire faciliteiten. Een actie met ongetwijfeld desastreuze gevolgen en dat niet alleen voor het vredesinitiatief van Obama. Deze Israëlische speculaties leveren Netanyahu een zekere onderhandelingspositie op ten opzichte van de VS, onder andere als het gaat over de weigering van Netanyahu om voor de oplossing van het Palestijnse vraagstuk een tweestatenoplossing te accepteren. Ver gezocht? Ik hoop het.
Om Iran te ‘verleiden’ wederom volwaardig te participeren in het internationale systeem, heeft het Amerikaanse State Department, haar ambassades recentelijk geïnformeerd dat ook vertegenwoordigers van de regering van Iran mogen worden uitgenodigd voor de viering van Independence Day op 4 juli. Een dag waarop traditioneel de hot dog in grote aantallen wordt verorberd. Geen middel mag onbeproefd blijven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour

Quote du Jour | Ideeën en waarden

, door

“Onlangs vroeg ik een fundamentalist in Jordanië wat de oorzaak was van de reeks incidenten, zinloos geweld, criminaliteit, sociale spanningen, die zijn land teisteren. ‘Westerse ideeën en waarden’, was zijn niet geheel originele antwoord.

Wilders en zijn volgelingen, een niet onaanzienlijk deel van het Nederlandse electoraat, geven het antwoord in spiegelbeeld: het is de islam. En helaas houdt daar de symmetrie niet op. Wilders beklaagt zich in zijn stuk over de meerderheid van moslims die extremisme niet hard genoeg veroordeelt. Wat moet ik dan denken van een Nederlands politiek bestel waarin grote partijen regeringsdeelname overwogen van de PVV, een partij die ik bijna even extreem acht als de fundamentalisten in het Midden-Oosten, op het geweld na dan.”
Ferry Biedermann, Nrc.Next

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Landjepik’ in kaart

, door

Echt ‘landjepik’ is het niet want bij de overdracht wordt er voor het land gewoon betaald. De lokale bewoners van het land kunnen echter wel de dupe worden van de grote landaankopen die investeerders uit het Midden-Oosten en Azië doen in Afrika.

De stijgende voedselprijzen van de afgelopen jaren werkte investeringen in landbouwgrond in de hand. Met name investeerders uit rijke máár onvruchtbare oliestaten en Aziatische landen met een snelgroeiende vraag naar voedsel zoals China en Zuid-Korea grepen hun kans in Afrika om voor miljoenen hectare landbouwgrond aan te kopen (IPS). Zo nam Daewoo een optie op 1,3 miljoen hectare landbouwgrond in Madagaskar. Driekwart van het land is bestemd voor het verbouwen van voedsel, een kwart wordt aangewend voor energiegewassen. Zo proberen deze landen hun voedselzekerheid te vergroten en speculeren investeerders op toekomstige winsten uit voedsel- en biobrandstofproductie.

landjepikCritici spreken echter van een tweede kolonisering. Het Internationaal Onderzoeksinstituut voor Voedselbeleid (IFPRI) bracht deze ontwikkeling in kaart [rapport.pdf / tabel met deals.pdf]. Ook al geeft het IFPRI toe dat het erg lastig is om de private deals te achterhalen produceerde het toch al een aardige interactieve wereldkaart over het fenomeen ‘land crabbing’ of ‘landjepik’ zoals u wilt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Iraans kernwapenprogramma zet kwaad bloed in zowel het Midden-Oosten als het Westen

, door

Dit is een gastbijdrage van Nick Ottens.
IRAN-NUCLEAR-ISFAHANNiemand is op dit moment blij met Iran en haar kernwapen-in-de-maak. Een kleine atoomwedloop is in het Midden-Oosten uitgebroken nu ook landen als Egypte en Saoedi-Arabië nucleaire technologie willen ontwikkelen. Frankrijk lijkt maar al te bereid hen daarin te helpen. Iran heeft tegelijkertijd Soedan en Syrië verleid met haar samen te werken waarmee de tweekamp compleet lijkt.
Ondertussen zaait de kwestie ook in het Westen verdeeldheid. Israël, wiens kernwapens Iran vreest, wil actie ondernemen maar de Verenigde Staten lijken vooralsnog niet tot geweld bereid.
President Obama opende zijn diplomatieke offensief tegenover Iran met een bijzonder genereuze videoboodschap. Hij noemde het land tot tweemaal toe “de islamitische republiek van Iran,” een naamgeving die door de Amerikanen lang werd geschuwd, en zei dat het land haar “rechtmatige plaats in de gemeenschap der naties” moest innemen; een uitgesproken erkenning van de dertig jaar oude Iraanse revolutie.

Iraans geestelijk leider, Ayatollah Ali Khamenei, reageerde niet bepaald even vriendelijk. Alle anti-Amerikaanse bombarie ten spijt leek zijn boodschap vooral; eerst zien, dan geloven.
Het Iraanse atoomprogramma komt ondertussen steeds dichterbij de bom: volgens een Israëlische ambtsdrager beschikt het land nu over ruim duizend kilogram laag-verrijkt uranium en zal het nog eens vijfhonderd kilogram verrijken gedurende het komende halfjaar. Het kan dan of binnen een jaar een kernwapen produceren; het programma naar een nieuwe, geheime locatie verplaatsen wat zo een jaar vertraging oplevert; of genoeg verrijkt uranium aanmaken om uiteindelijk meerdere bommen te fabriceren.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende