COLUMN - Wat is hij blij zeg, onze staatssecretaris van Volksgezondheid Martin van Rijn, met de uitspraak van de Groningse voorzieningenrechter dat gemeenten de huishoudelijke hulp aan ouderen en chronisch zieken en in het bijzonder aan een hoogbejaard echtpaar uit Dantumadeel niet zo maar mag stoppen. Blij omdat de rechter in tegenstelling tot veel gemeenten gelukkig wel precies begrijpt waar de wet voor is bedoeld. Dat de huishoudelijke hulp pas na zorgvuldig onderzoek aangepast of gestopt mag worden. De wet is kristalhelder op dit punt, aldus Van Rijn.
Voorlopig mag het hoogbejaarde Friese echtpaar de zeven uur huishoudelijke hulp per week dus behouden. Zelfstandig wonen is een groot goed. En waarschijnlijk een stuk goedkoper dan het wonen in een verzorgingshuis. Daar mag best een beetje extra hulp tegenover staan. Alle zorg op dochterlief afwentelen kan toch ook niet de bedoeling zijn. De vraag is alleen hoe lang de hoogbejaarden nog van deze hulp kunnen genieten. De gemeente zal de bezuiniging toch ergens vandaan moeten halen.
Volgens Gijsbert Vonk, hoogleraar sociale zekerheid aan de Rijksuniversiteit Groningen, had Dantumadeel de wet gewoon beter moeten lezen. Er staat duidelijk in dat lopende rechten gerespecteerd moeten worden en dat er sprake moet zijn van maatwerk. Toch weerhoudt dit een aantal gemeenten er niet van om door te gaan met het schrappen van de huishoudelijke hulp.
Zo is volgens wethouder Leo Scharenborg (CDA) de situatie in de gemeente Berkelland niet te vergelijken met die in Dantumadeel. Naast het hanteren van een overgangstermijn van zes maanden, gaat Berkelland ook in gesprek met iedereen die het niet eens is met de beslissing om de hulp te stoppen. Op deze manier denkt de wethouder wel te voldoen aan de eis van de rechter om de persoonlijke situatie van cliënten in ogenschouw te nemen.
Dat de rechter in zijn vonnis tevens aangaf dat uit niets bleek dat de persoonlijke omstandigheden van het Friese echtpaar waren verbeterd, moet ook wethouder Scharenborg toch enigszins verontrusten. Alsof in Berkelland de chronisch zieken en bejaarden na 1 juli 2015 opeens minder ziek zouden zijn of wel weer voor zichzelf zouden kunnen zorgen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar wellicht rekent Scharenborg zich te vroeg rijk. Veel cliënten zullen hoop putten uit deze uitspraak en alsnog bezwaar aantekenen tegen de beslissing om de hulp te minderen of zelfs te stoppen. Vonk verwacht nog veel meer rechtszaken over het duiden van de zorgwet. Vergelijkbare gevallen zullen ook in het gelijk gesteld worden zo is de verwachting.
De echte reden dat Van Rijn zo blij is met de rechterlijke uitspraak is dan ook dat de rekening van al die zorg, en rechtszaken niet te vergeten, straks niet bij het Rijk, maar bij de gemeenten in de brievenbus valt. Dezelfde gemeenten die van het Rijk de schier onmogelijke opdracht kregen om de huishoudelijke hulp met 30 procent minder geld uit te voeren. Zelfs met de onlangs beschikbare gestelde extra rijksgelden voor een ‘zachte landing’ van de bezuinigingen in 2015 en 2016, is het Rijk spekkoper, de gemeente de sigaar en de cliënt de lul.
Reacties (2)
Ja, inderdaad het is een hypocriet.
Als het zo doorgaat met het downgraden van de levensstandaard voor een deel van de bevolking, ten behoeve van de obese obsessies van het andere deel, dan zal op een bepaald moment niets overblijven dan het geïnstitutionaliseerd laten creperen van hulp- en zorgbehoevenden. Inhumaan gedrag kent geen maat en net zo makkelijk sterven elders in de wereld miljoenen mensen door onverschilligheid van anderen. Beschaving, of een ‘betere wereld’ zijn kennelijk alleen bestemd voor een geselecteerd gezelschap van hen die alles (willen) hebben, om er maar niets van te hoeven delen met anderen. De psychopate natuur van de individuele mens is de sterkste van alle menselijke eigenschappen gebleken. Wie gelooft er tenslotte nog in de idealen van vrijheid, gelijkheid, broederschap, als het alleen maar holle kreten zijn? Als zelfs ‘links’ het niet meer wil kennen?