Van Wim Kan schijnt de uitspraak te zijn dat je als cabaretier alleen datgene belachelijk kunt maken wat van zichzelf al een beetje belachelijk is. Misschien is dat wel waarom religie zo’n populair voorwerp is voor satire, want veel ervan valt natuurlijk met de beste wil van de wereld niet serieus te nemen. Je kunt een godsdienst vrij eenvoudig belachelijk maken door haar gewoon accuraat te beschrijven. Ongetrouwde mannen die rondlopen in jurken, bijvoorbeeld, en die dan een seksuele moraal voorschrijven aan gehuwde mensen. Ik voor mij denk dat humor totaal vrij is. Je moet met alles de draak kunnen steken, want anders kun je het ook niet serieus nemen. Gregorius Nekschot – publiceert hij eigenlijk nog? – maakte cartoons waar ik nooit om heb kunnen lachen, maar hij had het recht ze te vervaardigen en behoorde niet door agenten van zijn bed te worden gelicht. Humor is vrij, maar toch zijn er onderwerpen waar ik geen grappen over zou maken, thema’s waar medelijden eerder op de plaats is. Zoals de Maria-verschijning, deze komkommertijd twintig jaar geleden, in het Limburgse Brunssum.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Peter Pan lives on and will never be forgotten just the same as Elvis, Bob Marley and Frank Sinatra“.
Je zult die titel maar meekrijgen bij je overlijden: de Peter Pan van de pop. Niet echt een waardering om de komende eeuwen als de Beethoven van de moderne popmuziek de historie in te gaan. Bovenstaande quote van een evidente bewonderaar geeft tegelijk ook de zwakte aan van Michael Jackson als fenomeen in het popgebeuren. In één adem genoemd met drie andere bovenmatig goede artiesten, kan de moonwalker er nog best mee door. Maar om hem nu als de King of Pop te voetstukken? De kindartiest die vooral dankzij producer Quincy Jones twee gave albums aan elkaar zong, die in enkele meesterlijk vormgegeven videoclips optrad en die vooral dankzij het visuele aspect zijn roem vergaarde….zo iemand overlijdt in de schaduw van nog levende artiesten als Bob Dylan of Bruce Springsteen.
Veroorzaakte deze intragische figuur een tsunami in de branding van de rockhistorie met zijn Thriller? Welnee, dat was vooral Quincy die op het juiste moment een restyling toepaste in het tot dan toe brave werk en die voor het eerst de kracht van het beeld gebruikte om een nieuwe dimensie te geven aan de onderliggende muziek. Maar meer dan een rimpeling in de vijver van de popgeschiedenis zal het uiteindelijk niet zijn…
Des te verwonderlijker is het dat een poll (mirror) op de Volkskrant-website (Was hij volgens u de grootste popartiest aller tijden?) meer dan 50 procent jaknikkers oplevert. Ik bedoel, als Madonna verklaart dat ze tranen met tuiten heeft gelaten vanwege het verlies van deze grootse figuur, dan moeten de wenkbrauwen bij muziekminnaars toch even gaan fronsen. Over een paar weken ligt zijn hele CD/DVD-oeuvre in de aanbieding en daarna wordt hij net als Elvis, Bob en Frank een collectors item. Een legende, een droevig sprookje, een vette voetnoot in de pophistorie.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
