https://www.youtube.com/watch?v=5WvfZuuaUkE Het is bombastisch, meezingbaar, en de teksten gaan meestal over oorlog of (soms) over metal. Het Zweedse Sabaton is het afgelopen decennium uitgegroeid tot een zeer populaire powermetalband. Muzikaal zit het allemaal prima in elkaar. Op festivals is het een gewilde headliner, onder andere vanwege de energie die de band uitstraalt. Het is allemaal niet héél vernieuwend: noch de muziek, noch de teksten, noch de grappen over bier en piemels op het podium. Maar ik vind het hoogst bewonderenswaardig hoe dat alles met zoveel enthousiasme gebracht wordt, dat helemaal niemand zich daar aan stoort. Dit is deel 5 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.
Na het succesvolle avontuur met Steve Vai, besloot Devin Townsend zijn eigen muziek te willen maken, in plaats die van anderen, hoe commercieel voordelig dan ook. Dat leidde tot Strapping Young Lad. Compromisloos, keihard, met een zware industrial ondertoon. Townsend bleek niet alleen een hele goede zanger, maar ook een geweldig componist.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Steve Vai is als gitarist een absolute grootheid. Hij werkte onder andere samen met Frank Zappa, Whitesnake en Ozzy Osbourne. Samen met onder andere Joe Satriani zette hij de standaard voor gitaristen in de rock en metal.
Voor zijn derde album, Sex and Religion, trok hij een onbekende, jonge, Canadese zanger aan: Devin Townsend. Op “Pig” is zijn talent al goed te horen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Flames is één van de grondleggers van de Zweeds Gothenburg death metal. Het is een band die er in geslaagd is om hun sound continu te vernieuwen, en daarbij steeds populairder te worden. En dat is best knap, omdat in de metalscene toch nog wel eens met een opgetrokken wenkbrauw gekeken wordt naar een band die experimenteert en verandert. Zeker als aan een oorspronkelijk vrij extreme sound allerlei meer toegankelijke, ‘mainstream’ elementen worden toegevoegd (zoals zang die je daadwerkelijk kan verstaan).
I used to trust the media
To tell me the truth, tell us the truth
But now I’ve seen the payoffs
Everywhere I look
Who do you trust when everyone’s a crook?
Je zou bijna denken dat het over de actualiteiten rond ‘nepnieuws’ gaat, maar Revolution Calling komt uit 1988. Het staat op het briljante Operation: Mindcrime, volgens sommigen het beste metal-album uit dat jaar. Lijstjes zijn natuurlijk maar lijstjes, maar hier heeft Loudwire (naar mijn bescheiden mening) best een punt.
Voor de liefhebbers van death metal met orkestrale en klassieke elementen, en voor de nieuwsgierigen van geest: het Griekse Septic Flesh. A Great Mass of Death is een nummer van het machtige The Great Mass.
Het goede nieuws? Ze zijn volgende week te bewonderen in Nederland. Gaat dat zien!
Arjen Anthony Lucassen maakt al sinds halverwege de jaren negentig onder de naam Ayreon rock opera’s. Op extreem hoog niveau. Deze Closing Time is een integrale versie van zijn laatste album The Source, dat in menig jaarlijstje over 2017 prijkt.
Lucassen is een geweldig componist, die voor zijn projecten altijd fantastische zangers en muzikanten weet te regelen. De stijl is een soort van progressieve hardrock / metal, met invloeden uit tal van subgenres.
Suicidal Tendencies is een Amerikaanse cross-over band, die zijn tijd ver vooruit was. Ze begonnen in 1980 als punkband, maar al rap ontwikkelde hun stijl zich tot een kenmerkende mix van punk, hardcore en thrash. De schreeuwende zang van hyperactieve frontman Mike Muir werd, en wordt nog steeds, afgewisseld met heerlijk melodieus gitaarwerk. Dan is de band toch op zijn best, zoals het geval is met het prachtige How Will I Laugh Tomorrow When I Can’t Even Smile Today.
Monster Magnet is een heerlijke band, die op het grensvlak van stoner rock, metal en vuige hardrock opereert. En ik geef gelijk toe: het clipje bij dit nummer heft de subtiliteit van een baksteen in het gezicht. En in muzikaal opzicht is het misschien niet de meest logische keuze voor een nummer van Monster Magnet.
Het creatieve hoogtepunt lag bij hun eerste albums. Voor mij blijft de derde, Dopes to Infinity, het absolute meesterwerk. Het is voor mij een van de soundtracks van een heel aangename tienertijd. De opvolger, Powertrip, is ook een geweldig album: minder space en psychedelisch, meer harde rock, maar nog steeds ontzettend lekker. Ook hier bij Sargasso kon men dat waarderen, vroeger.
In mijn stukje over Graspop 2017 was ik niet bepaald erectioneel enthousiast over de optredens van Sepultura en de spin-off Max & Iggor. Eind jaren tachtig, begin jaren negentig werd er echter geweldige muziek gemaakt. Afijn, ik heb er al genoeg over gezegd in het hierbovengenoemde stukje. Dus zonder verder gezeur over naar het titelnummer van ‘Arise’ uit 1991.
Dit is deel 4 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.