Maakt het taboe op pedofilie onze samenleving veiliger, of juist niet? De pedofielenclub Martijn is verboden. Dit omdat haar gedachten in strijd zijn met 'levende maatschappelijke opvattingen'. De schaarse kritiek op dit verbod was tweeledig. Sommigen waarschuwden voor het gevaar van ondergronds gaan van de pedofielen. Anderen hielden een omslachtig pleidooi voor de vrijheid van meningsuiting in het algemeen. Maar over all bleef de kritiek met name erg voorzichtig. Vrijwel niemand durfde het op te nemen voor de club pedofielen met wereldvreemde ideeën. Helaas is daarom de vraag niet hardop gesteld of het wel zo zinvol is om Martijn te verbieden.
De vereniging kreeg in hoger beroep gelijk. Volgens de rechters is de maatschappij weerbaar genoeg tegen het gedachtegoed van Martijn.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat de rechtbank in Assen de pedofielenvereniging Martijn heeft opgeheven is om twee redenen onwenselijk, stelt ethicus Bart Voorzanger.
De rechtbank in Assen heeft de pedofielenvereniging Martijn ontbonden omdat de publieke uitingen van die vereniging de openbare orde schaden. Volgens de rechtbank draagt de vereniging met die uitingen bij aan “een subcultuur waarin seksuele handelingen tussen volwassenen en kinderen als normaal en acceptabel gelden” en “tast” ze daarmee “de rechten van kinderen aan”.
De wet waarop de rechtbank zijn besluit baseert, gaat over “rechtspersonen” waarvan de “werkzaamheden” de openbare orde schaden. De rechtbank betoogt dat de wetgever met “werkzaamheden” ook doelde op mondelinge en schriftelijke uitingen, dus bijvoorbeeld op een website waar meningen worden verkondigt. Als de rechtbank daar gelijk in heeft is dat slecht nieuws voor de vrijheid van meningsuiting. Of het oordeel juridisch deugt, is voer voor juristen – de advocaat van Martijn gaat in hoger beroep – maar zelfs als het deugt, lijkt het me vergezocht en riskant.
Voor elke club die een bepaalde wet onjuist acht, geldt onvermijdelijk dat de leden een “subcultuur” vormen waarin datgene wat die wet verbiedt als acceptabel geldt, en waarin men vindt dat het verbodene juist normaal zou moeten zijn. En als er mensen zijn wier rechten die wet geacht wordt te beschermen, zal die subcultuur die rechten “aantasten” – in elk geval in de beperkte zin dat men er ontkent dat die rechten in het geding zijn. Maar ook daarover moet je in een democratische rechtsstaat van mening mogen verschillen.
De rechter in Zwolle heeft besloten dat pedofielenvereniging Martijn ontbonden moet worden, omdat de vereniging een gevaar is voor de openbare orde. De meeste lezers hier op Sargasso zijn het er niet mee eens. Wat ze over het hoofd zien is dat elk nadeel zijn voordeel heeft. Deze uitspraak opent namelijk wel mogelijkheden om eens grote schoonmaak te houden onder de vele foute clubs die ons land rijk is.
Neem nu de Koninklijke Vereniging Homeopathie Nederland. Wat citaten vanaf de website:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.