Deze week debatteert het parlement over het lot van Martin van Rijn. Struikelt hij over de chaos bij de Sociale Verzekeringsbank? (SVB) Op zich zou daar niets op tegen zijn, want de regels van het spel zijn nu eenmaal zo. Ook als je er niets aan kunt doen als bewindspersoon, je bent verantwoordelijk en de rituele reiniging moet geschieden. Wat er natuurlijk wel op tegen is: Martin van Rijn is een prima bewindspersoon en teloorgang van zijn politieke en bestuurlijke talenten zou jammer zijn. Waarom? Omdat de problemen rond de uitvoering van de decentralisaties iets voorspellen, waar nog weinig over is gesproken: verlies aan vertrouwen bij de “brave burger”. Dat is wel vervelend, maar nuttig voor de verandering in het sociaal domein. Dat is een rare stelling, die toelichting verdient. Daarover gaat de rest van dit verhaal.
De staatssecretaris zag tot nu toe kans overeind te blijven in het pgb-debacle, maar nu weigert hij informatie naar de Tweede Kamer te sturen, omdat hij eerder beloofd heeft dat op een later moment te doen. Daar kun je parlementariërs echt boos en wantrouwend mee krijgen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
ANALYSE - Hoofdzakelijk zorgaanbieders frauderen met het pgb. Staatssecretaris van Rijn wil daarom, gefaciliteerd door kritiekloze media, meer huisbezoeken bij pgb-ontvangers.
Grote koppen weer vandaag! ‘Pgb-fraude gigantisch’ (Voorpagina Telegraaf), ‘Massale fraude met persoonsgebonden budget’ (AD) en ‘Meer huisbezoeken tegen pgb-fraude’ (NOS).
Dit alles na een persbericht van staatssecretaris van Rijn.
Het is bijzonder om te zien hoe de media meegaan met de framing van de staatssecretaris, die graag zijn budget van vijf miljoen euro voor huisbezoeken wil rechtvaardigen.
Laten we eens ontleden wat hier allemaal fout gaat.
Om te beginnen het persbericht zelf. De ‘massale fraude’ blijkt eens niet hard te zijn. Dit is de cruciale zin:
Bij 2100 bezoeken leek er iets serieus niet in de haak: mogelijke fraude.
Het staat dus nog niet vast in hoeveel van deze gevallen het echt fraude betreft.
Vervolgens zit er in de berichtgeving de suggestie dat de ontvangers van een pgb fraude zouden plegen. Dáár vinden immers de huisbezoeken plaats.
In het persbericht staat echter niet waar de fraude precies plaatsvindt. Dat werd vanochtend pas duidelijk toen de Kamerbrief bij de Tweede Kamerleden terecht kwam.
Daarin staat:
COLUMN - Wat is hij blij zeg, onze staatssecretaris van Volksgezondheid Martin van Rijn, met de uitspraak van de Groningse voorzieningenrechter dat gemeenten de huishoudelijke hulp aan ouderen en chronisch zieken en in het bijzonder aan een hoogbejaard echtpaar uit Dantumadeel niet zo maar mag stoppen. Blij omdat de rechter in tegenstelling tot veel gemeenten gelukkig wel precies begrijpt waar de wet voor is bedoeld. Dat de huishoudelijke hulp pas na zorgvuldig onderzoek aangepast of gestopt mag worden. De wet is kristalhelder op dit punt, aldus Van Rijn.
Voorlopig mag het hoogbejaarde Friese echtpaar de zeven uur huishoudelijke hulp per week dus behouden. Zelfstandig wonen is een groot goed. En waarschijnlijk een stuk goedkoper dan het wonen in een verzorgingshuis. Daar mag best een beetje extra hulp tegenover staan. Alle zorg op dochterlief afwentelen kan toch ook niet de bedoeling zijn. De vraag is alleen hoe lang de hoogbejaarden nog van deze hulp kunnen genieten. De gemeente zal de bezuiniging toch ergens vandaan moeten halen.
Volgens Gijsbert Vonk, hoogleraar sociale zekerheid aan de Rijksuniversiteit Groningen, had Dantumadeel de wet gewoon beter moeten lezen. Er staat duidelijk in dat lopende rechten gerespecteerd moeten worden en dat er sprake moet zijn van maatwerk. Toch weerhoudt dit een aantal gemeenten er niet van om door te gaan met het schrappen van de huishoudelijke hulp.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Zo meldt nu.nl:
Het ministerie van Volksgezondheid heeft geprobeerd de publicatie van een interview in het AD met de vader van staatssecretaris Martin van Rijn te voorkomen.
In het interview uit de vader, Joop van Rijn, zijn zorgen over de gebrekkige zorg die zijn vrouw krijgt. Het AD plaatste het interview dinsdag toch, maar vermeldde op verzoek van het ministerie niet dat het om de vader van de staatssecretaris ging
COLUMN - Ontdekten we in augustus jongstleden dat er in Nederland vijfduizend ouderen met een indicatie al langer dan een jaar wachten op een plaats in een verzorgings- of verpleegtehuis, waarbij de hulpverleners spreken van ‘schrijnende thuissituaties’, nu horen we dat de omstandigheden in verpleeginstellingen al even hemeltergend zijn. Demente bejaarden die stelselmatig zonder enige supervisie in groepjes bij elkaar worden gezet; verpleegkundigen die ’s nachts met hun tweeën vier afdelingen in de gaten moeten houden; mensen bij wie de urine langs de benen loopt; de inspectie die klaagt dat de mondzorg in verpleegtehuizen volstrekt ondermaats is en de tanden van mensen niet worden gepoetst.
‘Tsja,’ legde staatssecretaris Van Rijn desgevraagd uit, ‘de instellingen zijn helaas overbelast omdat mensen tegenwoordig langer thuis willen blijven. Er komen zodoende nu vooral zware gevallen binnen, en de zorg is daarop niet berekend.’
Het klonk als een plausibel verweer. Nou ja, op één klein puntje na dan, want het is immers Van Rijns eigen beleid om hulpbehoevende mensen zo lang mogelijk thuis te houden en plaatsing in verpleegtehuizen te reserveren voor de allerergste gevallen. Dat maakt de situatie ronduit bizar: de staatssecretaris geeft publiekelijk toe dat de verpleeginstellingen niet bij machte zijn om zijn beleid uit te voeren.
COLUMN - Waarin Klokwerk zich verwondert over het schrijnende gebrek aan waardering van het kabinet voor zorgtaken.
Eigenlijk leven we in een uitzonderlijke samenleving. Tot voor kort leefden we – net als in alle andere culturen – nog in grote families of kleine gemeenschappen. De mannen zorgden voor het inkomen, de vrouwen voor het huishouden, en oma lette op de koters. Eenmaal wat groter geworden letten de koters dan weer een beetje op oma.
Ideaal is dat model niet. De sociale zekerheid is beperkt tot de groep, outsiders zijn het haasje, en een vrije keuze voor welke rol je zelf vervult is er meestal niet.
Onze moderne samenleving is anders. Een gezin, een koppel of een alleenstaande is bij ons de norm. Onderlinge afhankelijkheid is beperkt en woongroepen zijn zeldzaam. Onze woningmarkt en onze sociale zekerheid zijn dan ook niet op groepen gericht. Huursubsidie of bijstand in een woongroep? Erg lastig.
Prima, maar zo een samenleving kan alleen bestaan bij gratie van bejaardentehuizen, thuiszorg en kinderopvang.
Nu zegt het kabinet bij monde van Martin van Rijn echter dat deze zorgtaken maar weer gratis binnen de gemeenschap gedaan moeten worden. Een tendens die al langer heerst. Want professionele opvang wordt ons allemaal veel te duur.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
NIEUWS - Het rapport over Amarantis wijst terecht ook andere schuldigen aan dan het College van Bestuur: de raad van toezicht, de onderwijsinspectie en het ministerie hebben zitten slapen. Vreemd genoeg blijven de collegedirecteuren van de verschillende vestigingen van Amarantis buiten schot. Gezien hun functie kan het niet anders dan dat ze op de hoogte waren van de misstanden.
Uitsmijter: Staatssecretaris Van Rijn onderzocht graaicultuur in het onderwijs, maar liet tegelijkertijd z’n eigen kassa ook fors rinkelen.
Omdat stoere praat over Turkije en integratie het altijd goed doet in de peilingen, besloten Mona Keijzer en Pieter Omzigt van het CDA het instrument van de Kamervraag ook maar eens te gebruiken voor een tendentieus potje Turkije-bashing:
Vraag 8: Heeft Turkije bij zijn klachten ook aangeboden om de helft van de kosten van de noodzakelijk geachte jeugdzorg voor deze deels Turkse kinderen ten koste van Turkije te laten komen?
En alsof dat nog niet erg genoeg was, vervolgens ook nog de hysterische relnicht uithangen als de minister een paar vragen eerder aangeeft dat er in de ministerraad en op het departement nog nagedacht wordt hoe ze de Turkse regering met een kluitje in het riet kunnen sturen zonder de Nederlandse handelsbelangen te schaden.
Antwoord 4: De Turkse autoriteiten hebben Nederland verzocht hen te informeren als een kind met de Turkse nationaliteit onder verantwoordelijkheid van Bureau Jeugdzorg komt te vallen en over gerechtelijke beslissingen over plaatsing van kinderen met de Turkse nationaliteit in pleeggezinnen. Op dit moment wordt bezien hoe hiermee moet worden omgegaan.
Pieter Omzigt denkt daar dus op te moeten reageren met: OMFG!! De regering denkt er dus serieus over na om alle dossiers zo maar even in handen van een vreemde mogendheid te spelen!! Zijn ze nou helemaal GEK geworden daar in het Torentje?! God beware ons voor den Turck!