COLUMN - Maakt het taboe op pedofilie onze samenleving veiliger, of juist niet?
De pedofielenclub Martijn is verboden. Dit omdat haar gedachten in strijd zijn met ‘levende maatschappelijke opvattingen’.
De schaarse kritiek op dit verbod was tweeledig. Sommigen waarschuwden voor het gevaar van ondergronds gaan van de pedofielen. Anderen hielden een omslachtig pleidooi voor de vrijheid van meningsuiting in het algemeen.
Maar over all bleef de kritiek met name erg voorzichtig. Vrijwel niemand durfde het op te nemen voor de club pedofielen met wereldvreemde ideeën.
Helaas is daarom de vraag niet hardop gesteld of het wel zo zinvol is om Martijn te verbieden.
Bij het onderwerp pedofilie krijgen mensen terecht een waas voor de ogen, omdat ze gelijk denken aan de afschuwelijke voorbeelden waarbij kinderen op een kinderdagverblijf misbruikt zijn, of kinderen die ontvoerd werden om in kelders misbruikt te worden en vervolgens werden vermoord.
We kunnen van Martijn zeggen wat we willen, maar dat is niet wat die vereniging propageerde. Martijn is onder meer verboden omdat ze pleitte voor het legaliseren van seksuele relaties tussen een volwassene en een kind boven de twaalf. Een standpunt waar opmerkelijk genoeg dertig jaar geleden nog een vrij breed draagvlak voor was.
De maatschappij anno nu kijkt volledig anders aan tegen pedofilie. Wie het ook maar aandurft slechts sympathie te tonen, kan rekenen op doodsbedreigingen. In de discussie wordt geen onderscheid meer gemaakt tussen het alleen maar propageren van zogenaamd vrijwillige seksuele relaties en brute verkrachting, en tussen seks met pubers en seks met kleine kinderen.
De wet volgt deze mode. Niet alleen is nu ‘Martijn’ verboden, ook is er een verbod op virtuele kinderpornografie. Opmerkelijk genoeg in een maatschappij met films en computerspelletjes waarin mensen op de meest gruwelijke wijze worden mishandeld en vermoord.
Moreel gezien zijn deze verboden echter prima verdedigbaar. Maar de vraag is of we zo de maatschappij wel veiliger maken voor kinderen.
Martijn mag verboden zijn vanwege het verspreiden van abjecte standpunten, het gevaar dat Martijn hier succes mee zou oogsten was minimaal. Haar standpunten over seksualiteit met kinderen stuitten bijna overal op diepe afschuw. Als Martijn al iets bereikt heeft, is het dat sinds de jaren 80 het begrip voor haar standpunten alleen maar is afgenomen. Naast dat ze pedofielen zichtbaar maakte.
Ondertussen menen experts dat virtuele kinderporno juist kan worden gebruikt om misbruik van kinderen te voorkomen. Uit onderzoek en in praktijk blijkt in ieder geval dat kindermisbruik in een samenleving waarin kinderporno verboden is sterk toeneemt.
Pedofilie is een ziekte, in die zin dat deze geaardheid nooit tot gevolgen mag leiden. Maar een ziekte die dusdanig taboe is geworden dat mensen met pedofiele gevoelens geen hulp durven zoeken, maar in het verborgene leven. Wellicht creëren we met de huidige hetze tegen pedofielen juist een klimaat waarin mensen als Robert M. en Marcel Dutroux met hun gruwelijke misdaden veel geld kunnen verdienen.
Mijn angst is dat het taboe op pedofilie verbergt wat we eigenlijk het liefst juist van mijlenver aan zouden willen zien komen, en kansen schept voor criminelen.
Reacties (18)
Helder stuk, maar het argument dat we 30 jaar geleden anders over iets dachten vind ik nooit zo sterk. Het neigt naar nostalgie. Misschien is dit wel een van die vlakken waar gewoon morele vooruitgang is geboekt – ik roep maar wat.
Wacht, wat? Virtuele kinderpornografie is in Nederland verboden? Dat heb ik destijds (2009) blijkbaar gemist. Waarom in hemelsnaam? Gewone kinderpornografie is vanzelfsprekend strafbaar omdat er echte kinderen voor zijn misbruikt, maar bij tekeningen of computeranimaties zijn er geen slachtoffers. Je mag het uiteraard walgelijk vinden, maar in principe heeft niemand er last van. Ik kan bijvoorbeeld aardig tekenen, maar als ik nu een schets zou maken van “een seksuele gedraging, waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, is betrokken of schijnbaar is betrokken” dan bega ik dus een misdaad? Bizar zeg. Ik wist dat er in Amerika zo’n wet bestond, maar dat Europa er ook aan meedoet verbaast me.
‘Pedofilie is een ziekte’
tja, dan daalt het ijzeren moraalgordijn knarsend neder op ‘aard,
dan dooft het licht.
Oftewel wat is pedofilie?
Dat wat de wet zegt? Wat je religie vindt? Wat je opvoeding moraal technische teweegbracht?
“Pedofilie is een ziekte…’
@3:
Dat is inderdaad een rare uitspraak. Pedofilie is ziek, maar geen ziekte. Het is een schending van de natuur, een foutje. Die wantoestand kan niet genezen worden.
Er is dus maar één keus: toestaan of niet. De orde herstellen of toestaan hoe de orde geschonden wordt.
@2
“Waarom in hemelsnaam?”
Daarom dus. Het is ziek. Enkel het feit dat een pedofiele gedachte zo sterk is dat het op papier moet komen is de verfoeilijkheid. Het wekt afschuw op. En het product ervan dus ook. Als je gezond bent i.e.
@3: Nounou, wat een gezwollen taal, van der F.
Ik heb inderdaad zelf ook een beetje geworsteld met het woord ‘ziekte’. Al googelend kwam ik op artikelen waarbij de wetenschap het als een geaardheid omschrijft. Maar dat maakt het als gelijkwaardig aan homoseksualiteit en heteroseksualiteit, iets waar iemand niet onder hoeft te lijden. Afgaande op de voor veel psychologen gangbare definitie van geestesziekte dat een afwijking een ziekte wordt wanneer een persoon zelf en/of de omgeving er last van heeft, heb ik dus toch bewust voor ‘ziekte’ gekozen. Er is dus wel degelijk over nagedacht.
De associatie met genezing was gek genoeg nog niet bij mij opgekomen. Maar we weten maar al te goed dat niet alle ziektes te genezen zijn.
@4: Belangrijk vind ik verder te benadrukken dat de meeste pedofielen ook zelf onder hun afwijking moeten lijden.
@1: Ik vermeld het alleen, ik gebruik het niet als argument. En je doet op zich meer dan wat roepen hoor: er is best wel wat voor te zeggen dat de moraal zich ontwikkelt, ook naar aanleiding van nieuw inzicht. De wetenschap meent nu gevonden te hebben dat kinderen eigenlijk altijd in de problemen komen bij seksuele relaties met volwassenen.
Aan de andere kant heb ik erg veel moeite om de hedendaagse hooivorkenmentaliteit te omschrijven als een ‘volwassen moraal’.
@2: Het idee achter het verbod is dat virtuele kinderporno enerzijds mensen op ideeën brengt, en anderzijds de opsporing van echte kinderporno bemoeilijkt wordt als er uitzonderingen gemaakt worden (want dan zal justitie moeten bewijzen dat er echt minderjarige kinderen zijn misbruikt en dat is in veel gevallen nu eenmaal lastig). Op zich geen verkeerde overwegingen.
Tja, homofilie was tot voor kort ook nog een officiële ziekte,
nogal aan mode onderhevig dus, die ziekte toekenning.
Men heeft tegenwoordig al last van het ‘idee’ pedofilie, dat er überhaupt over gesproken wordt in plaats van het subiet met strontkarren door de straten te trekken, nogal achteruitschrijdend inzicht wat mij betreft.
En grenzen daarin aangeven is dus lastig want niet statisch, moord is lekker duidelijk wat dat betreft en niet zo aan mode onderhevig.
Officieel ben ik tegenwoordig dus op m’n 15’e ‘misbruikt’ door een spannende 32-jarige Duitse dame, volstrekte onzin, ik vond het spannend, heerlijk en het gaf een enorme boost aan m’n zelfbeeld/zelfvertrouwen.
Sympathie tonen? Zelfs dat hoeft niet. Voldoende was in mijn geval te wijzen op het simpele feit dat we nog altijd in een rechtstaat leven en niet terug moeten naar af, naar lynchjustitie.
Wat kennelijk het vat doet overlopen bij die “pedojagers” is als je een koppeling legt tussen hen en PVV. Voor de duidelijkheid, de neo-nazi scène in Duitsland heeft zich het thema pedofilie toegeëigend. In NL zijn een aantal ranzige “bureautjes” actief, onmiskenbaar met PVV gedachtegoed.
Kortom, wie wil dat een kind misbruikt, verkracht wordt? Niemand toch. Is een idealer terrein denkbaar om de gunst van het volk te verkrijgen?
Deze denkwijze probeerde ik te slijten op internet. De gevolgen zijn navenant: http://tibaert.com/2012/08/23/kinderliefde-lekkere-meiden-van-12-13/ En veel, veel meer…
Pedofilie en fascisme, een thema om over na te denken!
Geesteszieken hebben sowieso alles te maken met de maatschappelijke inrichting, zie Faucault. Mohammed was in onze samenleving een epilepticus geweest, Jeanne d’Arc een psychoot. Dat maakt de term niet minder toepasselijk.
@Tibaert: Dat is waar Eigenlijk alle justitie-onderwerpen van migratie tot criminaliteit en de anti-pedofielrnhetze is gekaapt door het Wilders-gespuis. Iedere rationele discussie wordt gesmoord in emo-gebrul met loze verwijten, verdachtmakingen en dreigementen. Ondertussen is het duo Teeven/Opstelten alvast begonnen aan de afbraak van onze rechtsstaat. Een EU-exit is de natte droom om de beperkingen van de mensenrechten te overkomen en de extreem-rechtse shariasamenleving mogelijk te maken
@4: Knorretje,
Op de lagere school leerde ik “daarom is geen reden”.
Misschien kunt een betere reden vinden, als u even rustig nadenkt.
Het hoeft natuurlijk niet. Maar dan is uw reactie alleen een mening.
(ik denk dat het verbod op kinderporno ingesteld was om kinderen te beschermen. Maar als “verfoeilijk” het criterium is, moet virtuele kinderporna uiteraard ook verboden worden).
@9, misschien is het wel andersom trouwens. Is het niet zo dat onder het mom van pedofilie en terrorisme de rechtstaat afgebroken wordt, maar dat de rechtstaat afgebroken wordt en dat de enige twee op dit moment aanvaarde excuses pedofilie en terrorisme zijn.
Via de Correspondent trouwens een zeer interessant radiointerview met een jongen die pedofiel is, hulp wilde om daarmee om te gaan zodat hij juist kan voorkomen dat er dingen misgaan, en waar eigenlijk geen plek voor is. Oa omdat het onderwerp inmiddels zo enorm beladen is dat er zelfs geen mogelijkheid is om onderzoek te doen naar manieren om te voorkomen dat mensen in eerste instantie de fout in gaan.
http://www.thisamericanlife.org/radio-archives/episode/522/tarred-and-feathered?act=2#play
PS: de hele uitzending is luisterenswaardig, en sluit goed aan bij de ‘lynchjustitie’. (Het valt me trouwens op dat er, zeker in het tweede deel, wel erg de nadruk wordt gelegd op het ‘anoniem reageren op internet’ terwijl de verwoestende gevolgen van roddel en mobs niet nieuw zijn en niet gekomen zijn met de komst van internet. Ja, het geeft wel een impuls, maar het is niet het centrale probleem.)
En @5
Dat is een aanname die schreeuwt om onderbouwing maar zoals het nu staat voor mij vrijwel niet te verenigen met de gedachte dat virtueel geweld in games en films geen probleem is. Ik kan daar echt niet bij.
(De moraal is wat dat betreft vooral in Amerika echt schizofreen: alles is fout, tabaksreclame, beschikbaarheid van alcohol, virtuele kinderporno en godbetere zelfs seksuele voorlichting: het leidt allemaal tot onherroepelijk tot accuut verval van De Jeugd. Maar geweld en geweren, nee, die kunnen echt absoluut geen enkele bijdrage leveren aan het ontstaan van geweld bij kinderen, want die kinderen die daar de mist mee ingaan zouden dat anders ook wel doen en daar kan niemand wat aan doen.
Ik snap het niet, ik snap gewoon echt niet hoe je zulke onverenigbare ideeen kunt hebben. Maar dat terzijde.)
Dat is natuurlijk vrij eenvoudig op te lossen door kinderporno verboden te houden tenzij je kunt aantonen dat het virtueel is gecreeerd. En dat is dan weer niet zo moeilijk lijkt me. Vooral als de verspreiding daarvan niet verboden is.
En om toch ook nog even de paralel met virtueel geweld te trekken – over het algemeen wordt aangenomen (door de psychologen die het bewijs dat blootstelling aan geweld wel degelijk van invloed is op eigen geweld) dat geweld dat duidelijk virtueel is en niet te dicht bij de realiteit staat veel minder leidt tot grensvervaging. Bron zou ik op moeten zoeken, maar het schieten met een space-invader-ruimtescheepje is bv niet op dezelfde manier drempelverlagend als het schieten in een zeer realistische Medal of Honor-omgeving (of welke er zijn.)
In dat geval vraag ik me af of een vorm van voldoende niet-realistische virtuele kinderporno niet juist een aanvaardbaar compromis zou kunnen zijn.
Een tijd waarin onopmerkelijk genoeg, ook de grote misbruikschandalen in de katholieke kerk en andere instellingen plaatsvonden.
Misbruik vind meestal plaats in een omgeving die het negeert, vergoelijking van misbruik werkt dat in de hand.
@12
Dit zijn geen onverenigbare ideeën.
Zetten hamers aan tot geweld bij kinderen? Nee. Betekent dit dat het filmpje dat op internet rondzwerft waarin een jongen onder luid gejoel met een hamer wordt doodgeslagen niet tot geweld kan aanzetten? Nee.
Op links kunnen ze er ook wat van. Moord, marteling en vele perversiteiten, het mag allemaal in films en andere media. Maar seksisme en racisme in films, dat mag dan weer niet.
Dat is al legaal. Een artistieke dimensie geven aan kindermisbruik, zal niet tot vermindering van misbruik leiden. Het is verheerlijking.
@4 Het is ziek. […] Het wekt afschuw op. En het product ervan dus ook.
Ik heb daar toch wat moeite mee. Er zijn genoeg andere dingen die bij mij ook afschuw opwekken, maar om dat dan allemaal maar te verbieden? En waar trek je de grens? Moet het boek Lolita dan ook verboden worden? Of Japanse stripboeken waarin alle vrouwen eruitzien als kleine meisjes?
Daarnaast ook eens met @12 Kinderen spelen computergames over moord, in volwassen porno zijn geweld en verkrachting algemeen geaccepteerde thema’s, 50 Tinten Grijs is een bestseller, veel mensen hangen beeldjes in hun huis van een halfnaakte man die met spijkers aan een houten kruis is genageld, maar een erotische tekenfilm met personages onder de 18… dat is ziek en verfoeilijk? Bijna al die dingen zouden in het echt strafbaar zijn (en terecht!), maar virtueel entertainment is voor mij toch wezenlijk anders.
Het wordt wat mij betreft pas problematisch als virtuele porno er zo realistisch uitziet dat de politie er last van heeft tijdens het opsporen van echte kinderporno, maar is de techniek echt al zo ver gevorderd? Volgens mij zijn juist mensen het allermoeilijkst om realistisch na te bootsen in een computeranimatie. Helemaal als je maar een bescheiden budget hebt.
@12: Tegen beide argumenten valt inderdaad wat in te brengen. Tegenover het stimulerende effect staat het effect van afreageren (catharsis). In onderzoeken naar geweld op tv bijvoorbeeld, waar vrij veel van is, blijkt dat beide effecten een rol kunnen spelen. Het hangt wellicht van de inhoud af wat de grootste rol speelt.
De scheidslijn tussen virtueel en ‘echt’ is wel degelijk vaag. Menselijke figuren tekenen en laten bewegen is inderdaad moeilijk – niet iedereen beschikt over een pixar-team – maar met photoshop en première kan je met plak- en knipwerk een eind komen. En wat dan echt en wat virtueel is dan moeilijk uit te maken.
Maar een en ander pleit zeker niet tegen therapeutisch vervaardigd materiaal.
@13: Misbruik is van alle tijden, helaas. Robert M is toch echt weer van onze tijd. Overigens vindt veruit het meeste misbruik in de familie plaats. Iets wat mensen in hun morele verontwaardiging maar al te graag vergeten.
Er valt verder natuurlijk altijd wel een kromme redenering op te hangen om tegenstrijdigheden te verklaren. Maar wat je opschrijft kan mijns inziens net zo goed tegen geweren en geweld opgehangen worden, en voor tabak en seksuele voorlichting. Het blijft gewoon krom.
@16
Het geval Robert M is van onze tijd in de zin dat oppascentrales waar Robert M zijn slachtoffers vond vroeger niet bestonden.
Institutioneel misbruik werd mogelijk gemaakt door de tijdsgeest in de jaren 60 en 70, beweren dat misbruik van alle tijden is, is een dooddoener, alsof het niet in de hand gewerkt kan worden door een gedoogcultuur.
Wat op het eerste gezicht tegenstrijdig lijkt, kan bij nadere beschouwing verklaard worden, dat maakt het nog niet krom. De logica dat wat tegenstrijdig voelt dat ook is, is kromme logica.
Hier ben je toch echt naar je eigen conclusie toe aan het redeneren. Voor het feit dat misbruik toen vaker voorkwam heb je geen enkel bewijs. Sowieso komt misbruik het meest in familiekring voor, daar vallen alle andere gevallen, hoe gruwelijk ook, getalsmatig bijna bij weg. Het misbruik in de katholieke kerk is ten eerste al ouder en ten tweede is maar moeilijk vol te houden dat in de kerk de hippiecultuur met zijn vrije seksuele moraal erg diep doorgedrongen was. Daarbij is die mythe van die vrije cultuur in de jaren 80 ook voor een deel bedrieglijk: ook daarvoor ging men, terecht of onterecht, meer ontspannen met het verschijnsel om dan nu het geval is. Het waren er de tijden niet naar het om te zetten in wetgeving maar zelfs in het Victoriaanse tijdperk was dit het geval. Je kan erover lezen bij Nabokov, Lewis Caroll en Casanova. Het thema hoort bij de mensheid en werd niet eventjes geevoceerd door een stel losgeslagen hippies.
Kromme logica is kromme logica, daar heeft het gevoel niet zoveel mee te doen.