Onder het nieuwe regime van DJ Andry is Madagascar in gestaag tempo aan het wegzakken in ellende. Het leger terroriseert de straten van de hoofdstad en de pers is aan banden gelegd. Terwijl de machtigen als krokodillen op elkaar azen, wordt de natuur op grote schaal geplunderd. Het eiland, dat in het nieuws was wegens de mogelijke verkoop van landbouwarealen aan Korea, moet nu wellicht een hongersnood onder ogen zien. Naast die van president Andry Rajoelina heeft Madagascar een tweede regering onder leiding van de verdreven president Marc Ravalomanana. Zelf verblijft hij in het buitenland en zijn premier is gevangen gezet. De enige schrale troost voor Ravalomanana is dat de internationale gemeenschap hem steunt (maar niet van plan is hem met geweld zijn plek terug te bezorgen). Verkiezingen zijn wel naar voren gehaald, naar december van dit jaar. Tijd genoeg om de boel voor te koken, iets waar Ravalomanana indertijd overigens ook van beschuldigd werd. Gelukkig zijn er altijd landen die niet zo malen om westerse preoccupaties als democratie en mensenrechten. Saoedi-Arabië gaat twee miljard investeren. Er zitten grote hoeveelheden saffier in de grond en er is olie, die ook vast wel iemand wil hebben. Kortom, reden genoeg om de touwtjes stevig in handen te houden, zodra je ze hebt.
“Ik reken erop dat ons signaal is overgekomen. We moeten hem geen platform geven om te doen alsof Wit-Rusland dezelfde staat van dienst heeft als andere landen op het gebied van mensenrechten en democratie.”
Maxime Verhagen geeft aan dat president Loekasjenko niet welkom is tijdens een bijeenkomst in Praag, waar men praat over mensenrechten en democratie in Europa. Wit-Rusland is de laatste niet-democratische staat in Europa.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Een aantal landen dat zelf nog heel wat te doen heeft op het gebied van mensenrechten, misbruikt de top om religie boven de rechten van de mens te stellen en de vrijheid van meningsuiting onnodig in te perken, discriminatie op grond van seksuele geaardheid te negeren, en impliciet Israël als enige land in de beklaagdenbank te zetten.”
Nederland gaat niet naar de antiracisme-conferentie van de Verenigde Naties het Zwitserse Genève, aldus Maxime Verhagen.
De grootste reden lijkt te zijn dat Israël in de verklaring een veeg uit de pan krijgt. Maar ook het voornemen van de conferentie om religiekritiek gelijk te stellen aan een schending van de mensenrechten kan – terecht – niet op applaus rekenen van het Westen.
Op Sargasso is plaats voor gastbijdragen. Ook is dit meestal de weg waarlangs we kijken of een nieuwe blogger tot de redactie kan toetreden. Vandaag een bijdrage van Danny Jouwe.
Het zal het einde van Dog Day Afternoon geweest zijn. Al Pacino is net ingerekend en geboeid; dat vliegtuig in ruil voor gijzelaars is niet doorgegaan; hij staart met een lege blik voor zich uit; en dan hoort hij zijn rechten. ‘You have the right to remain silent.’ En: ‘You have the right to speak to an attorney, and to have an attorney present during any questioning.’ Het was mijn eerste keer dat ik me bewust werd dat een verdachte grondrechten heeft. Amerikaanse scenarioschrijvers hebben de dramatische kracht van deze zinnen altijd heel goed begrepen, zodat de halve wereld op de hoogte is geraakt van enkele grondbeginselen van de Amerikaanse rechtsstaat.
Zonder meer ging ik ervan uit dat het in Nederland ook zo was. Later hoorde ik dat een advocaat in Nederland helemaal niet aanwezig mag zijn bij het eerste verhoor van een verdachte. Het was een schok voor me, en ik voelde teleurstelling. Politie en justitie vinden dat zoiets de voortgang van een onderzoek zou kunnen schaden. Dat argument heeft nooit indruk op me gemaakt. Zijn ze in Nederland minder slim of zo dan hun Amerikaanse tegenhangers? Hebben ze een beetje positieve discriminatie nodig omdat het anders te moeilijk voor ze wordt?
Gelukkig is er eind vorig jaar een uitspraak geweest van het Europese Hof van de Rechten van de Mens (EHRM) die de Nederlandse situatie op losse schroeven zet. Het was ook nog eens een uitspraak met een tikkeltje ironie. Het ging namelijk om de zaak van een Turkse Koerd tegen Turkije. Hij had een illegaal spandoek aan een brug gehangen. In eerste instantie was hij veroordeeld op grond van het eerste politieverhoor. Maar in hoger beroep beriep hij zich erop dat hij strafbare feiten had bekend onder druk van een antiterrorisme-eenheid en in afwezigheid van een advocaat. Het EHRM kwam vervolgens met de hoofdregel dat ‘de toegang tot een raadsman mogelijk moet zijn vanaf het moment dat de ondervraging van een verdachte door de politie begint’.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Vandaag een gastbijdrage van Wouter ter Heide. Hij pleit er voor de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens te gebruiken om de VN op organische wijze te hervormen.
Zestig jaar na de proclamatie van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, lijkt het vredesideaal verder weg dan ooit. Een misverstand, omdat langzamerhand alom het besef begint te rijpen dat mondiale democratie – als exponent van het VN-ideaal – niet afgedwongen kan worden met wapens.
Om dat besef in praktijk te brengen, zal het onze partijpolitieke kopstukken slechts duidelijk moeten worden dat socialisme en liberalisme niet conflicteren, omdat zij de twee integrerende delen zijn van het alomvattende begrip: democratie. In wezen zijn liberalen en socialisten dan ook geen concurrenten, maar zijn ze geroepen tot vreedzame coëxistentie, hoe ongrijpbaar het ‘power tot the people’-ideaal desondanks zal blijven.
Als grondslag voor die vreedzame co-existentie leent zich bij uitstek de Gaia-hypothese. De gedachte van onze aarde als één groot levend giga-organisme. Een reusachtige organische eenheid die zich door de tijd heen heeft geëvolueerd van een eencellig (n)iets tot zijn huidige omvang.
Wat het functioneren van dat alomvattende geheel betreft kunnen we het beste te rade gaan bij ons eigen lichaam. Zoals bekend vertegenwoordigt elk orgaan daarin een unieke, onvervangbare functie. De levenskracht van ons hele lichaam hangt echter niet alleen af van de gezondheid van elk orgaan afzonderlijk, maar ook van de harmonieuze samenwerking tussen alle organen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
